ผมชื่อ แน็กครับ อายุ 19 ปี ผมเริ่มสมัครเป็นตัวแทนขายประกันชีวิตของบริษัทไทยประกันชีวิต (โดยไม่มีผู้ใดชักชวน) ผมรู้สึกอยากขายประกันด้วยจิตรสำนึกของการดูแลครับ เพราะกรมธรรม์ที่บ้านผมมีประมาณ7เล่ม แต่ติดต่อตัวแทนไม่ได้เลยอยากมาเป็นเอง พอได้เข้ามาแล้วได้มาเจอ ผจก.ภาคคนนึงของสาขาสกลนครที่ผมสังกัดด้วย แต่ผมไม่สมารถสอบใบอนุญาติตัวแทนได้ครับ เพราตามกฎหมายบังคับ ต้องบรรลุนิติภาวะ อายุ 20 ปี

พอสมัครสอบเป็นตัวแทนไม่ได้ผมเลยบังคับแม่ผมไปสมัครสอบ แล้วแม่ก็สอบผ่านแล้วครับ (ครั้งเดียวด้วย) พาแม่ไปติวคอยบอกแม่ หน้าที่เดียวของผมคือขายผ่านรหัสตัวแทนของแม่ครับ ผมนั่งศึกษากฎหมายของประกันชีวิต ปัญหาที่พบผ่านอินเตอร์เน็ตและถามจากตัวแทนท่านอื่น และลูกค้าหลายๆท่านที่ผมไปพบ เพื่อนแชร์ประสบการณ์ที่เขาได้ประสบมา ผมศึกษาจนผมเข้าใจแล้วว่าทำไม เวลาตัวแทนขายประกัน ประเภทออมเงิน คุ้มครอง ถึงเป็นแบบนี้
1) แบบประกันที่คอมมิชชั่นเยอะ ผู้เอาประกันค่อนข้างไม่ได้รับผลตอบแทนที่สมควร (เรียกง่ายๆว่าเขาขาดทุน)
2) แบบประกันที่คอมมิชชั่นเยอะ เบี้ยประกันปรับขึ้นทุกปีข่อนข้างสูง (ขึ้นอยู่กับอายุ แบบประกัน สัญญาพิเศษ)
3) คนขายประกันที่หวังเงินคอมมิชชั่น จะยัดเยียดกรมธรรม์โดยบอกลูกค้าถึงความคุ้มครองไม่หมด
4) ปัญหาการเครมที่มีปัญหาค่อนข้างจุกจิกทำให้ตัวแทนต้องศึกษาละเอียดมากจริงๆ (รู้จริง,ซื้อสัตย์,จริงใจ)

จาก 4 สาเหตุหลักที่ผมพยายามศึกษามาเรื่อยๆทำให้ผมเริ่มเข้าใจในการตอบโจทย์ความต้องการของลูกค้าแม้จะได้จำนวนลูกค้าที่น้อยแต่ผมขอขาย "คุณภาพ และบริการ" ดีกว่าที่จะต้องมีปัญหาทีหลัง

ผมมาตั้งกระทู้เพื่ออยากแชร์ประสบการณ์การขายประกันกับตัวแทนท่านอื่น บริษัทอื่นที่มีวุฒิภาวะสูงกว่าผม เพื่อนำไปปรับใช้ในการขายของผม เพราะผมอายุน้อยความน่าเชื่อถือก็น้อยตาม แต่สิ่งเดียวที่ผมเลือกอยากทำอาชีพนี้เพราะผมทำด้วย "จิตรใต้สำนึกที่ดี" เท่านั้นเองครับ


.....ผมแค่ตัวแทนไทยประกันชีวิตคนนึงครับ