สวัสดีครับ ผมขอเริ่มเลยนะครับ คือผมมีแฟนคนนึง คบกันมา 5 ปีแล้วครับ ทางบ้านผมเปิดรับและรักเหมือนลูกจริงๆ ผมเรียนจบปริญญาตรีแล้ว แต่เธอติดเพื่อนเลยยังเรียนไม่จบบวกกับฐานะทางบ้านไม่ค่อยดี(เรียนเอกชน) อดีตไม่ตั้งใจทำอะไรสักหน่อย ปัจจุบันเธอทำงานกับบริษัทพ่อผมซึ่งพ่อผมให้โอกาสเพราะเป็นคนกตัญญุ ความรักของเราดีมากๆ ถึงมากที่สุด(เวลาเธอไม่เอาแต่ใจ) ผมวางแผนเอาไว้ว่าจะแต่งงานกับเธอ.. แต่พักหลังเธอมักจะเอาแต่ใจถี่ขึ้นเรื่อยๆ เช่น จะต้องเอาอย่างนั้นตอนนั้น เดี๋ยวนั้น เปลี่ยนแปลงไม่ได้ ซึ่งทุกๆครั้งมันสามารถเลื่อนได้ไม่มีปัญหา (เช่น การซื้อเครื่องสำอาง เสื้อผ้า เป็นต้น) ปัจจุบันผมทำงานบริษัทอยู่ไกลมาก แต่แฟนผมต้องการซื้อยาเวชสำอางวันนั้น ซึ่งผมก็เหนื่อยกับการขับรถมอเตอร์ไซต์กว่าชั่วโมงครึ่งจากบริษัท แต่แฟนผมเอาแต่ใจโกรธผม แล้วเราก็ทะเลาะกัน แต่เราไม่เคยขึ้นเสียงหรือพูดคำหยาบกันเลย เธอมักจะบอกว่า ตัวเธอเองมันไม่ดี งี่เง่า เอาแต่ใจ บอกให้ผมเลิกกับเธอดีกว่า ไม่อยากให้ทรมานใจ แต่ด้วยความที่ผมรักเธอมาก(เธอคงรักผมมากเช่นกัน) ผมเลยบอกกับเธอทุกครั้งว่า รู้ว่าทำเองทำผิดทำไมไม่แก้ไขล่ะ ทำไมต้องไล่ผมออกไปจากชีวิตทุกครั้ง และถัาเกิดว่าผมเลิกกับเธอจริงๆ เธอคงจะลาออกจากบรษัทพ่อผมแน่นอน แล้วเธอจะทำงานอย่างไรด้วยวุฒิ ม.6 เท่านั้น
ผมห่วงแฟนผมมากๆ ไม่อยากให้เหนื่อยจึงช่วยทุกๆอย่าง แต่เธอกลับไทำให้ผมไม่สบายใจตลอดเลย

ผมควรทำยังไงกับอนาคตดีครับ T_T