1.พ่อแม่ฝรั่งส่วนใหญ่ไม่ซ้ำเติมลูกคะ
เวลาเด็กมีปัญหาเค้ารู้ว่าสามารถคุยกับพ่อแม่ได้
ตั้งแต่เรื่องเล็กไปจนถึงเรื่องใหญ่

2. เค้าไม่ปิดกั้นความคิดเด็ก และ ส่งเสริมให้ลูกๆรู้จักตัวเอง เช่น เด็กฝรั่งจะจริงจังกับงานอดิเรกมาก มากพอๆกับเรื่องเรียนของเด็กไทยเเหละ เพราะงานอดิเรกคือสิ่งที่เค้าชอบ
และเด็กฝรั่งมีงานอดิเรดแทบทุกคน

3. เราเคยคุยกับพ่อแม่เพื่อนเราที่เป็นฝรั่ง
เราเล่าให้เค้าฟังว่า พ่อแม่เด็กไทยส่วนใหญ่ชอบกดดันและยัดเยียดสิ่งที่ดีที่สุดให้ลูก เช่น มหาลัยต้องอันดับ1 ของประเทศ ต้องเกรียตินิยม ต้องได้งานบริษัทอันดับ topของประเทศ
ชอบด่า และ ซ้ำเติมเมื่อเด็กทำสิ่งที่ผิดพลาด
เด็กห้ามเถียง เมื่อผู้ใหญ่บอกว่าผิดคือผิด
เด็กไทยจะทำงานก็ต่อเมื่อเรียนจบแล้ว
พ่อแม่ต้องส่งเสียจนกว่าจะจบ ค่าเทอม ค่ากิน ค่าขนม ค่าเข้าสังคม ค่าเครื่องสำอางค์ ซื้อโทรศัพท์มือถือ จ่ายบิลค่าโทรศัพท์ให้ ซื้อรถให้ จ่ายค่าสินสอดให้
และบลาๆๆๆ

พ่อแม่เพื่อนเราบอกว่า มันไม่แฟร์เลย
คุณบอกลูกว่าสิ่งนี้ดี แต่ มันดีสำหรับใครละ?
ตัวคุณ หรือ ลูกคุณ ทำไมไม่ปล่อยให้เค้าตัดสินใจเองว่าสิ่งไหนเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเค้าที่สุด
เราเลี้ยงลูกเพื่ออะไร ไม่ใช่ให้เค้าเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี เป็นต้นไม้ที่แข็งแรง สามารถหยั่งรากลงไปในดินและยืนต้นของตัวเองได้อย่างมั่นคงเหรอ??? เราต้องให้โอกาสนั้นกับเค้าสิ


ยกตัวอย่าง
เพื่อนเราฝรั่ง อายุ 19 (ผู้หญิง) กับน้องชาย อายุ 17  ขอพ่อแม่ออกไปป่าร์ตี้บ้านเพื่อน
(ลองคิดว่าถ้าเป็นคนไทยจะตอบยังไง)
แต่พ่อแม่เพื่อนเรา บอกว่า
No drunk ห้ามเมา ห้าม เทคยา ห้ามกัญชา
คนโตกลับเที่ยงคืน
น้องชาย ห้าทุ่ม
ไม่มีข้อต่อรอง
แล้วตบท้ายด้วยคำว่า พ่อไว้ใจลูกได้ใช่มั้ย??

และเพื่อนเราก็ ปฏิบัติตามนั้น

บทลงโทษพ่อแม่ฝรั่ง จะไม่ตี แต่จะเป็นกักบริเวณ ห้ามเล่นเกม ห้ามเล่นอินเตอร์เน็ต ยึดโทรศัพท์มือถือ

ถ้าเด็กก่อเรื่องอะไรมา เด็กสามารถคุยกับพ่อแม่ได้เสมอทั้งเรื่องของจิตใจ และ วิธีแก้ปัญหา แต่พ่อแม่ฝรั่งจะไม่เอาตัวเองโดดเข้าไปแก้ปัญหาให้ลูกเหมือนพ่อแม่ไทย มันสอนให้เด็กมีความรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำลงไปด้วย

ประมาณนี้พิมยาวมากอะ