แค่สงสัยครับ...ผมก็เป็นชายวัยผู้ใหญ่ตอนต้นละมั้ง อายุไม่ถึง 30
ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งเคยจีบแบบเป็นจริงเป็นจังครั้งแรก    อารมณ์ประมาณรักแรกที่ทนไม่ไหวต้องจีบละมั้งครับ
  ผมจีบผู้หญิงคนนึงมาก็ล่วงเลยมาหลายเดือนละ สัก 3-4 เดือนได้  แรกๆสักประมาณ 2 เดือนผมก็เคยถามนะว่าคิดยังไงกับเรา
...คำตอบก็...อืม...กลางๆเฉยๆนะ ไม่ได้รู้สึกแย่ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเป็นพิเศษ...แต่ถามว่าถ้าผมนัดไปกินข้าว อะไรแบบนี้เขาก็ไปนะ ก็อยากลองดูๆ

      คือแรกๆเขาบอกว่า  เราไม่ใช่ spec เลย   แต่สิ่งที่ผมทำให้ มันทำให้เขา ก็อยากลองดูๆไปก่อน แต่จะว่าเขากั๊ก ก็ไม่ใช่นะ...เขาบอกว่า ถ้าผมเหนื่อย
รู้สึกทรมานก็พอก็ได้... แต่ถามใจเขาจริงๆ ก็ยังเฉยๆ ไม่ได้ชอบเป็นพิเศษ แต่ก็ไม่รู้สึกแย่

    การดูๆกันไปของเรา ก็อารมณ์คุยไลน์แต่ผมต้องคุยหลายประโยคหน่อยเขาถึงตอบมา แต่วันไหนนึกน้อยใจลองห่างดูเขาก็ไลน์มาก่อน??............... คุยโทรศัพท์ทุกวัน แต่ก็นะผมเป็นฝ่ายเริ่มโทรก่อนเสมอ แต่ถ้าครั้งไหนเขาไม่ได้รับ เขาก็จะโทรกลับ หรือบอกทางไลน์กลับมา  นัดกินข้าวเจอกันเดือนละ 4-5 ครั้ง...แต่ก็ไม่ได้เปิดเผยให้ใครรู้  ไม่ลงรูปทางเฟซ (ก็เข้าใจอยู่  ก็ยังไม่ใช่นี่นา)...เคยไปหา...ก็ไปกินข้าวเจอแม่อีกฝ่าย พูดคุยปกติ  ...เขาก็บอกแหละว่าที่ไม่ค่อยตอบไลน์ ไม่ใส่ใจ หลักๆเพราะยังไม่อยากให้เราคิดไปไกลเกินกว่าเขา

    ล่าสุด 4 เดือน...ก็ลองถามดูอีกที...คำตอบก็ยังแบบเดิม   ตัวเขาเองก็ไม่ได้ชอบใครอยู่ ยังเฉยๆไม่ได้ดิ้นรนหาความรัก อาจเพราะการที่เขาเพิ่งเลิกกะแฟนเก่าสัก 6 เดือนก่อนหรือเปล่า

     บางทีผมสงสัยนะ...ว่าหรือกว่าสถานะเป็นได้เท่านี้ ควรจะพอ...หรือว่าถ้าเราแสดงความจริงใจไป สักวันเขาอาจหันมาชอบเรา ด้วยเพราะแพ้ความจริงใจกับความดีที่เรามีให้ บวกกับส่วนนึงเรายังไม่ชอบใครอื่น เลยคิดซะว่าจีบต่อไปก่อนเรื่อยๆ ด้วยความหวังอันริบหรี่ ...เสียงคำพังเพยไทยดังก้อง...น้ำเซาะหินทุกวันหินมันยังกร่อน...แต่อีกเสียงนึงก็ดังมาว่า...ถ้าไม่ใช่ยังไงมันก็ไม่ใช่หรอก ฝืนไปก็เท่านั้น

     อยากให้ช่วยแชร์ประสบการณ์ หรือแนะนำทีครับ... ตอนนี้ผมก็พยายามจะไม่ปิดกั้นตัวเองอยู่ ก็พยายามเปิดใจมองๆคนอื่น แต่มันยังไม่คุ้นกับการรักแบบทีละหลายคน  คงเพราะไม่เคยผิดหวังในรักรุนแรง (อย่างว่าก็นี่เป็นรักแรกนี่น่า) เลยศรัทธาในรักเดียวอยู่...ก็เข้าใจแหละ  ว่าผู้ชายถ้าผิดหวังในรักรุนแรงหรือหลายๆครั้งจะสร้างความเจ้าชู้ในตัวได้