ผมมีไลน์เก่าแฟนครับ ไลน์ที่แฟนลืมไปแล้วว่าเคยมี แล้วก็ได้เห็นในสิ่งที่เค้าปรึกษาเพื่อน สิ่งที่ทำให้ผมตาสว่าง



เพื่อนๆพี่ๆช่วยปลอบใจผมหน่อยครับ หรือจะสอนจะด่าจะว่าอะไรก็ได้ เผื่อวันข้างหน้าผมจะได้ฉลาดกว่านี้

ผมเจ็บจนไม่รู้จะเจ็บยังไงแล้ว ร้องให้จนไม่เหลือน้ำตาที่จะให้ร้อง เห็นและรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงมาตลอด ได้แต่หลอกตัวเองว่าเค้าไม่ใช่คนแบบนั้น ที่เค้าไม่อยากคุยเพราะเค้าเหนื่อย ที่เค้าไม่มาหาเพราะเค้ามีธุระ อดทนกับทุกคำโกหก ขอร้องอ้อนวอนให้เค้ากลับมาเหมือนเดิม ยอมทุกอย่าง หวังว่าเค้าจะจำสัญญาที่เคยให้ไว้ได้บ้าง หวังว่าเค้าจะจำวันแรกที่คบกันได้บ้าง วิ่งตามเค้าตลอด ทั้งๆที่เค้าไม่เคยเหลียวมอง ซ้ำยังถีบให้เราล้ม ผมโง่มากที่ศรัทธาในคำพูดของคนคนนึง โง่มากที่คิดว่าเค้าจะสงสาร โง่มากที่คิดว่าแค่รักก็เพียงพอ ชีวิตเกย์อย่างผมไม่ต้องการอะไรมากหรอกครับ แค่มีคนอยู่เคียงข้างเวลาที่เราทุกข์ ผมแค่ไม่อยากแก่ตายโดยลำพัง..........แต่มันคงไม่มีจริง