เราแต่งงานเพราะว่าท้องก่อนแต่ง แต่ว่าแฟนเราก็อยากมีลูกอยู่แลว ตอนรู่ว่าท้องเค้าดีใจมาก และงานแต่งก็ได่เลือนขึ้นมาให้เร็วขึ้น เวลาตอนเป็นแฟนกือบปี จึงจะเรียกว่ายังดูนิสัยใจคอกันไม่พอก็ได้ เค้าโตกว่าเรา10 ปี ทำงาน มีรถ มีคอนโด เค้าสันยาจะดูแล จะรักเรา แต่พอหลังคลอดลูก ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เราตอนแรกยังไม่พร้อมอยู่แลว เราอยากทำงาน อยากเที่ยว อยากใช้ชีวิต แต่เพราะเรามั่นใจว่าคนนี้ดูแลเราได้เราเลยยอมมีลูก เค้าบอกว่า 2 ปีพอลูกเข้า รร. เราก็กลับไปทำอะไรที่เราอยากทำได้ สำหรับเรามันไม่ใช่เลย หลังคลอดเราต้องอึดอัดอยู่ในบ้านสามีกะพ่อแม่สามีที่เรายังไม่สนิท  บ้านเป็นคนจีน ห้ามทาน ห้ามออกจากบ้าน แม่ๆคงเข้าใจว่าตอนแรกอึดอัดแค่ไหน คำถามมีมากมาย เลี้ยงยังไง ให้นม ลูกร้องทำไม เครียด เหนื่อย แต่ถ้าสามีให้กำลังใจ คงจะดี เค้าทำงานหนัก กลับดึกเกือบทุกวัน คำบอกรักที่เคยบอก คำพูดดีๆ เริ่มหายไป มีปันหาไม่พูดกะเรา เอาไปด่ากะเพื่อน เราต่องเลี้ยงลูกด้วยความเครียดที่ซ่อนไว้อย่างทรมาน ขณะให้นม ต้องเห็นเค้าเดินออกไปจากห้องไม่รู้กี่ครั้ง ช่วงหลังมีคำหยาบและทำร้ายกัน เราไม่อยากทนแลว เรารักลูกอยากเห็นลูกโต เราคิดว่าปัญหาที่เกิดเป็นเพราต่างคนต่างเหนื่อยพอลูกโต เดวคงดีเอง แต่มันไมใช่ เราอยาหเลี้ยงลูก แต่ไม่มีเงินไม่มีคนช่วยแถมบ้านเราแคบ ให้แฟณลาออกมาเลี้ยงลูกอย่างที่ต้องการ แลวเราปั๊มนมส่งมาให่ มาเยี่ยมลูกบ้าง จะดีกว่ามั้ย ลูกเรา 6เดือน เรา 25 แฟน 35 เราจะบ้าอยู่แลว ไม่อไากเลี้ยงลูกด้วยความเครียด เราเหนแก่ตัวรึเปล่า ท่าลูกอยู่กะแฟนจะมีพ่อแม่แฟนช่วย  บ้านกว้าง แฟนมีตังส่งเสียลูก