เพิ่งสังเกตุว่าเขียนหัวกระทู้ผิดแก้ไม่ได้ด้วย ขอแก้ในนี้แล้วกันครับ
"เตรียมลูกน้อย ไปพ่นยา แบบสบ้ายสบาย"

ออกตัวก่อนนะครับ นี่กระทู้แบ่งบันความรู้กระทู้แรกของผม ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยไว้ณ ที่นี้ด้วยครับ

ช่วงนี้เป็นช่วงที่อาการเปลี่ยนแปลงจากหน้าร้อนกำลังจะไปหน้าฝนครับ ผู้ใหญ่อย่างเราๆเนี่ยยังมีจาม มีน้ำมูกไหล
แล้วเด็กๆละครับ ไม่เหลือ เป็นหวัดเล็กๆน้อยๆพอทน เป็นหนักไม่หาย ก็ต้องพาไปหาหมอครับ
และวิธีการรักษาสมัยนี้เนี่ยมันไม่ค่อยจะธรรมดาครับ มันมีการรักษาอย่างนึงที่เรียกว่าการพ่นยาครับ 

หลักการของไอ่เครื่องพ่นยาเท่าที่ผมเข้าใจคือ จะให้ยาผ่านระบบหายใจของเรา โดยที่เครื่องจะพ่นยาออกมาในลักษณะเป็นไอน้ำออกมา
แล้วเราก็หายใจเข้าไปนั้นเอง ตัวยาเท่าที่ผมเคยแอบๆดมดูก็ไม่มีอะไรนะเย็นๆเหมือนไอน้ำจากพัดลมไอน้ำเลย

มาที่ประสบการณ์ของผมครับ ผมมีประสบการณ์ไม่ดีนัก กับการรักษาแบบนี้กับลูกคนแรกของผมครับ ตอนนั้นเค้าอายุประมาณขวบเศษ
สำหรับเด็กวัยนี้ครั้งแรกเนี่ยพยาบาลจะเอาผ้ามาห่อตัวไว้ครับแน่นๆเลย ลักษณะเหมือนดักแด้ เพื่อไม่ให้เด็กเอามือดึงหน้ากากออกได้ครับ
แล้วก็เอาหน้ากากพ่นยามาครอบที่จมูกและปากของเด็ก เราก็ต้องกอดลูกไว้ให้แน่นครับ อีกคนจับหัวไว้ เพื่อไม่ให้ลูกดิ้นครับ
พอเด็กเจอแบบนี้เหรอครับ ร้องจ้ากแทบทุกราย แถมดูจะทรมานมากกว่าการรักษานะครับ
เราผู้เป็นพ่อเป็นแม่เนี่ย เห็นแล้วใจจะขาด เหมือนเอาลูกมาทรมานยังไงชอบกล สงสารลูกครับ 

พอมาตอนนี้ลูกคนเล็กอายุพอๆกัน ไปหาหมอครับ เนื่องจากมีน้ำมูกและเสมหะเยอะ
ไปหาแล้วรอบนึงหมอให้ยามากิน1อาทิตย์ไม่หายแถมหนักขึ้นอีก เลยไปหาอีกรอบ คราวนี้หมอเลยวินิจฉัยว่าต้องพ่นยา (จนได้)
ตรวจเสร็จไปรอที่หน้าห้องพ่นยา ในใจผม ทำไงดีๆ ไม่อยากให้ลูกทรมานเลย ทำไงดี สงบสติอารมณ์ครับ .... สติมาปัญญาเกิดครับ
ผมเลยมาลองซ้อมกับเค้าดูก่อนครับ โดยเอามือป้องปากป้องจมูกให้อากาศผ่านได้ครับ
แรกๆลูกจะปัดๆสบัดหน้าไปมา (แน่นอนครับ ไรหว่าจู่ๆเอามือมาปิดปากปิดจมูก เป็นเราก็คงงงเหมือนกัน)  
ถ้าเค้าอยากเอาออกเราก็เอามือเราออกเลยครับ แล้วก็เข้าใหม่ ค้างไว้ แล้วออก แบบนี้ไปเรื่อยๆครับ สักรอบสองรอบเค้าก็จะนิ่งครับ
จริงๆระหว่างนั้นผมก็จะคุยกับเค้าด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนไปด้วยครับ " เดียวไปพ่นยานะ เย็นๆ สบายๆ ซ้อมก่อนนะ สบายๆ" ประมาณนี้ครับ
ทำอยู่ประมาณ 5 นาที พยาบาลก็เดินมาเรียกครับ

เดินเข้าไปถึง

พยาบาลถาม : ครั้งแรกใช่ไหมค่ะ
ผมตอบ : ใช่ครับ
พยาบาลบอก : งั้นต้องพันผ้านะค่ะ
ผมรีบเบรค : ขอลองไม่พันผ้าก่อนนะครับ 

พยาบาลทำหน้าตาประหลาดใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอจึงหันไปจัดเตรียมของ

หลังจากพยาบาลจัดเตรียมยาเสร็จ กำลังเดินเข้ามา ผมกระซิบบอกลูกอีกรอบ
"เราจะพ่นยากันแล้วน้า เย็นๆนะลูก สบ้าย สบาย " (ในใจผม ตุ่มๆต่อมๆ จะรอดไหมเนี่ยๆ)
พยาบาลเดินเข้ามาครับ เอาหน้ากากมาครอบหัวลูกผม ผมกอดลูกไว้เบาๆ
ลูกผมยังไม่ร้องครับ ถือเป็นนิมิจหมายที่ดี (ใจผมยังคงตุ่มๆต่อมๆ)
ต่อไปพยาบาลจะเปิดเครื่องครับ ที่นี้แหละจะได้เห็นกัน 1...2...3...เปิดแล้วครับ .............นิ่งครับ ไม่ร้องครับ ไม่ร้องสักแอะครับ
มีหันซ้ายหันขวาบ้างตามเสียงคนเดิน แต่โดยรวบถือว่าเค้ารับมือกับการพ่นยาครั้งแรกในชีวิตครั้งนี้ได้ดีทีเดียวครับ
ผมน้ำตาจะไหลครับ ปลื้มใจเป็นที่สุด

จึงได้เอาวิธีการมาแบ่งบันกันครับ ผมไม่ได้มีโอกาศทดลองมากนะครับ เพราะมีลูกอยู่แค่ 2 คนเองครับ
วิธีการนี้ไม่รู้ว่าจะได้ผลกับทุกคนรึป่าว แต่อยากให้ลองดูครับ เด็กๆจะได้ไม่ต้องทรมานและเป็นเด็กที่กลัวรพ.ไปโดยใช่เหตุครับ
หลักๆคืออย่าให้เค้าตกใจครับ ซ้อมก่อนเพื่อสร้างความคุ้นเคยครับ 

ขอบคุณทุกท่านที่อ่านจนจบครับ หวังว่ากระทู้นี้จะเป็นประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อยครับ ไว้ว่างๆจะหารูปมาประกอบครับ