พ่อเราเคยเป็นเจ้าพนักงานฝ่ายปกครองตั้งแต่สมัยยังไม่มีอบต. เป็นจนเกษียณอายุตอน60
เป็นมาหลายสิบปี รับเงินเดือนสมัยนั้นตั้งแต่ 6พันกว่าๆจนถึง 8พัน ไม่เคยกินเล็กกินน้อย เป็นคนที่ซื่อสัตย์จนเรานับถือ
สมัยนั้นจะทำอะไรสร้างอะไรต้องผ่านพ่อ ของอะไรที่เป็นของใช้ส่วนรวมจะเอามาเก็บที่บ้านก็ได้ไม่มีใครว่า
แต่พ่อเราเลือกให้เอาไปเก็บที่วัด ใครจะใช้อะไรไปเบิกเอาที่วัด คนไปยืมจะได้รู้สึกละอายและกลัวต่อบาปถ้าคิดจะยืมแล้วไม่คืน

หมู่บ้านอื่นทำโครงการของบกันโครมๆ สร้างถนนสร้างอะไร  หมู่บ้านพ่อเรานานๆจะของบที เอาแต่เรื่องที่จำเป็นจริงๆ
ขนาดสร้างถนนยังของบแค่ค่าของ ค่าแรงไม่ต้อง เอาลูกบ้านนั่นล่ะมาทำ พ่อเราก็ไปทำกับเขาด้วย แต่ละบ้านก็ทำข้าวทำอาหารเลี้ยง
สมัยนั้นก็อยู่กันได้นะคะ อยู่กันง่ายๆ ป่านนั้นก็ยังมีคนทำใบปลิวโจมตีและขู่ กล่าวหาว่าพ่อเราโกงนั่นนี่ จะเอาพ่อเราพ้นจากตำแหน่งให้ได้
ทำใบปลิวส่งไปทั่ว ส่งไปแม้กระทั่งโรงเรียนเรา เรายังเด็กอยู่ก็ต้องระวังตัวกลัวว่าเขาจะมาทำอะไร รู้ว่าทางนั้นอยากได้ตำแหน่งจากพ่อเรา

เรายังคิดเลยจะอยากเป็นไปทำไม เงินก็น้อยงานก็เยอะ ตี2ตี3บางทีลูกบ้านก็มาปลุก ไม่มีวันไหนได้อยู่แบบไม่มีงาน
เสาร์-อาทิตย์ก็ต้องทำ ตอนนั้นภาพที่เราจำได้คือ คนในหมู่บ้านโกรธกันมากๆที่มีใบปลิวออกมาโจมตีพ่อ
บางคนนักเลงใจร้อนถือใบปลิวมาบอกว่าจะไปเอาเรื่องให้ ยอมไม่ได้ที่มาใส่ร้ายแบบนี้ พ่อเราได้แต่เฉยไม่เอาเรื่องใคร ทำงานต่อไป
คนที่ทำใบปลิวขอพบผู้ว่าแกล้งเอาใบปลิวให้ดูกะให้เด้งพ่อเราเต็มที่ แต่ผู้ว่าก็เฉยยิ้มน้อยๆบอกว่ารู้จักพ่อเราดีว่าพ่อเราเป็นคนที่ตงฉินแค่ไหน
เรื่องนี้หน้าห้องผู้ว่ามาเล่าให้ข้าราชการคนอื่นฟัง

ตอนนั้นเราก็รู้สึกแย่นะ เรื่องมันเครียดมาก มีข่าวว่าทางนั้นจะยิงพ่อเรารึยิงคนในครอบครัว มีชม.หนึ่งเรียนวิชาการปกครองอยู่
พูดถึงเรื่องทุจริตของข้าราชการในท้องถิ่น อ.ที่สอนก็พูดๆไปแล้วหันมาทางเราแล้วบอกว่า แต่พ่อเธอเป็นคนดีมาก เป็นคนที่ไม่เบียดเบียนใคร
ใจซื่อมือสะอาด ไม่เคยกินเล็กกินน้อยแบบคนอื่น  ได้ฟังแค่นี้ใจเราลอยขึ้นสูงเลยค่ะ เหมือนว่าทุกสิ่งที่พ่อเราทำมันสะท้อนกลับมาเป็นความชื่นชม
แม้เราจะไม่ได้รวยแบบคนอื่น  แต่เราก็มั่นใจว่าบ้านที่อยู่ข้าวที่กินเงินที่ส่งเราเรียนเป็นเงินบริสุทธิ์ ไม่ได้ไปโกงใครเขามา เราภูมิใจในตัวพ่อเรามาก
ตอนเกษียณ ลูกบ้านพากันจัดงานผูกแขน คนแก่มาให้ศีลให้พร แม้แต่ป้าเรายังออกปากว่า เพราะพ่อเป็นคนแบบนี้ใครๆเขาถึงเต็มใจที่จะยกย่อง

ปัจจุบันพ่อเราก็เป็นคนแก่ๆคนหนึ่ง ใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายตามอัตรภาพ ชีวิตมันก็เท่านี้ค่ะ อยู่ไปตามกำลัง ไม่คดโกงใคร ไม่มีชนักปักหลัง
เวลาบอกสอนลูกหลานให้เป็นคนดีให้ซื่อสัตย์ก็พูดได้เต็มปาก  ใครที่ไหนก็ขุดคุ้ยเรื่องไม่ดีไม่ได้ มันไม่มีให้ขุด ลูกๆเห็นตัวอย่างที่ดี
ก็ไม่มีใครออกนอกลู่นอกทาง ตอนเราอายุ18และจะออกจากบ้านมาเรียน พ่อเราบอกว่าอยู่ที่ไหนให้ทำตัวให้ดี ต้องเป็นคนซื่อสัตย์
อย่าไปลักเล็กขโมยใครกิน อย่าเอาเปรียบใคร เราก็เชื่อและทำตามที่พ่อบอกมาตลอด

สำหรับคุณทำไปเลยค่ะความดี  ไม่ต้องสนว่าใครจะมองจะว่ายังไง เอาตัวเองให้ดีให้รอด อย่าเอาไม้ซีกไปงัดไม้ซุงมันไม่คุ้ม
เพราะคนดีมักไม่มีอิทธิพล  แต่คนเราทำอะไรก็จะได้รับผลเช่นนั้น มีชีวิตอยู่อย่างสบายใจจนบั้นปลาย ดีกว่าต้องมานั่งทุกข์นึกถึงสิ่งที่ไม่ดี
ในช่วงท้ายๆของชีวิต  เรารู้จักข้าราชการตำรวจหลายคน ทุกคนที่เรารู้จักล้วนแต่เป็นคนดี ทำหน้าที่ตัวเองสุดกำลัง แต่คนพวกนี้เหมือนเป็นแค่เงา
มักไม่มีคนมองเห็นค่าในสิ่งที่ทำ เพราะไม่เลียไม่เอาหน้า  แต่อยากให้คุณรู้ไว้ คุณไม่ใช่แกะดำคนเดียว ยังมีคนอีกหลายคนที่เป็นแกะดำ
ทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุดนะคะ ชื่นชมคุณที่คิดดีและทำดีค่ะ