ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง                 มีคันโผงผูกสายใว้ปลายเสา
โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา                 ให้มัวเมาเหมือนหนึ่งบ้าเป็นน่าอาย
ทำบุญบวชกรวดน้ำขอสำเร็จ                  สรรเพชรโพธิญาณประมาณหมาย
ถึงสุราพารอดไม่วอดวาย                        ไม่ใกล้กรายแกล้งเมินก้อเกินไป
ไม่เมาเหล้าแต่เรายังเมารัก                       สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
ถึงเมาเหล้าเช้าสายก้อหายไป                  แต่เมาใจนี้ประจำทุกคำคืน

      เช่นนี้ดื่ม                        ให้แก่กันสัมพันธ์จอก
      มีคนบอก                        เหล้าไม่ดีมีที่ไหน
      เพราะมีเหล้า                  จึงเห็นจริงทุกสิ่งไป
      เหล้าขวดเดียว             เพิ่มขวดได้เพราะลายตา
      ไม่จำเป็น                        ต้องเครียดถึงเจียดเหล้า
      ใช่เพียงเมา                  หากเล่าขานนานหนักหนา
       มีคนคิด                        สิ่งดีได้ด้วยสุรา
      เพียงแต่เพียร                  หาปัญญาในความเมา
      ไม่เมาเหล้า                  แต่เรายังเมาโลก
       ยังว่ายเวียน                  ในสุขโศกเช่นคนเขลา
       เช่นนี้แล้ว                  จะกระไรล่ะเพื่อนเรา
       ใครมีเหล้า                  เก่าๆเชิญยกมา


หมายเหตุ......ก๊อปมาจากเนต