ละครไทยชอบมีแบบ แอคติ้งใหญ่ๆ เล่นใหญ่ๆ แบบเวอร์ๆทุกบทบาท
เช่น
นางเอก ร้องไห้ ฟูมฟาย มากมาย จนเป็นราชินีดราม่าน้ำตาแตก ดาราคนไหนร้องไห้ได้มาก หมายถึงดีงาม
นางร้าย หน้าเข้ม ปากแดงแปร้ด ด่าๆๆ เสียงดังแว้ดๆ ถลึงตา หน้าเบี้ยวบิด แบบนี้ถือว่า นางร้ายตัวแม่ บารมีล้นฟ้า แฟนๆอวยนักหนาว่าดี
นางเอกใสซื่อ ไม่สู้คน โง่ เซ่อ ถูกแกล้งสาระพัดสาระเพ จนเกินจริง แฟนๆต่างชื่นชอบ หมายถึงตีบทแตกกระจุยกระจาย
นางร้ายที่ใครๆก็น่าจะดูออก ยกเว้นคนในละคร ทำม้ายยย ดูไม่ออก

ทำไมเวลาดูซีรีส์เกาหลีมันช่างแตกต่างกันน
นางเอกร้องไห้ไม่ฟูมฟาย แต่ดูเศร้าจริง สายตา ดวงตาแดงก่ำ สื่ออารมณ์ถึงคนดู
นางร้ายแต่งหน้าปกติ ไม่หน้าแดง ปากแดง บางทีสวยกว่านางเอก ร้ายแบบไม่ร้าย ร้ายหลบใน ร้ายลึกๆ ร้ายน่ากลัว
นางเอกไม่ใสซื่อ ไม่โง่ ที่ไม่สู้คนเพราะหมดทางสู้ ไม่ใช่ว่าเซ่อ
นางร้ายที่ร้าย แต่ถ้าเจอจริงๆก็ดูไม่ออกว่าร้ายยย

บทที่เขียนควรสมจริง มีที่มาที่ไป ไม่ใช่เขียนเอาสนุกอย่างเดียว
บท ผกก ควรเขี้ยวให้นักแสดง แสดงให้ลึก มีมิติ อารมณ์ซับซ้อน ดูแล้วอินกว่าที่เห็นๆกันตอนนี้หน่อย!

#ละครไทยควรพัฒนา
#เลิกดูถูกคนดูเสียที
#คหสต ครับ