อ้างว่าทำเพื่อหาทางออกให้บ้านเมือง    บักแหลเอ๊ย
สันดานแหลไม่เคยจางจริง ๆ

สัปดาห์ก่อนยังทำเป็นถามเย้ว ๆ ว่า  นายกฯยิ่งลักษณ์จะวางมือจริงไหม  หรือแค่พูด

ต่อด้วยทำเป็นเดินสาย   คงนึกว่าตัวเองมีความสำคัญซะเหลือเกิน  
หวังไปพูดโน้มน้าวให้คนนั้นคนนี้เห็นด้วยเรื่องยืดระยะเวลาการเลือกตั้ง
แต่โดนตอกหน้าหงายกลับ   ไม่มีใครเอาด้วย  มีแต่คนอยากเลือกตั้ง
แถมโดนนายอนุทิน  หน.พรรคภูมิใจไทย  ตบหน้าเอาว่า  ไม่ว่างที่จะพูดคุยด้วย

พอไม่ได้ผล   แถม กกต. กันรัฐบาลตกลงกันว่าจะจัดเลือกตั้ง 20 ก.ค. 57
ไอ้ปลาบู่ก็ออกมาเห่าทันที

แล้วก็สวมบทตราม่า  ทำเป็นว่ามีข้อเสนอเป็นทางออก
ถรุยยยยยยย...

เรื่องการเลือกตั้ง
เมิงไม่อยากลงหรอก  เพราะรู้ตัวว่าถ้าลงก็แพ้   แพ้แล้วจะอยู่อย่างไร  แพ้ซ้ำซาก
คราวก่อนก็ทำทีรับผิดชอบลาออกจาก หน.พรรค  ไม่กี่วันก็กลับมา   รับผิดชอบบ้านเมิงแบบไหนวะ
แถมมีชนักปักหลังเรื่องหนีทหาร   เข้าสภาฯเมื่อไรก็โดนร้องเมื่อนั้น

ฉะนั้น เรื่องเลือกตั้งนี่  เมิงต้องรอให้อำนาจนอกระบบจัดการก่อน (ด้วยข้ออ้างการปฏิรูป)
ว่าเมิงชนะแน่   คดีหนีทหารหลุดแล้วแน่   เมิงถึงจะอยากลงเลือกตั้ง

ตอนนี้  หากเมิงยอมลง  ก็มีเหตุผลเดียว  ว่าเมิงกลัวโดนยุบพรรค

ทำเป็นอ้างว่า  จะยอมเว้นวรรค  หากยอมรับข้อเสนอเมิง
เมิงเป็นใครวะ  เมิงจะลง  เมิงจะไม่ลง  ใครให้ความสำคัญเมิง

เมิงรู้ว่าลงก็แพ้  ก็เลยทำเล่นบทดราม่า   แบบว่า  เมิงยอมเว้นวรรคแล้ว  ก็จะได้ทีเรียกร้องว่าคนอื่นต้องเว้นสรรคด้วยสิ
เพื่อเป็นการหาทางออกให้บ้านเมือง
ถรุยยยยยยย...

ทำเป็นพูด   ทำงานการเมืองมายี่สิบกว่าปี  
หากเว้นวรรค  ก็ถือเป็นการยอมเสียสละ  เพื่อแสดงว่าไม่มีผลประโยชน์ใด ๆ ในการยื่นข้อเสนอ
ถรุย

เมิงคิดว่าคนอื่นเขางี่เง่าเหมือนเมิงหรือไง
คนอย่างเมิงน่ะ
มันระดับเดียวกับไอ้ศิริโชค  ไอ้ชวนนท์  ยัยมัลลิกา   ไม่ได้มีอะไรเลย
แต่ที่เดินอยู่ได้  เดินมาถึงทุกวันนี้ได้  ก็เพราะมีคนอุ้มเมิงทั้งนั้น

รู้สำนึกสักนิดบ้างเถอะไอ้แหล


กูยอมความหน้าด้านของเมิงจริง ๆ บ่ะ  บักแหลหนีทหารเอ๊ย