เราแต่งงานอยู่ด้วยกันกับครอบครัวสามีที่เป็นลูกชายคนเดียวมากว่า 10 ปี มีปัญหาตั้งแต่คบกันยันตอนนี้คือ แม่สามีรักและค่อนข้างหวง ติดสามีสุดๆ เอาใจลูกชายทุกอย่าง แม้กระทั่งซักกางเกงในให้ หรือถ้าเราทะเลาะกับสามี แม่สามีจะมาถามว่ามีเรื่องอะไร แต่สุดท้ายก็เข้าข้างสามีแล้วว่าเราเสียๆ หายๆ บางครั้งไปนินทากับญาติพี่น้องฝั่งตัวเอง จนเราโดนด่ากระแทกจากญาติกลับมา ทั้งๆ ที่ไม่ได้ทำ.... เวลาซื้อของกินหรือของใช้มาให้ หรือแม้กระทั่งลูกชายใช้ของดีๆ แพงๆ ก็จะโอ้อวดว่าลูกชายซื้อมาให้ ใช้ของแบบนั้นแบบนี้ ชอบเอาลูกชายไปเปรียบเทียบกับคนอื่นว่าเลิศเลอเพอร์เฟค ส่วนลูกสะใภ้อย่างเราน่ะเหรอ ก็ไม่มีดีไรวันๆ ไม่เคยกินซื้อของให้ (ทั้งๆ ที่ส่วนใหญ่ฉันหามาให้ทั้งนั้น) อยู่บ้านก็เรียกหาแต่ลูกชาย จนฉันคิดว่าเป็นส่วนเกิน มีอยู่ครั้งนึงสามีไม่สบายนอน รพ. แม่สามีรู้มาเฝ้าไข้ ไม่ยอมให้เรานั่งข้างเตียง ไม่ยอมแม้แต่จะกินข้าวรอให้ลูกหาย (คงจะหายภายใน 3 ชม. มั่ง) เคยปรึกษากะสามี สามีบอกจัดการให้ แต่ก็ยังเหมือนเดิม เข้าใจนะว่าเป็นคนกลางแต่มันไม่ไหวจะเคลียร์ จนหลังๆ ถ้าสามีไม่อยู่บ้าน ฉันก็ออกไปบ้านแม่หรือไม่ก็อยู่แต่ในห้องนอน แต่ก็หาว่าจะสงบสุขไม่ เพราะเรามีลูกอายุขวบกว่าๆ เราเลี้ยงอย่าง แม่สามีไปอย่าง ปวดหัวสุดๆ คือเราเองก็มีประสบการณ์เลี้ยงน้องๆ หลานๆ มา เลยรู้ว่าแบบไหนควรไม่ควร แต่แม่สามีตามใจทุกอย่าง จนกลัวจะติดเป็นนิสัยตอนโต ซึ่งก่อนหน้านี้ตกลงกันแล้วว่าจะเลี้ยงลูกยังไง แต่พอเอาเข้าจริงทุกอย่างไม่เป็นอย่างนั้น เพราะการเลี้ยงลูกแบบผิดๆ ของแม่สามี ทำให้สามีมีโลกส่วนตัวสูง ถือว่าตัวเองเก่งทุกอย่าง ไม่ต้องการมีเพื่อนหรือมิตรเพราะถือว่าอยู่ได้ เข้าสังคมกับคนอื่นยากมากแม้กระทั่งพ่อแม่หรือญาติฝั่งเราเอง (เพลียค่ะ) เคยอยากเลิกกับสามีเพราะทนไม่ไหว แต่พออารมณ์เย็นลงก็เลยยอม เป็นแบบนี้มาตลอด
อยากรู้วิธีรับมือกะปัญหานี้หน่อยคะ เพราะจะให้แยกไปอยู่ข้างนอกก็ไม่ได้ เพราะพ่อแม่สามีแก่แล้ว และพ่อสามีเป็นคนดีมากๆ เคยพูดหลายครั้งว่าแม่สามีเค้ามาแบบนี้แล้ว ไม่รู้จะแก้ยังไง ซึ่งท่านเองก็เจอแต่ก็เฉย ไม่อยากมีปัญหา ตัดความรำคาญ แต่เรามันไม่ไหวจริงๆ เครียดมาก จนน้ำตาตกในหลายครั้งแล้ว
ปัญหาแม่สามีกะลูกสะใภ้ (น้ำเน่าชัดๆ)
อยากรู้วิธีรับมือกะปัญหานี้หน่อยคะ เพราะจะให้แยกไปอยู่ข้างนอกก็ไม่ได้ เพราะพ่อแม่สามีแก่แล้ว และพ่อสามีเป็นคนดีมากๆ เคยพูดหลายครั้งว่าแม่สามีเค้ามาแบบนี้แล้ว ไม่รู้จะแก้ยังไง ซึ่งท่านเองก็เจอแต่ก็เฉย ไม่อยากมีปัญหา ตัดความรำคาญ แต่เรามันไม่ไหวจริงๆ เครียดมาก จนน้ำตาตกในหลายครั้งแล้ว