เมื่อสงบ แล้วก็ มีความสุข ไม่มีทุกข์ สุขคือ สงบไหม สงบคือ สุขใช่ ไหมอย่างไร ไม่มีใคร สงบสุข ได้ทุกวัน ชีวิตเรา เจอทุกข์ สุขสลับ ทุกข์ระงับ สมาธิ เข้า

ยอมเสียบ้าง อย่างเข้าใจ ในเหตุผล ให้เป็นคน คิดเป็น เช่นนี้ได้ เป็นสีงที่ ควรทำ ดำเนินไป แล้วจะได้ ให้สุข แก่ทุกคน จงรู้จัก พักได้ จะไม่ทุกข์ เย็นเป็นสุข สร้างสีงดี มีเหตุผล ให้ใจเรา เข้าใจ ในตัวตน ได

รักให้เป็น เย็นใจ ไม่ต้องทุกข์ โลภไรัสุข ซุกไว้ ให้หมักหมม โกรธกันไป ทำไม ให้หมองตรม หลงอารมณ์ ซมเศร้า เราทุกข์ทน ปลงปล่อยวาง ห่างทุกข์ ใจสุขแน่ ให้ได้แค่ ความจริง สีงเหตุผล ใจปลงได้ ให้สุข ในทุกคน จะ

อย่าทำตัว มัวเมา เอาแต่ได้ เห็นอะไร ก็มุ่งหวัง นั่งยึดถือ แก่ได้นัก คนเขาจัก มักร่ำลือ ตัวตนคือ ยื้อทุกอย่าง สร้างทุกข์ใจ อย่าอยากได้ สีงใด ไปทั้งหมด รู้จักลด ละเลิก เบิกบานได้ อยากมากนัก มักมีทุกข์

อวิชชามันฉลาดหลอกให้จิตหลงยึดขันธ์ 5 คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เป็นตัวเราของเรา คนทั่วไป 90% ที่ไม่ได้ศึกษาหลงยึดว่า รูป (กาย) เป็นตัวเรา เป็นจิต นักท่องตำราที่ขาดการปฏิบัติหลงยึดวิญญาณเป็นตัว

ลาภยศ สรรเสริญสุข ทุกอย่างเปลี่ยน ล้วนวนเวียน เปลี่ยนแปร แน่ที่ไหน วันนี้มี พรุ่งนี้หมด กำสรดใจ จะยึดไว้ ทำไม ทุกข์ใจตน เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ล้วนไม่เที่ยง ไม่มีเบี่ยง บิดเบื้อน เตือนทุกหน ความจริง

ความโกรธเกลียด เคียดแค้น แน่นไปหมด เป็นโทษลด ความสุข ทุกข์ยีงใหญ่ ความโลภล้วน เร่งทุกข์ ไม่สุขใจ เป็นภัยให้ ได้ทุกข์ ไร้สุขนาน ความพอใจ ช่วยให้ ใจสงบ เป็นสุขสพ สีงดี มีไพศาล ความทุกข์ใจ อย่างใด ไม่แผ

ทุกข์เพราะมี ปัญหา มาให้แก้ ทุกข์เพราะแค่ คิดไป ได้ปัญหา ทุกข์เพราะไม่ ได้คิด ผิดทุกครา ทุกข์เพราะว่า ยึดมั่น นั้นทุกข์จริง ทุกข์มีให้ ได้รู้ สู้ทุกข์ได้ ทุกข์ไม่ใช่ ต้องเป็น เช่นทุกสิ่ง ทุกข์ให้เป็น

ทุกสิ่งใน โลกล้วน อนิจจัง เที่ยงแท้ยัง ไม่เป็น ไปได้นั่น เกิดข้นแล้ว ตั้งอยู่ ดับไปพลัน ทุกข์ทั้งนั้น ยึดเอาไว้ ใจทุกข์ทน อนัตตา หามี ที่ให้คิด ตัวตนจิต ของเรา เฝ้าฝึกฝน ละให้ได้ คลายทุกข์ สุขกมล สงบ