พีศทรรต              เฮ้ย!"
                          (ปินัทธาถักเปียสองข้าง ดูคล้ายพจมาน ถือกระเช้าของฝากข้าง กระเป๋าถือตัวเองข้าง)
พีศทรรต           น้ำผึ้ง!
ปินัทธา             คุณพีศ อรุณสวัสดิ์ค่ะ
พีศทรรต            โผล่มาแต่เช้า
ปินัทธา             ไม่ได้โผล่ค่ะ... ปรากฏตัวสวยๆ    
พีศทรรต            เอาเหอะ ปรากฏตัวสวยๆมาทำไมแต่เช้า
ปินัทธา             ไม่รักไม่สู้ไม่มาหรอกค่ะ
พีศทรรต                สู้ ด้วยลุคนี้เนี่ยนะ
ปินัทธา        ค่ะ      นางเอกแสนดี ดูไร้ทางสู้ ไม่มีพิษสง แต่อย่าให้ยิง หึหึหึ"
พีศทรรต            ไหนบอกว่า ให้ความน้ำเน่าของแม่ผัวลูกสะใภ้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นแค่ในละครไง
ปินัทธา             โลกคือละคร เคยได้ยินป่ะ นันทิดา แก้วบัวสาย ...คุณแม่คุณล่ะคะ
      
      ---  ตัดไป ---

                            (พยาบาลเดินออกไป เธอเช็ดตัวญาดาต่อไป แต้วนั่งอมยิ้มอยู่ใกล้ๆ)
พีศทรรต             รู้ได้ไง ว่าต้องเช็ดตัวเด็กแบบนี้ตอนไข้สูง เคยมีลูกเหรอ
ปินัทธา               บ้า!ก็ในบทที่ฉันเคยเล่นไง เคยต้องปฐมพยาบาลเด็ก ฉันก็จำมาใช้ เห็นมะชีวิตจริงกับละครมันเอื้อประโยชน์กัน


  นอกจากในฉากเหล่านี้จะเป็นฉากที่ตลก ตลกในตัวละคร ตลกในสถานการณ์ที่เกิดขึ้นแล้ว ความตลกนั้นยังนำมาซึ่งสาระและทัศคติของ เรื่องที่ดี  เมื่อใดก็ตามที่เราดูละคร ไม่ว่าจะเป็น สุข เศร้า เหงา ผี  วิ่งหนี หรือ ฆาตรกรรม ทุกๆอย่างย้อมมี "บทเรียน" ให้เรานำว่าปรับใช้


แม้ว่าจะไม่ได้เกิดขึ้นโดยตรง แต่ว่า เศษเสี้ยวของละคร คนทุกคนก็อาจจะเคยประสบพอเจอ ขอให้ดูละครสนุกและได้แง่คิด  อาจจะไม่ต้องถึงขั้นแง่คิด แต่ว่าเป็น ข้อคิดเอาไว้เตือนใจเวลาจะทำอะไรก็โอเคแล้ว


  ดูละครแล้วย้อนดูตัว : )