จขกท รู้สึกว่าตัวเองเป็นแบบนี้ ตั้งแต่มัธยมจนถึงมหาวิทยาลัย รู้สึกเหมือนโดดเดี่ยว เพราะชีวิตไม่เหมือนคนอื่น
ต้องตั้งหน้าตั้งตาเรียนอย่างเดียวเพราะที่บ้านแค่ส่งเสียพอให้เรียนในโรงเรียนดีๆ มหาวิทยาลัยดีๆกับเขาได้
สังเกตบางคนไม่ต้องเฟรนลี่ เป็นตัวของตัวเอง หรือทำตัวแรงๆ เรียนบ้างเล่นบ้าง  แต่ก็มีคนคบหามากมายเพราะมีอะไรดึงดูดให้เพื่อนๆสนใจเช่นหน้าตาดี
ไม่มีปัญหาเรื่องเงิน ไปไหนไปกัน กินอาหารแพงๆ คุยเรื่องเสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย อยู่ด้วยแล้วสนุก ต่างจากตัวผมที่ไม่มีอะไรเลย ผมพยายามเอาชนะใจเพื่อนด้วยน้ำใจ พยายามพูดดีทำดีกับทุกคน ส่วนเรื่องเรียนผมก็ช่วยได้ทุกอย่าง  พยายามเฟรนลี่แต่สุดท้ายก็ถูกเพื่อนๆมองเป็นของตาย เพื่อนๆไม่เกรงใจเพราะผมใจอ่อน พยายามดีกับทุกคน
สุดท้ายจริงๆก็ไม่มีใครสนิทด้วย พยายามจะไปเล่นกีฬากับเขาแต่ก็รู้สึกว่าเป็นตัวถ่วงเพราะไม่ได้เล่นตั้งแต่เด็ก เพราะเรียนหนังสืออย่างเดียว เคยโดนพูดจาถากถาง โดนด่าตอนเล่นเป็นทีม ทำให้ไม่อยากไปเล่นกับเขาแล้ว  
ที่ผมคิดไว้ตอนนี้มีแค่ว่าพอผมจบมามีเงินเมื่อไหร่ ค่อยตั้งหน้าตั้งตาหาเงินเพื่อใช้เงินสร้างสังคม เพื่อนๆคิดว่ายังไงกันครับ
มีใครเป็นแบบผมบ้างไหม