ของขวัญที่หายไป
คุณลองมองไปรอบตัวของคุณสิ.....
สิ่งของต่างๆ ถูกเรียงราย แวดล้อมตัวคุณไปหมด
ทั้งที่ได้มาด้วยน้ำใจของผู้เป็นที่รักหยิบยื่นให้
ทั้งที่ได้มาด้วยความแก้เหงา
ทั้งที่ได้มาด้วยความยากลำบาก
คุณยังจำสมัยเป็นเด็กได้ไหม....การที่เราอยากได้สิ่งของสักชิ้น
ที่ไม่ได้มีสาระประโยชน์อะไรในมุมมองของผู้มีพระคุณ
เราก็แอบเก็บเล็กผสมน้อยในกระปุกหมู
รอวันหมูน้อยอ้วนพลีจนพุงระเบิด จากนั้นเราก็จะหอบผลผลิต
มุ่งหาเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งของที่มากมูลค่าทั้งจะด้วยราคาหรือมูลค่าทางจิตใจก็ตาม
ล่วงเวลาผ่านมา สิ่งของแต่ละชิ้นล้วนมีความทรงจำ
จะมากจะน้อยอยู่ที่เจ้าของจะมีจิตพันผูกกับของเหล่านั้น
และวันหนึ่ง เราก็ได้รับ “ของขวัญ” จากคนบนฟ้า
จะส่งมาให้ด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม
แต่เป็น “ของขวัญ” ที่เชื่อว่าหลายคนปรารถนาที่จะได้รับ
ประหลาดใจ ทำไมถึงให้เราทั้งคู่เร็วขนาดนี้
ยังไม่ได้ร้องขอหรือวิงวอนแต่อย่างใด
พร้อมที่จะรับของขวัญชิ้นใหญ่นี้หรือไม่
เป็นคำตอบที่ยังมึนงงกันอยู่ในห้วงเวลานั้น
แต่เมื่อของขวัญชิ้นนี้มีมูลค่ามากเกินกว่าจะตีค่าได้
ทั้งยังเป็นของขวัญที่หลายคนถวินหาอยากจะคลอบครอง
สติก็พร้อมสั่งให้ทำหน้าที่ดูแลของสิ่งนี้ให้ดีที่สุด
ให้สมกับที่เค้าเลือกมอบให้กับเรา
ความผูกผันเริ่มก่อเกิด ภาพอนาคตเริ่มเห็นชัดเจนขึ้น
ในแต่ละวัน....เราเฝ้ารอดู “ของขวัญ” ชิ้นนี้เติบโต
ภาพมโนในห้วงความคิดต่างๆ เกิดขึ้นมากมาย
โดยไม่มีวันรู้ได้เลยว่า ของขวัญชิ้นนี้ เหมาะจะอยู่กับเราหรือไม่
หรือแค่คนส่ง...ส่งมาผิดที่ ผิดเวลาเท่านั้น
เพียงแค่เวลาไม่ถึง 3 เดือนทุกอย่างคือความผูกพัน
ที่พันผูกดวงจิตทั้ง 3 ดวงไว้ด้วยกัน
โดยที่ไม่รู้เลยว่าเจ้าของเค้ามาทวงของขวัญคืนไปแล้วตั้งแต่เดือนที่ 2
แต่ยังคงใจดียืดเวลาให้อยู่ด้วยกันจนนานที่สุด
และวันนี้ก็หมดช่วงต่อเวลาแล้ว...ของขวัญจะต้องถูกส่งคืนเจ้าของ
ไม่ใช่เพราะเราดูแลไม่ดี
แต่เพราะเป็นการคัดสรรโดยธรรมชาติ ของขวัญชิ้นนี้ “ไม่ผ่าน”
คือคำอธิบายสั้นๆ แต่ยากที่จะเข้าใจ
เมื่อลืมตาตื่นขึ้น….ความรู้สึกแรกที่วิ่งเข้ามา “เหมือนทำของหาย”
และนี่คือ “ของขวัญชิ้นแรก” ที่ฉันทำหายในชีวิต
หายไปแบบไม่ได้ทันตั้งตัว
แด่คุณหนู ที่เราจะระลึกถึงเสมอ
ของขวัญที่หายไป
คุณลองมองไปรอบตัวของคุณสิ.....
สิ่งของต่างๆ ถูกเรียงราย แวดล้อมตัวคุณไปหมด
ทั้งที่ได้มาด้วยน้ำใจของผู้เป็นที่รักหยิบยื่นให้
ทั้งที่ได้มาด้วยความแก้เหงา
ทั้งที่ได้มาด้วยความยากลำบาก
คุณยังจำสมัยเป็นเด็กได้ไหม....การที่เราอยากได้สิ่งของสักชิ้น
ที่ไม่ได้มีสาระประโยชน์อะไรในมุมมองของผู้มีพระคุณ
เราก็แอบเก็บเล็กผสมน้อยในกระปุกหมู
รอวันหมูน้อยอ้วนพลีจนพุงระเบิด จากนั้นเราก็จะหอบผลผลิต
มุ่งหาเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งของที่มากมูลค่าทั้งจะด้วยราคาหรือมูลค่าทางจิตใจก็ตาม
ล่วงเวลาผ่านมา สิ่งของแต่ละชิ้นล้วนมีความทรงจำ
จะมากจะน้อยอยู่ที่เจ้าของจะมีจิตพันผูกกับของเหล่านั้น
และวันหนึ่ง เราก็ได้รับ “ของขวัญ” จากคนบนฟ้า
จะส่งมาให้ด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม
แต่เป็น “ของขวัญ” ที่เชื่อว่าหลายคนปรารถนาที่จะได้รับ
ประหลาดใจ ทำไมถึงให้เราทั้งคู่เร็วขนาดนี้
ยังไม่ได้ร้องขอหรือวิงวอนแต่อย่างใด
พร้อมที่จะรับของขวัญชิ้นใหญ่นี้หรือไม่
เป็นคำตอบที่ยังมึนงงกันอยู่ในห้วงเวลานั้น
แต่เมื่อของขวัญชิ้นนี้มีมูลค่ามากเกินกว่าจะตีค่าได้
ทั้งยังเป็นของขวัญที่หลายคนถวินหาอยากจะคลอบครอง
สติก็พร้อมสั่งให้ทำหน้าที่ดูแลของสิ่งนี้ให้ดีที่สุด
ให้สมกับที่เค้าเลือกมอบให้กับเรา
ความผูกผันเริ่มก่อเกิด ภาพอนาคตเริ่มเห็นชัดเจนขึ้น
ในแต่ละวัน....เราเฝ้ารอดู “ของขวัญ” ชิ้นนี้เติบโต
ภาพมโนในห้วงความคิดต่างๆ เกิดขึ้นมากมาย
โดยไม่มีวันรู้ได้เลยว่า ของขวัญชิ้นนี้ เหมาะจะอยู่กับเราหรือไม่
หรือแค่คนส่ง...ส่งมาผิดที่ ผิดเวลาเท่านั้น
เพียงแค่เวลาไม่ถึง 3 เดือนทุกอย่างคือความผูกพัน
ที่พันผูกดวงจิตทั้ง 3 ดวงไว้ด้วยกัน
โดยที่ไม่รู้เลยว่าเจ้าของเค้ามาทวงของขวัญคืนไปแล้วตั้งแต่เดือนที่ 2
แต่ยังคงใจดียืดเวลาให้อยู่ด้วยกันจนนานที่สุด
และวันนี้ก็หมดช่วงต่อเวลาแล้ว...ของขวัญจะต้องถูกส่งคืนเจ้าของ
ไม่ใช่เพราะเราดูแลไม่ดี
แต่เพราะเป็นการคัดสรรโดยธรรมชาติ ของขวัญชิ้นนี้ “ไม่ผ่าน”
คือคำอธิบายสั้นๆ แต่ยากที่จะเข้าใจ
เมื่อลืมตาตื่นขึ้น….ความรู้สึกแรกที่วิ่งเข้ามา “เหมือนทำของหาย”
และนี่คือ “ของขวัญชิ้นแรก” ที่ฉันทำหายในชีวิต
หายไปแบบไม่ได้ทันตั้งตัว
แด่คุณหนู ที่เราจะระลึกถึงเสมอ