เนื่องจากต้องมาเรียนที่ต่างประเทศนานเกือบปี ช่วงเดือนแรกก็โทรคุยกับแฟนผ่านไลน์ดีอยู่ หลังจากนั้นก็เริ่มคุยกันน้อยลง และทุกครั้งต้องเป็นเราที่พยายามโทรไป โดยไม่เคยเลยที่แฟนจะเป็นฝ่ายโทรมาก่อน และเวลาโทรไปก็จะได้คุยกันน้อยมากตัดบทด้วยคำว่า จะนอนแล้ว, กินข้าวกับเพื่อน, ไม่ว่าง, สัญญาณไม่ดี,...สุดท้ายเลยทำใจ เป็นคุยนานนานที เพราะเข้าใจว่าแฟนเรียนหนัก สอบ ปีสุดท้าย บลาๆๆๆๆๆ (จริงๆไม่เข้าใจหรอกเพราะส่วนตัวเรียนปริญญาเอก งานหนักกว่าแฟนมาก และไม่เชื่อว่าจะมีใครในโลกที่มีงานเยอะจนไม่มีเวลาแม้แต่นาทีเดียว) กลายเป็นว่าแชทคุยกันมากกว่า และก็อีกเหมือนเดิม คือเราต้องเป็นฝ่ายทักไปก่อนเสมอ แฟนแทบไม่เคยทักมาก่อน (มีบ้าง 1%)... บางครั้งเรียกร้องความสนใจโดยการไม่ส่งข้อความไปเลยทั้งวัน สุดท้ายได้ข้อความทักมาว่า ... จะนอนแล้วนะ... หรือไม่ทักอะไรมาเลยเงียบสนิด

ถึงวันนี้สุดทนจริงๆ ไม่เคยต้องตามใครให้เหนื่อยขนาดนี้ คุยกันแล้วก็หลายหน แต่จะให้ไปเปลี่ยนพฤติกรรมแฟนมันก็ไม่ใช่เรื่อง

เลยคิดจะแก้ไขที่ตัวเองโดยการ ไม่หวังอะไรอีกแล้ว จะได้ไม่ผิดหวัง ในเมื่อเค้าไม่สนใจ ใส่ใจ อะไรเราเลย เราก็ไม่รู้จะสนใจ ใส่ใจ เค้าไปทำไม ตั้งใจจะเงียบสนิดบ้าง ไม่ติดต่ออยู่ฝ่ายเดียว มันเหนื่อย

แต่ก่อนจะทำอย่างนั้นจึงมาถามเพื่อนๆชาว pantip ก่อนว่า เราหรือเค้าที่ผิดปกติ (ไม่มีเรื่องมือที่สามแน่นอน)