อ้าากกกกกก!! ขอระบายและขอความช่วยเลยด้วยค่าา คืองี้นะ เราน่ะอายุ16 ส่วนน้องน่ะอายุ14 เราน่ะเกลียดน้องมากกถึงจะรักจะห่วงแต่มันไม่มีค่าอะไรเลย
อย่างเมื่อเดือนที่แล้วอ่ะ เราทะเลาะกับน้อง มันน่ะใส่หูฟัวอยู่แล้วเปิดเสียงดังจนเราเสียงไม่ได้ยิน เราก้ไม่สนเราหยิบโทรสับมาเล่นเกม เราไม่ใส่หูฟัง
แล้วตอนนี้แหละท่านผู้อ่านเอ้ยย มัน-จง-ใจ-กวน-ชัด-ชัด!! จู่มันถอดหูฟังแล้วพูดว่า ''เห้ย! เอาเสียงลงรำคาญ" เราก้ไม่รุ้สึกอะไรเราตอบแบบนิ่งๆว่า
''ก้ใส่หูฟังไปดิ เปิดเสียงดังอยู่แล้วไม่ใช่เรอะ'' ที่นี้แหละ มันหยิบโทรสับเราจะปาทิ้งเป้นทุกคนทำไงล่ะ?นั่นมันของๆเรานะ เราก้หยิบเอาไว้ไม่ให้มันเอาไปทีนี้ล่ะมันพลักเราแรงมาก เราก้โกรธเลยเผลอต่อยมันไป(เราเป้นคนใจเย็นแต่เราไม่ชอบพวกที่คิดว่าเป้นผุ้ชายยังไงผุ้หญิงก้ไม่กล้าทำร้ายเพราะแรงน้อยกว่า)
มันกับเราเลยต่อยๆเตะๆกันไป ทีนี้มันเสียเปรียบ(ก้มันเอาแต่เล่นเกม เราน่ะชอบเรียนต่อสู้)มันเลยเอากรรไกรมาจะแทงเรา เราก้บิดข้อมือมันแล้วแย่งมา
ฉากนี้ล่ะเราเกลียดมันมาก มันตะโกนเรียกพ่อมาบอกพ่อว่า เราเอากรรไกรมาจะแทงมัน อ้าว? ไหงงี้อ่ะ? พ่อก้ไม่ฟังเราเลยเอาแต่ด่าๆๆๆๆๆๆเราพ่อว่าเราได้เลือดเลวๆมาจากแม่? เหอะทีเราเรียนเก่งเป้นที่รักของทุกคนล่ะบอกว่าได้เลือดพ่อ เอาล่ะ! เข้าเ้รื่องต่อ พ่อก้ไปบอกแม่ แม่ก้มาว่าเราอีก พอเราอธิบาย แม่ก้บอกว่า''เป้นพี่ต้องทน''
เราก้ตอบไปว่า''ต้องทนโดนแทงด้วยรึไง'' แม่ก้มาด่าเรา หาว่าเราปากหมาเถียงคำไม่ตกฟาก หึ! ทีน้องเราเถียงๆๆๆๆๆๆยังไม่บ่นเลย แล้วเรื่องนั้นก้จบไปแต่เมื่อตะกี้นี้เอง เมื่อชม.กว่าๆนี้ น้องเราเ้ล่นเกม แล้วแม่ใช้ให้ไปซื้อของมันก้โวยวายบ่นๆๆๆ พอมันมาหารองเท้ามันไม่เจอมันก้บ่นๆๆ เราก้ไปหาให้พอเจอมันก้ บ่นบอกว่าใครเอาไปไว้ในตู้ เราก้บอกว่า''ก้ต้องไว้ในนั่นสิไว้ข้างนอก เกะกะ สกปรก ชั้นเป้นคนกวาดนะย่ะ'' มันก้โวยวายที่นี้ล่ะ มันเอาถุงขยะเหม็นๆเปียกมาถูเตียงเรา เราก้โกรธ
เราก้จะแย่งมาไม่งั้นเตียงก้เหม็นหมดสิ แล้วแม่ก้มาเห้นตอนเรากระชากถุงแล้วผลักใส่ตัวน้อง แม่ก้มาบ่นๆๆๆด่าๆๆเราอีก แล้วก้มาตีเราอีก เห้อ......เราบอกตามตรงเราเหนื่อย เหนื่อยมากกด้วย เราเกลียดคำว่า ''พี่ต้องทน'' ''พี่ต้องยอม'' ''พี่ต้องเสียสละให้น้อง'' พี่พี่พี่พี่น้องน้องน้อง ขอถามหน่อยเถอะค่ะ น้องเราอ่ะตอนเด็กตั้งอต่จำความได้เร่าสนิทกันมากกก เล่นด้วยกันตลอด เราชอบของเหมือนกัน เล่นเหมือนกัน พูดเหมือนกันถึงคนอื่นจะไม่เข้าใจก้ช่างไปเพราะเราเข้าใจกัน แต่ช่วงเมื่อปีที่แล้วน้องเราเปลี่ยนไป กลายเป้นคนใจแคบ ปากเสีย ขี้เกียจ และทำตัวงี่เง่ามากก ทำไมจู่ถึงเปลี่ยนไปค่ะ ทำไมไม่คุยกันดีๆ ทำไมถึงเป้นอย่างนี้? นี่พิมไปร้องไห้ไป ขอล่ะใครก้ได้ช่วยเราที เราไม่อยากอยุ่แล้ว เราอยากเป้นคนไม่มีความรุ้สึก ช่วยเราที อย่างน้อยช่วยบอกวิธีที่จะกลายเป้นคนไร้อารมไปเลยก้ได้ เราอยากปิดตัวไม่อยากเปิดรับใครอีก ช่วยเราด้วยค่ะ