พ่อแสนดี เป็นร่มโพธิ ร่มไทร ของลูก เสียชีวิตเมื่อสามวันก่อน 14 เมย.
พ่อผู้ไม่เคยนอนโรงพยาบาลเลยตลอด 84 ปีของชีวิต
ปิดฉากชีวิตอย่างรวบรัด 13 วันในโีรงพยาบาล
ไม่เบียดเบียนใคร ไม่เป็นภาระใคร สมดั่งที่พ่อตั้งใจมาตลอด

ชีวิตปะทะกับสัจจธรรมอย่างโหดร้าย
ไม่อยากเกิด ไม่อยากตาย ไม่อยากเป็นมนุษย์
ไม่รู้สึกว่า อะไรสำคัญอีกแล้ว  หัวใจโหว่ แหว่ง วิ่น

ทำอะไรต่อไป  หาอะไรมาถมใจให้เต็ม
ถึงวันนี้ ตีหนึ่งตื่น ตีสองตื่น ตีสามตื่น
ิภวังค์แรกที่รู้สึกคือเศร้า  จิตตก
จะดีขึ้น เมื่อหันเห มาคิด พรุ่งนี้จะทำอะไรใส่บาตรดี
สัญญากับพ่อตั้งแต่เจ็บ ออกมา ใส่บาตรกันทุกวันนะ

ตีห้าตื่น ทำอาหาร จิตใจสงบ พาแม่ใส่บาตร
กรวดน้ำ ระลึกถึงพ่อทุกครั้ง
รอเวลารักษาใจ

ภพภูมิใหม่ขอให้ได้เจอ ให้ลูกได้รับใช้พ่อนะ

ถ้าพ่อดีน้อยกว่านี้นิด หนูคงไม่ร้องไห้ขนาดนี้เลย พ่อ นะ พ่อ