เกริ่นก่อน ตอนแรกคิดจะไม่โพลสกระทู้เพราะคิดว่า เดี๋ยวตัวเราก็ลืมเอง หายเจ็บ (ตัวและใจ)

แต่คุณคะ บางทีอาจจะเป็นประโยชน์ให้คนที่เข้ามาอ่านได้ระวังตัวไม่ซุ่มซ่ามเหมือนเรา และไม่เจ็บตัว

ปกติจะแบบแอบซุ่มอ่าน นี่ก็ไปซุกอยู่ห้องก้อนครัว อ่านวิศวะทำบาบีคิว อ่านเรื่องข้าวมันไก่ นั่น โน่น นี่

แต่ก็ยังไม่ลืม มันยังกรุ่นอยู่ คือ บางทีมาหาคำปลอบใจ คำให้กำลังใจให้คนอยากทำดี



คือ  อยากหายโกรธ เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรกับตัวเราที่จะไปจำ.     เรื่องมีอยู่ว่า

เมื่อวานนี้ เราทำผัดไทยจะเอาไปให้เพื่อนชาวโปแลนด์ชิม นางเป็นหญิงวัยกลางคนที่ชอบลองชิม าหารแปลกใหม่

เราขึ้นรถเมล์สาย 22 จากเมืองคีล ประเทศเยอรมัน ไปหมู่บ้านที่นางอยู่ ตอนขึ้นรถสายตาเหลือบไปเห็น

หมวกสีขาว เหมือนของคนแก่ และตรงนั้นไม่มีคนนั่งอยูเลย ลักษณะรถเมล์ ณ จุดที่หมวกหล่นอยู่นั้น

มันเป็นที่นั่ง สี่ที่นั่ง หันหน้าเข้าหากัน  ด้วยความที่เรากลัวหญิงแก่จะลงรถก่อนแค่จะหยิบหมวกใบนั้น

และชูขึ้น จะถามหญิงแก่ ว่าเธอได้ลืมหวกสีขาวนั่นหรือเปล่า. ทันใดนั้นก็มีมือพิฆาตมาจากทิศทางที่เรา

ไม่อาจคาดคิดถึง พาดลงที่ท้องเราอย่างแรง. มันเจ็บ จุก. คือมันเจ็บมากจริงๆ จนเกือบร้องไห้เลย



เรารีบหันไปยังต้นต ที่ทำเราเจ็บ เห็นหน้าชายแก่ อายุน่าจะประมาณแปดสิบ หัดหน้ามาทางเรา

แต่เขานั่งอยู่อีกฝั่ง ซึ่งวินาทีแรกมสัญชาตญาณเราไม่ได้บอกว่าเขาเป็นเจ้าของหมวก เขา ยู่ตยละโซนคนละที่เลย

แม่เจ้า เอามือมาฟาดท้องเรา( เราเจ็บมากจนอ ยากเอามือตบกระบาล ) ขอโทษที่หยาบคาย แต่หันไปเห็นคนแก่

มันทำไม่ลง แต่เราพูด เสียงดังมาก คนคงไม่ยินทั้งรถ


ชายแก่ พูดแค่ประโยคเดียว.     Nein.   แปลว่า. ไม่.        คงกลัวเราโขมยหมวกตัวเอง


แล้วมีหญิงแก่มาจากไหนไม่รู้มานั่ง แล้วหัวเราะ ขอหยาบคายอีกรอบ ตอนนั้นคิดในใจ
มัน กวงซ่งติง มากๆ. อยากด่าไปเป็นภาษาไทย แต่ด่าไปก็ไม่มีประโยชน์เพราะเค้าไม่เข้าใจ

เราเลยพูดว่า.    Ich hab gedacht diese alte Frau hat  vergessen .    
ฉันนึกว่าผู้หญิงแก่คนนั้นเขาลืม

พร้อมตะคอกใส่ชายแก่เสียงดัง เพราะเราโกรธและยังเจ็บมาก ในใจคิดว่า ไม่ต้องใช้กำลังก็ได้
แค่บอกดีๆ เราก็เข้าใจ เล่นเอาซะจุกเลย

เราตะคอกไปว่า.   Sie müssen das nicht machen ,es hat mir wey getan.
แปล.   คุณไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น.  ดิฉันเจ็บนะ.      ระหว่างพูดก็มีเสียงหญองแก่หัวเราเป็นแบล็คกราวน์

มันรบกวนโสตประสาตของเรามาก. เอาจริงๆ โมโหมาก.  อยากระบาย จะโทรไปคุยกับพี่จิ๋ม เป็นพี่ที่ทำงาน
เงินในมือถือก็หมด.

เราเดินมานั่งท้ายรถ เสียงผู้หญิงคนนั้นยังหัวเราะอยู่เลย เหตุการณืที่เกิดขึ้นมันใช้เวลาไม่ถึงนาที แต่มันจุกข้ามสันเลย
พุธ โธ ธัมโม สังโฆ. ช่วนเราที เรา/ม่อยากโกรธหรอก. นี่เราเป็นอะไรไป. ให้อภัยเค้าเถอะ. ( มือถือสาก ปากถือศีล )


เรื่องทั้งหมดก็มีเท่านี้แล.  ขออภัย หากมันมีจุดเพรทะมันขี้นเองอัตโนมัติ

แท๊กสามห้อง. ศาลาประชาคม. ต่างแดน และ ห้องบลูเพราะเรื่องเกิดระหว่างเดินทาง

เฮ้อ. ได้ระบายแล้ว และเมื่อวานมีอีกหลายเรื่องเลยเราเล่าไม่หมด มันแบบซวยทั้งวัยเลย