ใครอ่านแล้วมาพูดคุยกันได้นะครับ
ผมอ่านเล่มนี้แล้วสนุกมากเลยนะ อารมณ์ต่างจาก 3 เล่มก่อนเลย
เพราะ3 เล่มก่อนนี้เป็นแนวเล่นมุกไปแต่ละตอนๆ เปิดประเด็นไปเรื่อยๆ
แต่เล่ม 4 นี่มาเน้นเรื่องพัฒนาการของตัวละครแต่ละตัวซะมากกว่า
ตัวละครแต่ละตัวเริ่มก้าวเดินไปในทางของตัวเอง แม้แต่อ.ไยบะเองก็เหอะ

แต่ตัวละคร อ.เอดะโนะนี่ก็น่ารักจริงๆนะ ถือว่าเป็นตัวละครในฝันของนักเขียนหนุ่มๆทีเดียว
ผมที่อยู่วงการเดียวกับ อ.ไยบะ(วงการนักไม่วาดการ์ตูน) รู้สึกอิจฉาขึ้นมาเลยล่ะ555
ทำเอากองอวยนากาซึมะอย่างผมลืมนากาซึมะไปเลย เพราะอ.เอดะโนะนี่ถือว่าคือขั้นสูงสุดของนักเขียนสาวในฝันของผมแล้ว
แม้จะใส่มาแบบใช้สกิลพระเอกฮาเร็มไปนิดนึง คือปิ๊งกันง่ายไปหน่อย แต่ก็ไม่รู้สึกติดขัดอะไรมากมายนะ

ด้านเนื้อเรื่องพออ่านจนถึงท้ายเรื่องแล้วกลับรู้สึกหดหู่แฮะ รู้สึกเหมือนอ.ไยบะโดนพรากสิ่งที่รักอย่างการ์ตูนไป
จะเห็นได้ชัดเลยว่า อ.ไยบะแทบไม่มีจังหวะปล่อยคำพูดเท่ห์ๆอีกแล้ว เพราะมัวแต่ไปมีสมาธิกับความรัก
ก็น่าสนใจนะว่าคนอย่างอ.ไยบะจะตัดสินใจกับชีวิตของตัวเองยังไง ทำเอารอเล่ม 5 ไม่ไหวเลยล่ะ

..................
แล้วก็ขอคอมเมนต์เรื่องสำนวนการแปล ที่เรียงสำนวนได้ไม่ค่อยดีในบางช่อง
อ่านไม่ลื่น สำนวนไม่สวยจับประเด็นไม่ถูก ทำเอาอ่านแล้วเซ็งเป็นระยะๆ
ทั้งๆที่เสน่ห์ส่วนหนึ่งของเรื่องนี้มันคือคำพูดเท่ห์ๆคมๆ เสียดสี ของตัวละครแต่ละตัวแท้ๆ
ถ้าเรื่องหน้าปรับปรุงหน่อยจะดีมาก

อีกอย่างที่เซ็งคือ สยามดันเซนเซอร์ลบอะไรบางอย่างของ อ.เอดะโนะไป
ทั้งๆที่มาตรฐานสยามปกติจะไม่ลบนะ แต่เรื่องนี้ทำไมต้องลบออกด้วย T T
มันรู้สึกเหมือนขาดอะไรบางอย่างไป