นางร้ายก็มีหัวใจ......

แต่ก่อนเวลาดูละครจะเกลียดนางร้ายเหมือนคนอื่นๆๆ
แต่ตอนนี้....เจอกับตัว.....เป็นนางร้ายซะเอง

สาระพัด สาระเพ ที่ทำลงไป .....
เพียงเพราะกรูเจ็บ....จะให้นั่งมองคนอื่นเขามีความสุข?

แต่ยิ่งทำ...ยิ่งถูกต่อว่า ... ยิ่งถูกรังเกรียจ ....
เป็นคนที่ผิดไปซะงั้น....

แล้วตอนกรูเจ็บ.....หมาตัวไหนมันผิด???
ไม่เคยมี....เพราะมันเป็นพระเอก...ทำเหี้-ยไรก็ถูก...
อีตัวนางเอกก็ไม่ได้ดีไปกว่ากรูแต่มันไม่ผิด ....เพราะเป็นนางเอก


แล้วทางเลือกอยู่ที่ไหน???
1.กอดหมอนนอนร้องไห้ไปคนเดียว(เพราะไม่มีหมาตัวไหนมารับรู้กับหรอก..ถ้าเลือกจะเป็นคนดี)แล้วปล่อยเขามีความสุข
2.นางร้ายมาเอง...กรูเจ็บพวกก็ต้องเจ็บ...เอาให้ตายกันไปข้าง (แต่ก็ไม่มีคนรับรู้ความเจ็บอีกอยู่ดี มีแต่คนประนาม ว่านางร้าย)

แล้วไง...???ไม่ว่าจะเลือกวิธีไหน....สุดท้ายก็ต้องมานั่งร้องไห้คนเดียว

เมื่อคุณไม่ใช่นางเอก....ไม่ว่ายังไงก็เจ็บอยู่ดี.....ร้องไห้อยู่ดี

นางร้าย....ที่ฉากหน้ากรี๊ดกร๊าด วีนเหวี่ยง
ฉากหลัง...ก็กอดตัวเองร้องไห้โดยไม่มีใครรับรู้......ทั้งๆก็มีหัวใจ...ที่เต้นตุ้บๆ....รอคนมาปลอบประโลม


บทเรียนสำหรับการเล่นเป็นนางร้าย ครั้งนี้ ....
สอนให้รู้ว่า....เมื่อไม่อยากเจ็บ....อย่ามีรัก....
เพราะคุณไม่รู้หรอกว่าจะได้รับบทไหน...นางร้าย...นางเอก...แม่พระ...


เพียงพอแล้วสำหรับความเจ็บครั้งนี้....ไม่ขอเจออีกแล้ว
ไม่ต้องการเป็นแม่พระ...เจ็บคนเดียว
ไม่ต้องการเป็นนางร้าย...ให้ถูกประนาม
ไม่ต้องการเป็นแม้แต่นางเอก....ที่ต้องมาจากน้ำตาของคนอื่น...


พอกันที.......

ปล.สำหรับคนที่หลงเข้ามาอ่าน....ขออภัยที่ใช้คำไม่สุภาพค่ะ
ปล.2 ไม่ใช่ทุกคนที่ต้องเจ็บ...ยินดีด้วยจากหัวใจ...สำหรับคนที่มีรักแท้ที่ไม่ต้องผ่านน้ำตาใคร
        บุญวาสนาของทุกคนไม่เท่ากัน.....ยินดีด้วยจริงๆค่ะ....แต่คนบุญน้อยแบบดิฉัน....คงไม่อาจรับรู้ความรู้สึกนั้นได้
ปล.3 ดิฉันแค่บ่นแค่ระบายเท่านั้น เพราะถ้าเก็บไว้คงต้องระเบิดตัวเองเข้าสักวัน ( ไม่ต้องการรับรู้ความคิดเห็นใคร ไม่ว่าจะร้ายหรือดี.....)
        เจ็บมามากพอแล้วค่ะ....อย่าซ้ำเติมกันอีกเลย