ก่อนจะเข้าถึงคำถาม ผมอยากจะเล่าย้อนความไปก่อนหน้านี้สักเกือบสองปีเห็นว่าจะได้ครับ
ผมไม่ใช่คนหล่อ ไม่รวย เตี้ย ผิวคล้ำ เรียนหนังสือก็ไม่เก่ง ได้แต่เฮฮาบ้าบอกับคนอื่นไปวันๆ
ในวันเปิดเรียนตอนปีหนึ่ง เทอมสอง ผมได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเป็นคนขาว เรียบร้อย น่ารัก และเรียนเก่งมาก เกรดเฉลี่ย4ทุกเทอม ผมเพิ่งได้เห็นเธอและรู้จักชื่อในเทอมนี้ เธอนั่งหน้าห้องสุด ส่วนผมนั่งช่วงกลางห้องค่อนจะท้ายห้อง
ช่วงแรกๆผมก็ไม่ได้อะไรกับเธอมากหรอกครับ ก็คิดแค่ว่าผู้หญิงคนนี้น่ารักดี เหมือนๆที่ผู้ชายคนอื่นๆเขาคิดกัน แต่ก็ไม่รู้ท่าไหนครับ ผ่านไปเกือบเดือน เหมือนกับผมชอบเธอมากขึ้น เราไม่เคยหรือไม่ค่อยได้คุยกัน ทุกครั้งที่เผอิญผมกับเธอจะเข้าหรืออกจากห้องเรียนพร้อมกัน ผมก็จะประหม่าและพูดว่า"ขอโทษครับ" เธอก็จะทำหน้ายิ้มแบบประหลาดใจ เหมือนกับยิ้มแบบเงิบๆน่ะครับ
ในช่วงนั่น เพื่อนๆผู้หญิงได้พยายามชวนผมนั่งอ่านหนังสือกันเป็นกลุ่มใหญ่ และพยายามพูดปล่อยไก่ผมไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ แต่ผมก็อายและห้ามเพื่อนๆกัน ส่วนเธอก็เหมือนว่ายังไม่รู้ตัว(เซฟฟฟฟฟ ^^)
ผมเป็นคนชอบผู้หญิงง่ายครับ แต่ก็เลิกชอบง่ายเหมือนกัน หลังจากจบเทอมสองผมกับเธอก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย แต่ก็มีโอกาสได้เจอกันบ้างในสถาบัน เธอก็จะยิ้มให้บ้าง โบกมือให้บ้าง หรือถ้าใกล้มากพอ เธอก็จะทักว่า"อ้าว..(ชื่อผม).." ในช่วงตอนนั้นผมไม่ได้คิดอยากจะจีบเธอหรอกนะครับ เพราะว่าคิดแล้วมันไม่มีทางที่ผมจะไปคว้าดาวมาได้ ก็ได้แต่พยายามตัดใจ ครั้งแล้วครั้งเล่า
ขึ้นปี2 ผมได้เป็นที่รู้จักกับเพื่อนร่วมคณะมากขึ้น หลังจากรับหน้าที่เป็นพี่วินัย แต่ดูเหมือนในช่วงระยะเวลาของปีสองเทอมหนึ่งนั้น ผมเริ่มที่จะไม่คิดถึงเธอแล้ว และในปีสองเทอมสอง ผมก็เห็นในสิ่งที่ทำร้ายจิตใจผมเป็นอย่างมาก จู่ๆมีผู้ชายต่างคณะ เดินคู่กับเธอ ถึงแม้จะไม่ได้จับมือถือแขนกัน แต่กินข้าวด้วยกัน นั่งอยู่ในห้องสมุดข้างๆกัน หน้าตาก็ไม่ได้หล่อปานเทพบุตรขนาดดาราเกาหลีเลยซะทีเดียว ถึงแม้จะไม่มีต้นสายปลายเหตุที่แน่ชัดว่าเขาคนนั้นเป็นแฟนเธอ แต่ทว่าผมก็ใจสลาย แต่อีกใจนึงก็แอบดีใจ เพราะผมจะได้เลิกเพ้อฝันถึงเธอเสียที
แต่แล้วก็มาถึงช่วงนี้ครับ ซัมเมอร์ ผมลงเรียนวิชาเลือก ที่เป็นวิชาที่ไม่จำกัดคณะเรียน และผมก็ต้องแปลกใจ เมื่อผมได้มากับเธออีกครั้ง ใจผม ความรู้สึกเดิมๆที่เคยเป็นมาทั้งหลายกลับมาอีกครั้ง แต่ทว่ากลับมาแค่ครึ่งนึงเท่านั้นครับ เนื่องจากผมไม่อยากจะเจ็บช้ำด้วยตัวผมเองแล้วนั้น ก็ได้แต่นิ่งเข้าไว้ เราได้นั่งอยู่แถวเดียวกัน ข้างกัน แต่คนละฝั่ง มีทางเดินคั่นกลางเอาไว้ เราได้ทำงานกลุ่มร่วมกัน ได้แลกไลน์กัน แลกเบอร์กัน บอกตามตรง มันเป็นอะไรที่ฟินมาก แต่ต้องยับยั้งความรู้สึกของตัวเองไว้อยู่ทุกครั้ง จนช่วงสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมา เธอจะชวนผมคุยก่อนชม.เรียนจะเริ่มเกือบทุกวัน และเราก็คุยกันบ่อยมากขึ้น เพียงแต่ว่าเวลาคุยไลน์กับเธอ เหมือนกับว่าผมกำลังคุยกับอีกคน เพราะเวลาคุยกับเธอมักจะถามคำตอบคำ ผมก็เลยไม่กล้าจะคุยกับเธอมากเท่าไรนัก ไม่กล้าจะถาม ไม่กล้าจะหาเรื่องคุย กลัวว่าจะกลายเป็นคนน่ารำคาญสำหรับเธอ แต่เมื่อถึงวันเรียน ผมกลับมีความรู้สึกว่าเธอจะหันมามองที่ผมอยู่เสมอ จะเรียนว่าคิดไปเองก็ได้ เพรยงแต่ผมสังเกตุได้จากหางตาน่ะครับ
จนตอนนี้ความเพ้อฝัน ความรู้สึกชอบ มันกลับมามากกว่าเมื่อครั้งปี1ด้วยซ้ำ และผมกำลังจะรวบรวมความกล้าเพื่อบอกความรู้สึกกับเธอ และผมคิดว่าผมพร้อมสำหรับคำตอบทุกรูปแบบของเธอแล้วครับ
เพียงแต่อยากรู้ว่า....ในปฏิกิริยาช่วงสองสามอาทิตย์ให้หลังของเธอนั้น พี่ๆเพื่อนๆ คิดว่ายังไงครับ?
ถ้าผู้หญิงมีอาการแบบนี้ เธอกำลังเริ่มสนใจ หรือเริ่มชอบเรารึปล่าวครับ
ผมไม่ใช่คนหล่อ ไม่รวย เตี้ย ผิวคล้ำ เรียนหนังสือก็ไม่เก่ง ได้แต่เฮฮาบ้าบอกับคนอื่นไปวันๆ
ในวันเปิดเรียนตอนปีหนึ่ง เทอมสอง ผมได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเป็นคนขาว เรียบร้อย น่ารัก และเรียนเก่งมาก เกรดเฉลี่ย4ทุกเทอม ผมเพิ่งได้เห็นเธอและรู้จักชื่อในเทอมนี้ เธอนั่งหน้าห้องสุด ส่วนผมนั่งช่วงกลางห้องค่อนจะท้ายห้อง
ช่วงแรกๆผมก็ไม่ได้อะไรกับเธอมากหรอกครับ ก็คิดแค่ว่าผู้หญิงคนนี้น่ารักดี เหมือนๆที่ผู้ชายคนอื่นๆเขาคิดกัน แต่ก็ไม่รู้ท่าไหนครับ ผ่านไปเกือบเดือน เหมือนกับผมชอบเธอมากขึ้น เราไม่เคยหรือไม่ค่อยได้คุยกัน ทุกครั้งที่เผอิญผมกับเธอจะเข้าหรืออกจากห้องเรียนพร้อมกัน ผมก็จะประหม่าและพูดว่า"ขอโทษครับ" เธอก็จะทำหน้ายิ้มแบบประหลาดใจ เหมือนกับยิ้มแบบเงิบๆน่ะครับ
ในช่วงนั่น เพื่อนๆผู้หญิงได้พยายามชวนผมนั่งอ่านหนังสือกันเป็นกลุ่มใหญ่ และพยายามพูดปล่อยไก่ผมไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ แต่ผมก็อายและห้ามเพื่อนๆกัน ส่วนเธอก็เหมือนว่ายังไม่รู้ตัว(เซฟฟฟฟฟ ^^)
ผมเป็นคนชอบผู้หญิงง่ายครับ แต่ก็เลิกชอบง่ายเหมือนกัน หลังจากจบเทอมสองผมกับเธอก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย แต่ก็มีโอกาสได้เจอกันบ้างในสถาบัน เธอก็จะยิ้มให้บ้าง โบกมือให้บ้าง หรือถ้าใกล้มากพอ เธอก็จะทักว่า"อ้าว..(ชื่อผม).." ในช่วงตอนนั้นผมไม่ได้คิดอยากจะจีบเธอหรอกนะครับ เพราะว่าคิดแล้วมันไม่มีทางที่ผมจะไปคว้าดาวมาได้ ก็ได้แต่พยายามตัดใจ ครั้งแล้วครั้งเล่า
ขึ้นปี2 ผมได้เป็นที่รู้จักกับเพื่อนร่วมคณะมากขึ้น หลังจากรับหน้าที่เป็นพี่วินัย แต่ดูเหมือนในช่วงระยะเวลาของปีสองเทอมหนึ่งนั้น ผมเริ่มที่จะไม่คิดถึงเธอแล้ว และในปีสองเทอมสอง ผมก็เห็นในสิ่งที่ทำร้ายจิตใจผมเป็นอย่างมาก จู่ๆมีผู้ชายต่างคณะ เดินคู่กับเธอ ถึงแม้จะไม่ได้จับมือถือแขนกัน แต่กินข้าวด้วยกัน นั่งอยู่ในห้องสมุดข้างๆกัน หน้าตาก็ไม่ได้หล่อปานเทพบุตรขนาดดาราเกาหลีเลยซะทีเดียว ถึงแม้จะไม่มีต้นสายปลายเหตุที่แน่ชัดว่าเขาคนนั้นเป็นแฟนเธอ แต่ทว่าผมก็ใจสลาย แต่อีกใจนึงก็แอบดีใจ เพราะผมจะได้เลิกเพ้อฝันถึงเธอเสียที
แต่แล้วก็มาถึงช่วงนี้ครับ ซัมเมอร์ ผมลงเรียนวิชาเลือก ที่เป็นวิชาที่ไม่จำกัดคณะเรียน และผมก็ต้องแปลกใจ เมื่อผมได้มากับเธออีกครั้ง ใจผม ความรู้สึกเดิมๆที่เคยเป็นมาทั้งหลายกลับมาอีกครั้ง แต่ทว่ากลับมาแค่ครึ่งนึงเท่านั้นครับ เนื่องจากผมไม่อยากจะเจ็บช้ำด้วยตัวผมเองแล้วนั้น ก็ได้แต่นิ่งเข้าไว้ เราได้นั่งอยู่แถวเดียวกัน ข้างกัน แต่คนละฝั่ง มีทางเดินคั่นกลางเอาไว้ เราได้ทำงานกลุ่มร่วมกัน ได้แลกไลน์กัน แลกเบอร์กัน บอกตามตรง มันเป็นอะไรที่ฟินมาก แต่ต้องยับยั้งความรู้สึกของตัวเองไว้อยู่ทุกครั้ง จนช่วงสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมา เธอจะชวนผมคุยก่อนชม.เรียนจะเริ่มเกือบทุกวัน และเราก็คุยกันบ่อยมากขึ้น เพียงแต่ว่าเวลาคุยไลน์กับเธอ เหมือนกับว่าผมกำลังคุยกับอีกคน เพราะเวลาคุยกับเธอมักจะถามคำตอบคำ ผมก็เลยไม่กล้าจะคุยกับเธอมากเท่าไรนัก ไม่กล้าจะถาม ไม่กล้าจะหาเรื่องคุย กลัวว่าจะกลายเป็นคนน่ารำคาญสำหรับเธอ แต่เมื่อถึงวันเรียน ผมกลับมีความรู้สึกว่าเธอจะหันมามองที่ผมอยู่เสมอ จะเรียนว่าคิดไปเองก็ได้ เพรยงแต่ผมสังเกตุได้จากหางตาน่ะครับ
จนตอนนี้ความเพ้อฝัน ความรู้สึกชอบ มันกลับมามากกว่าเมื่อครั้งปี1ด้วยซ้ำ และผมกำลังจะรวบรวมความกล้าเพื่อบอกความรู้สึกกับเธอ และผมคิดว่าผมพร้อมสำหรับคำตอบทุกรูปแบบของเธอแล้วครับ
เพียงแต่อยากรู้ว่า....ในปฏิกิริยาช่วงสองสามอาทิตย์ให้หลังของเธอนั้น พี่ๆเพื่อนๆ คิดว่ายังไงครับ?