กระทู้ที่ตั้งในวันนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากกระทู้ของคุณ Jinggala ค่ะ

http://ppantip.com/topic/31935250
อ่านจบแล้วรู้สึกว่า "มันเจ๋งมากเลยค่ะพี่!!"

ก็เลยอยากแชร์ประสบการณ์ของตัวเองมั่งค่ะ

ตอนนี้เราเรียนอยู่ค่ะ เรียนรามคำแหงค่ะ โดยการอ่านเองไม่ได้ไปเรียนที่มหาวิทยาลัย
เพราะก่อนหน้านี้เคยเรียนมหาวิทยาลัยเอกชนใน กทม. ไปอยู่มาเดือนนึง แล้วรู้สึกว่ามันแย่มาก
ด้วยสังคมที่เจอ สภาพแวดล้อม และอะไรอีกมากมาย เลยตัดสินใจลาออก
แล้วก็มากลับมาอยู่บ้านที่ ตจว.ว่างๆ ช่วยที่บ้านขายของที่ตลาดนัด ประมาณเกือบครึ่งปีได้ค่ะ
แล้วก็ได้ทำงานที่บริษัทเล็กๆแห่งหนึ่งแถวบ้าน เป็นธุรกิจในครอบครัว ในบริษัทมีกันอยู่ สามสี่คน
ซึ่งเค้าเป็นญาติกันหมดเลย ที่ได้ทำเพราะอาจารย์ที่เราสนิทท่านฝากงานให้ค่ะ เงินเดือนก็เงินเดือนขั้นต่ำ วุฒิม.6
น้อยมากค่ะ แต่ถึงจะน้อยก็คิดว่าดีกว่าอยู่บ้านไปวันๆ ก็เลยลองทำดู ประสบการณ์ในการทำมาสี่เดือนกว่าๆ รู้สึกว่ามันแย่มากอ่ะ
ไม่รู้นะคะว่าถ้าทำบริษัทใหญ่จะเป็นยังไง แต่การทำงานกับคนที่เค้าเป็นเครือญาติกันนี่แย่มากๆๆๆค่ะ
คือเราเป็นคนนอก ทำผิดอะไรนิดนึงหน่อยนึงนี่เหมือนเป็นเรื่องใหญ่มาก ในขณะที่ญาติเค้าทำผิดมากกว่าเราอีก แต่เค้าก็แค่ขำๆแล้วจบไป การทำงานในบริษัทเล็กๆแบบนี้มันก็ดีทั้งข้อดี และข้อเสียนะคะ แต่ด้วยความที่ไม่ว่ายังไงเราก็เป็นคนนอกมันเลยทำให้ข้อเสียมันเยอะกว่า แล้วมันพาลให้ไม่อยากทำงานออฟฟิศ ไม่อยากทำงานที่นี่ ตอนนี้อึดอัดมากกกกกกกกกกค่ะ และอีกสิ่งที่รู้สึกได้คือ มันไม่ใช่เวย์ของหนู๊ววววววววววววววววววว ตอนนี้ก็กำลังคิดๆว่าจะลาออก แต่ถ้าลาออกแล้วจะทำอะไรล่ะ มาอยู่ว่างๆอีกอ่ะนะ ไม่ดีแน่ๆ

ก็นั่งนึกๆว่ามีอะไรที่เราอยากทำ อะไรที่เป็นความฝันของเรา
แล้วก็ ปิ๊งป่องๆๆ ทำเบเกอรี่ขาย! เพราะเรามีความฝันว่าอยากเปิดร้านกาแฟ แต่ถ้าลงทุนร้านกาแฟก็ต้องใช้เงินทุนสูงมากกกกกกกก
ซึ่งเรา ... ไม่มี แต่การทำเบเกอรี่ก็ไม่ใช่ง่ายๆ ทำก็ไม่เป็น เคยทำเค้กกับเพื่อนๆตอนม.4 ก็เหลวเป๋วไม่เป็นท่า เอาไงดีๆ
ก็เลย ปิ๊งป่องๆๆๆ (อีกที 555) อินเทอร์เน็ตเราก็มี พันทิปก็เข้าบ่อยๆ นี่ไง ห้องก้นครัว !! และบล็อกแก๊ง อีกหลายบล็อก มีสูตรเยอะแยะเลย (ขอบพระคุณพี่ป้าน้าอา ทุกท่านมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ) ก็ลองซื้อของมาหัดทำ ในสูตรที่เค้าทำกันก็ดูแสนง่าย ง๊ายง่ายยยย แต่พอทำจริงๆ แป่วววววว~ เละเทะตุ้มเป๊ะ บราวนี่ไม่ฟูบ้างล่ะ หน้าไหม้บ้างล่ะ คัพเค้กหยอดเยอะไปล้นทะลัก เอแคลร์แป้งเหลวไป กินได้บ้างไม่ได้บ้าง จนที่บ้านบอกว่าไปเรียนเถอะไป แต่ ณ จุดๆนี้ ยังไม่อยากเรียนค่ะ อยากพยายามด้วยตัวเอง อยากลองทำผิดๆถูกๆไปก่อน (ถึงจะทำให้เราเปลืองตังค่าวัตถุดิบก็เถอะ ) ก็ลองๆมาเรื่อยๆ สูตรไหนโอเคแล้ว อร่อยแล้ว ก็จดไว้ อันที่อร่อยแล้วก็ทำไป หลอกขายเพื่อนบ้าง คนรู้จักบ้าง 555+ ยังไม่ได้ขายจริงจังสักที แต่ก็โอเคนะคะ ทุกคนที่ได้รับขนมชมว่าอร่อยกันทุกคน ก็แหงสิ สูตรห้องก้นครัว อร่อยทุกสูตร > < 55555 และตอนนี้ก็ยังอยู่ในขั้นตอนหัดทำ มีอย่างที่อร่อยแล้ว ก็ทำไปฝากคนรู้จักขายค่ะ เป็นรายได้อีกอย่างนึง ช่วยครอบครัว พอได้มาลองทำขนมแล้วรู้สึกมันใช่มากๆเลยค่ะ มีความสุขที่ได้ตวงส่วนผสม คอยดูสูตร ดูหน้าเตาว่าขนมจะไหม้มั้ย สนุกดีค่ะ เลิกงานกลับมาก็ทำ ดึกดื่นเที่ยงคืนทุกวัน แต่ก็มีความสุขที่สุดเลย กระแสตอบรับจากเพื่อนๆ และหนูทดลองที่บ้านก็โอเคนะคะ (แต่ยังไม่ทราบอนาคตข้างหน้า 5555) แต่ที่แน่ๆ ถ้าขายขนมเริ่มมีรายได้ จะลาออกแน่นอนค่ะ

อย่างที่พี่ Jinggala บอกนะคะ การทำงานแต่ละอย่างมันแล้วแต่ไลฟ์สไตล์ของแต่ละคน แล้วแต่ความถนัด ซึ่งการได้ทำสิ่งที่เราชอบ ที่เราถนัด แล้วยิ่งได้เงินด้วย ยิ่งมีความสุขมากๆเลยค่ะ เหนื่อยแค่ไหน ก็ชิวๆ ;)

ปล.อ่านแล้วอาจจะสะดุดบ้างหรือตัดจบแปลกๆยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ เราเรียบเรียงไม่ค่อยเก่ง ถนัดพูดไปเรื่อยๆมากกว่า แหะๆ