ตั้งประเด็นคำถามนี้  เคยสงสัยว่า  ศีล 5 ถือเป็นหลักปฏิบัติของศาสนาพุทธ
ที่ใช้กับ ฆราวาสทั่วไป แต่ในวิธีชีวิตปัจจุบันนี้ กลับห่างไกลจากถือศีล 5 มากมาย

ขอยกตัวอย่างเรื่องใกล้ตัวที่สุด คือ

-การดื่มสุรา ยาเมา กลายเป็นเรื่องปกติธรรมดา
ผู้ที่ยึดถือศีล 5 กลายเป็นคนแปลกประหลาด ในแวดวงสังคมเพื่อนฝูง  ไม่ซื้อเหล้า ไม่ดื่มเหล้ากับเจ้านาย
กลายเป็นคนที่ไม่อยู่ในแวดวง ไม่ค่อยมีสังคมในที่ทำงาน

อยากจะถามความคิดเห็นว่า ในการใช้ชีวิตในสังคม ยุคนี้ ท่านคิดว่า ชาวพุทธ ควรทำอย่างไรครับจะอยู่บนทางสายกลาง
ไม่หลุดจากกรอบของศีล 5  มากนักและก็ไม่เสียโอกาส การมีสังคมเพื่อนฝูง การก้าวหน้าในการงาน บนทางโลกเกินไป

ปล.ประเด็นคำถามนี้ ไม่ได้มาแบ่งแยกว่า ดื่มแล้วเป็นคนเลว หรือ ไม่ดื่มแล้วเป็นคนดีนะครับ จุดประสงค์คือ
1.สำหรับคนที่ถือศีลเคร่งครัด  จะปรับตัวอย่างไรให้อยู่ในสังคมทั่วไปได้ ในเมื่อยังใช้ชีวิตฆราวาสปกติ
2.สำหรับคนที่ถือศีล ในบางช่วงเวลา อาจมีการยืดหยุ่นบ้าง เช่น ดื่มบ้างแต่ไม่ให้เมา  คนค้าขายพูดชมลูกค้าให้เกินจริงไปบ้าง
การปฏิบัติตนแบบไหน ถึงจะชื่อว่าสายกลาง
3.สำหรับคนที่ไม่ค่อยได้ถือศีล จะหันมาถือศีล ควรจะปรับตัวอย่างไร แบบบัวไม่ให้ช้ำน้ำไม่ให้ขุ่นกับเพื่อนในสังคมทั่วไป