วันนั้นผมไปดูกัปตันอเมริกาจ่อย ๆ คนเดียว รอบอะไร โรงไหนช่างมันเถิด ไม่ใช่ประเด็น
ซักพักก็มีพี่ผู้ชายกับผู้หญิงมานั่งที่นั่งด้านซ้ายของผมครับ
นั่งดูตัวอย่างและโฆษณาไปได้ซักประมาณ 30 วินาที เก้าอี้ผมก็เริ่มสั่น ผมก็งง ๆ คิดว่าโรงหนังที่นี่เบสมันหนักสะเทือนใจดีแท้
แต่อีกสิบวินาทีถัดมาก็เริ่มรู้สึกว่ามันแรงและนานเกินไป จึงหันไปมองรอบกายเจอพี่ผู้ชายนั่งข้าง ๆ ผม

เขากำลังนั่งเขย่าขาครับ
เขย่าอย่างเมามันส์ไม่ยอมหยุด ด้วยความถี่ประมาณ 5 Hz ทำให้เก้าอี้ที่ผมนั่งสั่นด้วยความถี่ที่ไล่เลี่ยกัน มีการเพิ่มลดแอมพลิจูดเล็กน้อย
เขย่าเป็นพัก ๆ ตั้งแต่โฆษณา ตัวอย่างหนัง หนังเริ่มแล้วก็ยังไม่หยุด ได้แต่คิดในใจด้วยสมาธิแตกซ่านว่า "ว้ากกกก ตรูดูไม่รู้เรื่องงง"
ผมก็คิดว่าจะบอกพี่เขาดีไหม แต่กลัวพี่เขาจะเป็นคนอารมณ์ร้อน หันทีนเปี่ยมพลังงานที่กำลังเขย่าอยู่นั้นมาถ่ายเทพลังงานให้ปากผม
แต่เมื่อหนังเริ่มไปได้ประมาณ 20 นาที สุดท้ายก็เป็นผมที่หลบออกมาเองเพราะแน่ใจแล้วว่าที่นั่งด้านขวาของผมไม่มีคนนั่ง ผมก็สไลด์ตัวอย่างรวดเร็วไปนั่งที่นั่น
แล้วก็ชมภาพยนต์ต่อด้วยความสนุกสนาน (ซึ่งเรื่องนี้สนุกมากกกกกกก ตัวร้ายเท่สุดดดดดด)

ผมก็ไม่ได้คิดว่าพี่ชายคนนั้นผิด เพราะว่าเขาไม่รู้ตัวและมิได้มีเจตนาที่จะแกล้งผมแต่อย่างใด
สิ่งที่ผมอยากสื่อในเหตุการณ์นี้ก็คือบางทีเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เราไม่ได้สังเกต และอาจจะไม่ได้ตั้งใจด้วยซ้ำ อย่างเช่นนั่งเขย่าขา มันก็สามารถทำให้คนที่นั่งข้าง ๆ คุณหมดสนุกได้
จึงอยากขอความร่วมมือเล็กน้อย ๆ ด้วยการอย่าทำกิจกรรมใด ๆ ที่มันทำให้เก้าอี้เกิดการสั่นสะเทือนอย่างต่อเนื่อง จักขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับ

แต่สุดท้ายมันก็แล้วแต่คน คนอื่นอาจจะนั่งดูหนังในขณะที่เก้าอี้สั่นเป็นช่วง ๆ ตลอดความยาวหนังแล้วสนุกก็เป็นได้ ราวกับได้ดูหนัง 4D ในราคาปกติ
แต่ผมไม่