ตอนที่เริ่มเขียนเห็นตัวเลขมุมล่างขวาของจอคอมบอกว่า 0:00 พอดี ไหน ๆ ก็ยังไม่ง่วง เอาซะหน่อย เริ่มไงดี ก็ไม่ใช่วัยรุ่นแล้ว วัยหนุ่มสาวยังไม่กล้าบอกว่าใช่เลย จะเขียนเรื่องรักในปัจจุบันก็กระดาก คิดไม่ออกด้วย แต่ก็ชอบเข้ามาในห้องนี้ ...นะ.ก็ขนาด “ตามล่าหาพี่มากขา” สีสิบแล้ว ยังเป็นดาวห้องนี้ได้ ไม่มีเหตุผลที่ผมจะเล่นห้องนี้ไม่ได้  

แล้วจะเวิ่นเว้อเรื่องอะไรดีล่ะ ok เรื่องเส้นทางของความรักก็แล้วกัน น่าจะเหมาะ  ความรัก....นึกก่อน มีครั้งแรกตอนไหน  อ้อ ตอนประกาศผลสอบเข้า ม.1  ไปดูผลสอบที่แปะไว้หน้าบอร์ดของโรงเรียนประจำอำเภอ ดูเสร็จ ถอยหลัง ชนเธอ หันมา ปิ๊งเลย !  เธอมากับพ่อ  เราได้อยู่ห้องเดียวกันด้วย ได้คุยกับเธอทีไรใจเต้นแรงทุกทีเป็นตั้งสามปี  ไม่กล้าบอกเธอ จนจบ ม.3 แยกย้ายกันไป นี่เรียกว่าอกหักตั้งแต่ยังไม่ได้บอกรักเธอหรือเปล่า ? ไม่แน่ใจ

ครั้งที่ 2 ล่ะ ..ม.3…ใช่ ม.3 เธออยู่ม.1 คนละโรงเรียน พบรักเธอเพราะปั่นจักรยานมาปากซอยด้วยกัน เห็นครั้งแรก ปั่นจักรยานเป็นงูเลื้อยเลย เธอสวยสุด ๆ  แต่ตอนนั้นยังไม่ได้เลิกกับคนแรกนะ (ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้บอกรักเธอ) จะเรียกว่าจับปลาสองมือหรือเปล่า ไม่แน่ใจ แต่ท้ายสุดก็ต้องเลิกกับคนที่สองอีกแล้ว เธอมีคนมาชอบเยอะ เธอไม่เคยพูดกับผมเลยได้แต่ยิ้ม มีครั้งหนึ่งเรานั่งรถสองแถวติดกันหันไปมองเธอ เธอได้แต่ก้มหน้ายิ้ม เธอสวยสุด ๆ  อยากให้สองแถวมันติดไฟแดงนาน ๆ หรือไม่ก็อยากให้โรงเรียนมันย้ายไปอยู่ไกล ...ครั้งนี้ดีหน่อย...เธอรู้ตัวว่าเราชอบ

ครั้งที่ 3 ครั้งนี้ซิเป็นเอาหนัก ก็โตแล้วอยู่ ปวช.3 แล้ว ..เพื่อน  เธอเป็นเพื่อน ไม่รู้รักเธอตอนไหน ตอนที่นั่งเรียนด้วยกันหรือเปล่า ? ตอนที่เธอขอลอกการบ้านหรือเปล่า ?  หรือเพราะเราชอบเพลงเดียวกัน กว่าจะรู้ตัวก็ถลำไปจนสุดก้นบึ้งของความรักแล้ว ทำไงต่อไปล่ะ บอกรักซิ ใคร ๆ เค้าทำกัน  แต่..บอกด้วยคำพูดไม่กล้าหรอก คืนนั้น ทั้งคืน เขียนจดหมาย เย็นนั้นก่อนกลับบ้านแอบสอดจดหมายห้าหน้ากระดาษใส่ในหนังสือเรียนเธอ ไปส่งเธอขึ้นรถ โบกมือให้เธอแล้วบอกว่า “มีคนฝากจดหมายไว้หนังสือ” แล้วก็รีบเดินออกมา   ที่เหลือ..เป็นเรื่องของเวรกรรม  รุ่งเช้าเข้าเรียน เธอส่งจดหมายให้แล้วเดินหนีไป เปิดอ่าน ...ok จบ จบแบบมองหน้ากันไม่ติดเลย ...เฮ้อ

ครั้งที่4  5…6…7….. มี  แต่ไม่เล่าแล้ว ดึกมากแล้ว นอนดีกว่า นาฬิกาบอกเวลา ตีหนึ่งสิบเจ็ดนาทีแล้ว เวิ่นเว้อมาชั่วโมงกว่าแล้ว ok นะ... พอ ..นอน