เรื่องที่จะเล่า ขอถอดล็อกอินนะคะ กลัวและอายค่ะ

เริ่มเรื่องคือ ตอนดิฉันอยู่ ป.1 หรือก่อนขึ้นป.1 จำช่วงอายุได้ไม่แน่นอน มีคนข้างบ้านชอบมาเล่นกับดิฉันค่ะ
เท่าที่จำความได้คือ โดนหลอกว่า

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แค่ฉี่เข้าไปในตัวดิฉันเฉย ๆ ไม่มีอะไร

เข้าใจนะคะ ว่าตอนนั้นไม่รู้อะไรจริง ๆ ก็ให้ทำแต่จำภาพได้แม่น เหมือนเรายังไม่เข้าใจมันคืออะไร  และถูกทำแบบนั้นอยู่
2-3 ครั้ง มีการใช้นิ้วสอดเข้ามา

ดิฉันมารู้ตัวว่า นั้นคือการถูกล่วงละเมิดทางเพศจริง ๆ ตอนขึ้น ม.2 ค่ะ ตอนรู้เรื่องเพศศึกษา ตอนนั้นทั้งเจ็บใจ แค้นใจ แต่เขาเป็นใครก็จำไม่ได้แล้ว
จะบอกคนที่บ้านก็ไม่กล้า ไม่เคยบอกใคร และดิฉันก็ลืมมันไปจนได้


จนวันนี้ วันที่แฟนขอดิฉันแต่งงาน หลังจากที่เราคบกันมา 9 ปีค่ะ  หากไม่นับความอัปยศที่เกิดขึ้นกับฉันเมื่อวัยเด็ก

แฟนดิฉันคนนี้ คือคนแรกของดิฉัน และดูเขาภูมิใจที่เขาเป็นคนแรกของดิฉัน
แต่ทุกครั้งที่เรามีอะไรกันฉันก็นึกแต่เรื่องอับอายที่เกิดขึ้นกับดิฉันในวัยเด็ก มันทรมาน มาก ๆ ค่ะ
เคยคิดจะบอกความจริงกับเขา แต่พอเห็นเขาก็ไม่กล้าบอก  แฟนดิฉันเป็นคนดีมาก มากเสียดิฉันกลัวจะเสียเขาไปหากเขารู้เรื่องว่าฉัน
เคยถูกข่มขืน(ขอใช้คำนี้เนื่องจากตอนนั้นไม่รู้เลยจริง ๆ ว่ามันคือการสอดใส่เพื่อร่วมเพศ น่าสมเพชตัวเองเสียจริง)

จนวันนี้ วันที่เขาขอฉันแต่งงาน ดิฉันมีความสุขมาก แต่เรื่องนั้นมันเหมือนเวียนอยู่ในหัวหลอกหลอนดิฉัน เหมือนอยากจะบอกเขา แต่กลัวเขา
ทิ้งดิฉันไปจริง ๆ

ดิฉันทรมานใจมาก ๆ บางทีก็อยากตาย รู้สึกแขยงตัวเอง ทั้งโกรธทั้งแค้น บางทีก็คิดโทษครอบครัวที่ทำไมปล่อยให้คนเลวพวกนั้น
พาฉันไปทำอะไรแบบนั้นได้ ทำไมฉันถึงไม่ฉุกคิดในตอนนั้นแล้วบอกคนที่บ้าน ทำไมโง่มากว่าจะรู้ความจริง ไอชั่วนั่นก็หายไปแล้ว

อยากระบาย และส่วนหนึ่งอยากให้ทุกคนที่เข้ามาอ่าน ช่วยเหลือดิฉัน อย่างน้อยก็ช่วยแก้ปัญหาครั้งนี้ ว่าดิฉันควรจะบอกว่าที่สามี
คนที่ดิฉันคิดว่า ดิฉันรักเขามากที่สุด  ดิฉันควรทำอย่างไรดี

และอยากลืมเรื่องนี้ไปจากชีวิตของดิฉันมากที่สุดค่ะ การเขียนเรื่องราวทั้งหมดเป็นการเขียนที่ทรมานตัวดิฉันเองมาก
แต่สิ่งที่ดิฉันเป็นอยู่ มันทรมานมากกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต ช่วยแนะแนวทางให้คนที่เคยโง่อย่างดิฉันด้วยเถอะค่ะ