ใครมีประสบการณ์แอบชอบก็มาเล่าได้นะคะ ส่วนใครคิดว่าไร้สาระก็อย่าด่ากันนะ และขออย่าคอมเม้นอะไรที่ไม่เกี่ยวกับกระทู้เรานะ(เวลาเข้ามาอ่าน พอเจอคนคอมเม้นอะไรไม่รู้ ที่ไม่เกี่ยวกับกระทู้เราเลย บอกตรงๆว่ารู้สึกหดหู่)
ทีนี้จะเล่าแล้วนะคะ.....เราแอบชอบรุ่นพี่ในที่ทำงาน(ชอบแบบบริสุทธ์ใจ ไม่หวังครอบครอง) พี่คนนั้นอายุ 30 กว่าๆ ส่วนเราอายุ 20 กว่าๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงชอบเขา หน้าตาเขาก็ไม่ได้อยู่ในสเปคเรา นิสัยก็ไม่รู้เป็นยังไง(ภายนอกเขาก็ดูเป็นคนเรียบร้อยใช้ได้) แต่พอเราเห็นเขาครั้งแรก ก็เหมือนมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เราต้องแอบมองเขาบ่อยๆ พอได้มอง ได้เห็นเขา เราก็รู้สึกดี วันไหนไม่ได้เห็นเขา เราก็แค่รู้สึกหงอยๆนิดหน่อย
เราเป็นคนนิ่งๆ พูดไม่เก่ง ไม่ค่อยเข้าหาใครก่อนถ้าไม่จำเป็น ค่อนข้างหัวโบราณ ขี้อาย(เพื่อนร่วมงานชอบแซวว่า ถ้าจะชวนเราไปเดท ให้ชวนไปวัด หรือศาลเจ้า อะไรทำนองนั้น - -) เรากับพี่คนนั้นทำงานอยู่ใกล้ๆกัน แต่คนละส่วนงาน เราก็ได้แต่แอบมองเขา แต่ไม่เคยเข้าไปคุยกับเขาเลย จนกระทั่งเขาเป็นฝ่ายเข้ามาคุยกับเราก่อน ส่วนใหญ่ก็คุยเรื่องงาน บางเรื่องเราไม่เคยบอกเขา แต่เขากลับรู้(สงสัยคนอื่นบอก) สิ่งที่คุยกันไม่มีอะไรพิเศษ แต่เราก็รู้สึกดีที่ได้คุย และที่น่าแปลกอย่างหนึ่ง คือ เวลาที่เราคุยกับเขา เราจะกล้าสบตา ไม่เขินอาย เพียงแต่เรามักชอบพูดจาแบบสั้นๆ(พูดไม่เก่ง) แต่บางทีก็เผลอพูดจาแบบตลกเกรียนๆออกมา ให้พี่เขาได้หัวเราะบ้าง
หลังจากที่ได้คุยกับเขาแล้ว เราก็มีความกล้าเพิ่มขึ้นมานิดเดียว - - ยังแอบมองเขาเหมือนเดิม และยังไม่กล้าพอที่จะเข้าไปชวนเขาพูดคุย แต่เวลาเดินสวนทางกับเขา เราจะมองและยิ้มๆให้เขา เขาก็จะยิ้มตอบ บางทีก็ชวนเราคุยอะไรนิดหน่อย และเขาก็รู้แล้วด้วยว่าเราเป็นคนพูดน้อย
แต่ตอนนี้เรากับพี่คนนั้นไม่ได้คุยกันเลย ต่างคนต่างไม่มีเรื่องคุย และเราก็เริ่มกลับไปทำตัวแบบเดิมเหมือนไม่รู้จักเขา คือ ไม่ยอมสบตา เวลาเดินผ่านเขาเราก็ไม่ยิ้ม ไม่มอง ทำหน้านิ่งๆอึนๆ แม้ว่าเขาจะมองเราก็ตาม ในใจรู้สึกผิดเหมือนกัน บางทีก็นึกโมโหตัวเอง ว่าทำไมเราต้องทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน ทำไมความเขินอายจึงทำให้เราเป็นคนแบบนี้ กลัวว่าเขาจะรู้สึกไม่ดีกับเราจัง เขาจะคิดว่าเราหยิ่ง เป็นเด็กไม่มีสัมมาคารวะหรือเปล่า นี่คงเป็นแค่ช่วงเวลาหนึ่งในชีวิตสินะ เดี๋ยวมันก็คงผ่านไปใช่ไหม
ปล.1 ขออภัยหากเราพิมพ์ยาวไปหน่อย ในเมื่อเราไม่เก่งเรื่องพูด ก็เลยเก่งเรื่องเขียน/พิมพ์แทน
ปล.2 ขออภัยหากตั้งกระทู้ผิดหมวด เลือกไม่ถูกว่าจะเอากระทู้ไปไว้ในหมวดไหนดี จริงๆเราก็ไม่ใช่วัยรุ่นแล้ว แต่พอดีมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับความรัก ก็เลยเอาไว้ในหมวดความรักวัยรุ่นซะงั้น
(เล่าสู่กันฟัง) ว่าด้วยเรื่อง แอบชอบ แอบชอบ แอบชอบ
ทีนี้จะเล่าแล้วนะคะ.....เราแอบชอบรุ่นพี่ในที่ทำงาน(ชอบแบบบริสุทธ์ใจ ไม่หวังครอบครอง) พี่คนนั้นอายุ 30 กว่าๆ ส่วนเราอายุ 20 กว่าๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงชอบเขา หน้าตาเขาก็ไม่ได้อยู่ในสเปคเรา นิสัยก็ไม่รู้เป็นยังไง(ภายนอกเขาก็ดูเป็นคนเรียบร้อยใช้ได้) แต่พอเราเห็นเขาครั้งแรก ก็เหมือนมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เราต้องแอบมองเขาบ่อยๆ พอได้มอง ได้เห็นเขา เราก็รู้สึกดี วันไหนไม่ได้เห็นเขา เราก็แค่รู้สึกหงอยๆนิดหน่อย
เราเป็นคนนิ่งๆ พูดไม่เก่ง ไม่ค่อยเข้าหาใครก่อนถ้าไม่จำเป็น ค่อนข้างหัวโบราณ ขี้อาย(เพื่อนร่วมงานชอบแซวว่า ถ้าจะชวนเราไปเดท ให้ชวนไปวัด หรือศาลเจ้า อะไรทำนองนั้น - -) เรากับพี่คนนั้นทำงานอยู่ใกล้ๆกัน แต่คนละส่วนงาน เราก็ได้แต่แอบมองเขา แต่ไม่เคยเข้าไปคุยกับเขาเลย จนกระทั่งเขาเป็นฝ่ายเข้ามาคุยกับเราก่อน ส่วนใหญ่ก็คุยเรื่องงาน บางเรื่องเราไม่เคยบอกเขา แต่เขากลับรู้(สงสัยคนอื่นบอก) สิ่งที่คุยกันไม่มีอะไรพิเศษ แต่เราก็รู้สึกดีที่ได้คุย และที่น่าแปลกอย่างหนึ่ง คือ เวลาที่เราคุยกับเขา เราจะกล้าสบตา ไม่เขินอาย เพียงแต่เรามักชอบพูดจาแบบสั้นๆ(พูดไม่เก่ง) แต่บางทีก็เผลอพูดจาแบบตลกเกรียนๆออกมา ให้พี่เขาได้หัวเราะบ้าง
หลังจากที่ได้คุยกับเขาแล้ว เราก็มีความกล้าเพิ่มขึ้นมานิดเดียว - - ยังแอบมองเขาเหมือนเดิม และยังไม่กล้าพอที่จะเข้าไปชวนเขาพูดคุย แต่เวลาเดินสวนทางกับเขา เราจะมองและยิ้มๆให้เขา เขาก็จะยิ้มตอบ บางทีก็ชวนเราคุยอะไรนิดหน่อย และเขาก็รู้แล้วด้วยว่าเราเป็นคนพูดน้อย
แต่ตอนนี้เรากับพี่คนนั้นไม่ได้คุยกันเลย ต่างคนต่างไม่มีเรื่องคุย และเราก็เริ่มกลับไปทำตัวแบบเดิมเหมือนไม่รู้จักเขา คือ ไม่ยอมสบตา เวลาเดินผ่านเขาเราก็ไม่ยิ้ม ไม่มอง ทำหน้านิ่งๆอึนๆ แม้ว่าเขาจะมองเราก็ตาม ในใจรู้สึกผิดเหมือนกัน บางทีก็นึกโมโหตัวเอง ว่าทำไมเราต้องทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน ทำไมความเขินอายจึงทำให้เราเป็นคนแบบนี้ กลัวว่าเขาจะรู้สึกไม่ดีกับเราจัง เขาจะคิดว่าเราหยิ่ง เป็นเด็กไม่มีสัมมาคารวะหรือเปล่า นี่คงเป็นแค่ช่วงเวลาหนึ่งในชีวิตสินะ เดี๋ยวมันก็คงผ่านไปใช่ไหม
ปล.1 ขออภัยหากเราพิมพ์ยาวไปหน่อย ในเมื่อเราไม่เก่งเรื่องพูด ก็เลยเก่งเรื่องเขียน/พิมพ์แทน
ปล.2 ขออภัยหากตั้งกระทู้ผิดหมวด เลือกไม่ถูกว่าจะเอากระทู้ไปไว้ในหมวดไหนดี จริงๆเราก็ไม่ใช่วัยรุ่นแล้ว แต่พอดีมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับความรัก ก็เลยเอาไว้ในหมวดความรักวัยรุ่นซะงั้น