แต๊ก ตอก แต๊ก ตอก แต๊ก ตอก ....
     เสียงไฟเลี้ยวที่แสนจะแอ๊บแบ๊วของรถวีออสรุ่นใหม่ ทำให้สาวๆที่นั่งมาในรถลืมตาขึ้น ผมแตะเบรกเบาๆเพื่อให้รถจอดนิ่งที่สุด "ถึงแล้วเหรอ" ตุ๊กตาหน้ารถหันมามองผม แล้วก็กวาดสายตาไปยังนอกกระจก สถานที่ท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติในตัวเมืองลำปางถือว่ามีจำกัดพอสมควร เราเลยจำเป็นต้องขับออกมาไกลกว่าปกติ ผมอาสาเป็นโซเฟอร์พาสาวๆมาเที่ยวในวันหยุด เราเดินขึ้นบันไดไปสักพัก ผ่านหัองโถงของร้านที่ตกแต่งสไตล์คาวบอยด์ อึดใจเราก็ถึงประตูฟาร์ม รั้วสีขาวทำให้นึกถึงฉากหนังฝรั่งเสียจริงๆ เราต้องเช็ดเท้ากับน้ำยาฆ่าเชื้อที่เต็มไปด้วยเศษหญ้าและโคลน จนไม่แน่ใจว่าเชื้อโรคมันตายได้ยังไง  พร้อมกับจ่ายเงินค่ากำจัดเชื้อโรคที่ติดเท้าอีกคนละยี่สิบบาทเพื่อเข้าไปดูฝูงแกะ พอมันเห็นหญ้าเป็นกำที่เราซื้อจากเจ้าหน้าที่ ฝูงแกะบ้าก็วิ่งปรือกันเข้ามา อย่างกับซอมบี้ไล่กินมันสมองคน สาวๆต่างพากันกรี๊ดกลัวกันใหญ่ พวกเธอสนุกมาก ถึงแม้ว่าอากาศยามเที่ยงจะเริ่มแผดเผาใบหน้าพวกหล่อน แต่ทว่าแววตาแห่งความมุ่งมั่นยังไม่มอดดับไป เสียงชัตเตอร์จากกล้องในมือผมรัวติดๆกันอย่างต่อเนื่อง "นางงามในฝูงแกะ"ต่างก็แอคชั่นท่าต่างๆเท่าที่เธอจะสรรหามาได้ เอาจนช่างกล้องจำเป็นต้องหน้าซีดจะเป็นลม "พวกหล่อนช่างอดทนเสียเหลือเกิน" ผมบ่นเบาๆพลางเช็ดเหงื่อเม็ดโตที่ไหลเต็มหน้าผาก เราปิดท้ายทริปด้วยไอศครีมนมแกะ โยเกิร์ตนมแกะ และผัดเผ็ดเนื้อแกะ เรามีความสุขที่ได้จ่ายเงินเข้าไปเลี้ยงแกะและกินมันอย่างเอร็ดอร่อย ถึงมันจะดูขัดแย้งในด้านศิลธรรมไปสักนิด แต่คนรักสัตว์และรักกินอย่างเราก็ตั้งใจลืมมันไปได้..