ญี่ปุ่นยุคโบราณได้แบ่งเมืองเป็นส่วนๆ เป็นแคว้น มีไดเมียว (เจ้าเมือง)เป็นผู้ปกครอง เก็บเกี่ยวผลผลิตและรายได้ (เรียกว่า โคคุ) บางตระกูลมีแคว้นเดียว บางตระกูลมีหลายแคว้น ในยุคสมัยโชกุนยุคคามากุระกับอาชิคางะ ยังเป็นยุคที่ไดเมียวมีอิสระทั้งด้านการปกครอง การเก็บภาษี การค้าขาย รวมถึงการสืบเชื้อสาย

ภายหลังโทคุงาวะ อิเอยาสึยึดญี่ปุ่น โทคุงาวะ อิเอยาสึ ออกคำสั่งการแต่งตั้งเจ้าเมือง โดยแบ่งเป็น ฮัน ไป โดยเรียงลำดับความไว้วางใจดังนี้

เมืองที่อยู่ใกล้กรุงเอโดะ ให้เรียกว่า ชินปัง ให้ญาติโชกุน ได้แก่ คนในตระกูล มัตสึไดระ (นามสกุลเดิมของอิเอยาสึ) ปกครองเมืองแถบนั้น
ผู้ที่มีความไว้วางใจสูง เช่น คนในตระกูล อิอิ ฮอนดะ หรือผู้ที่รับใช้โชกุน จะให้เมืองอยู่ถัดจากชินปังไปหน่อย เรียกว่า ฟุดาอิ
ส่วนเจ้าเมืองที่ไม่ค่อยไว้ใจ จะให้ปกครองเมืองไกลๆจากฟูได เรียกว่า โทซะมะ

เจ้าเมืองทุกคนจะต้องมีบ้านพักในกรุงเอโดะ และทิ้งครอบครัวไว้ในที่นี้ โดยปีหนึ่งจะกลับมาที่กรุงเอโดะ อีกปีก็จะไปว่าราชการที่เมืองที่ประจำอยู่ ทั้งนี้เพื่อตัดกำลังและตัดทอนอำนาจและการหักหลังของเจ้าเมืองได้

ในศตวรรษที่ 19 มีไดเมียวในญี่ปุ่นมากถึง 170 คน แต่หลังปฏิรูปเมจิแล้ว ระบบฮันได้ถูกยกเลิกและแทนที่ด้วยระบบจังหวัดอย่างที่เห็นในปัจจุบัน



รูปของ ชิมาสึ ทาดะโยชิ ไดเมียวคนสุดท้ายของซัดสึมะ (ปัจจุบันคือเมืองคาโงะชิม่า)