เริ่มตั้งแต่ตอนเรียน ต่อมาเรียนจบกำลังหางาน ต่อมาได้งาน ในสาขาที่เรียนมา
หลายๆครั้งจะมีโมเม้นที่คิดขึ้นมาว่า....
"จำได้มั๊ย ตอนเราเรียนม.ปลาย เราอยากทำอาชีพนั้น"
"ตอนเรากำลังเรียนมหาลัย เราอยากทำอาชีพนี้"
"ตอนนั้นเราอยากมีธุรกิจเป็นของตัวเอง"
"ตอนนั้นเราอยากเรียนคณะนั้นมากกว่า"

พอมาเจอหรือได้อ่านประวัติของคนที่ประสบความสำเร็จในสาขาวิชาที่เราเคยอยากเรียน  อาชีพที่เราเคยอยากเป็น
เรารู้สึกเหมือน ถ้าวันนั้น เราได้เรียนสิ่งที่เราอยากเรียน เราจะมีความสุขกว่านี้หรือเปล่า จะประสบความสำเร็จกว่านี้มั๊ยนะ
ได้เห็นคนที่มีธุรกิจเล็กๆเป็นของตัวเอง ก็รู้สึกว่า เราอยากจะลาออกจากงานไปทำตามที่เราอยากทำบ้างจัง
แต่ใจไม่กล้า เพราะเงินไม่มี เรามีพ่อแม่ต้องดูแล
ทั้งๆที่ชีวิตตอนนี้ก็โอเคนะ ไม่สุข ไม่ทุกข์ ไปได้เรื่อยๆ
เราถือคติที่ว่า whatever happened will be good
หรือว่าเราจะชาชินกับชีวิตตัวเองที่มันธรรมดาๆ ซะจนไม่อยากจะเจอกับความเปลี่ยนแปลง
กลัวว่า ถ้าเราทิ้งทุกอย่างตอนนี้ ไปทำตามความฝันนั้น แล้วมันไม่เป็นอย่างที่เราคิด เราจะเสียใจที่เราตัดสินใจอย่างนั้นรึเปล่า
อย่างที่เขาบอก ความกลัวเป็นอุปสรรคของทุกอย่างจริงๆ