ช่วงนี้ได้ดูละครหลักอยู่  สาม เรื่อง คือ  เล่ห์นางฟ้า / อย่าลืมฉัน / ก๊วนคานทองฯ


    ซึ่งความละเอียดของแต่ละเรื่องก็ทำให้มันเป็น เสน่ห์ของเรื่องนั้นๆด้วย


     *อย่างเล่ห์นางฟ้าสำหรับเราถือว่ายากสุดคือ  การ จัดองค์ประกอบ ของนางเอกกับนก  ซึ่งเราเชื่อว่า ไม่ง่ายเลย   โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเลียนแบบท่าทาง และทำความเข้าใจในภาษาของนก  ทำให้ วิว (บิวตี้ )กลายเป็นตัวละครที่น่าสนใจขึ้นมาทันที ไม่ใช้ แวด แวด แวด อย่างเดียว


  
   *อย่างอย่าลืมฉันคือความ ลึกและมิติของตัวละคร  คือละครเรื่องนี้แทบจะเราสู่ความคลาสสิค ถ้าตัวละครไม่ลึก ไม่มีมิติ คนดูต้องหลับแน่แน่ แต่ว่า  ทุกคนทำได้และสนุกกับมัน เอาใช้ช่วย วดี และ ความหล่อของพี่ติ๊กก็ชนะ  


*ก๊วนคานทอง คือกลุ่มเพื่อนสาว เปิดฉากมา  คนดูเชื่อโดยทันทีว่า 4 อิสตรีเพศนี้เป็นเพื่อนกัน  (ความเห็นส่วนตัว) เราไม่รู้ว่าในชีวิตจริงเขาเป็นเพื่อนกันหรือเปล่า แต่พอมาสวมบทบาทปุ๊ป  เราชื่อได้ทันที


  อย่างที่บอกแหละ  ละครละเอียดมากเท่าไหร่  ละครก็จะเป็นที่น่าจดจำมากเท่านั้น เพราะว่าละครก็คือชีวิตของใครบางคนในสังคม  : )
  มีความสุขกับการดูละครนะค่ะ