mary is happy ...mary is happy



ถ้าอากาศไม่ได้ร้อนจัดจนผมไม่มีสมาธิทำงานแล้วเปิดหนังเรื่องนี้ดู...คงจะหลับไปแล้ว
หนังไม่มีเส้นเรื่องเป้าหมายในเนื้อหาหนังชัดเจนมากนะครับ
...คือเหตุกาณ์มันก็เกิดไปเรื่อยๆ...เรื่อยๆ...ก็ดูไปเรื่อยๆ
ถ้าไปนั่งดูที่ตัว"เนื้อหา"ว่าจะไปจบยังไง...หลับเถอะครับ สรุปยาก

...แต่หนังมีเป้าหมายในการเล่าและสื่อความหมายชัดเจนมาก
ตั้งแต่การใช้สัญลักษณ์อภิมหาศาลเต็มทั่วหนัง...
ที่แทบจะสื่อเป็นตัวแทนต่างๆในสังคม หรืออารมณ์...หรือคนบางกลุ่มที่แมรี่เจอ
เลยตาสว่างที่จะรอดูการนำเสนอต่อไป...ว่าพี่แกจะเล่ามารูปแบบไหน

ที่เจ๋งก็คือปกติพวกคนทำหนังติสแตกนอกกระแสผมเห็นมาเยอะ
...ทั้งนักศึกษา ทั้งคนทำหนังอิสระ...มันมักจะตกมาตายตรงการคุมทางเล่าเรื่องได้ไม่สุดทาง
เริ่มมาเล่าแบบติสแตก...แต่พอสาแก่ใจหลังๆก็สะเปะสะปะไปทั่วไร้เส้นเรื่อง จับอะไรไม่ได้
แต่ไม่ใช่กับ marry is happy
ติสตั้งแต่เริ่มแรกยันสุดทาง...พอดูไปเรื่อยๆนี่มันไม่ใช่ติสแล้ว
นี่มันมีแบบแผนการเล่า...แบบแผนที่มีความรับผิดชอบต่อหนัง
เพียงแต่มันเป็นรูปแบบการเล่าที่ไม่เห็นบ่อยนักในหนังทั่วไป

การเอาทวีตกว่า 400 ครั้งที่ทวีตคนละอารมณ์ คนละสถานการณ์
มาเรียงเรียงเป็นเรื่องราวใหม่ได้นี่มันไม่ธรรมดาเลยครับ
สรุปความน่าสนใจของหนังอยู่ที่การเล่าเรื่องที่น่าติดตามครับ...เนื้อเรื่องรองลงมา

-------------------------------------------

ส่วนเนื้อหา
เล่าเรื่องถึงแมรี่และซูริคู่เพื่อนรักในวัยไกล้จบการศึกษา
แมรี่กำลังค้นหาตัวเองอย่างหนักหน่วง
...อะไรไม่เคยลอง...อะไรใหม่ทำ...อะไรขัดใจไม่ทำ
อะไรไม่เข้าใจถาม (แมร่งถามไม่หยุดเลย)
และรายล้อมไปด้วยคนที่ไม่เข้าใจ ความผิดหวัง เรื่องที่ไม่เป็นไปตามต้องการของวัยรุ่น

ดีอย่างที่แมรี่ไม่ว่าเจอครหาขนาดไหน...ก็ยังคงความเป็นตัวเองไว้สูงมาก
ไม่ปรับตัว ไม่แก้ไข ไม่ทำตามเหตุผลอะไรทั้งนั้น...อารมณ์เจ๊แกล้วนๆ
เป้าหมายแมรี่มันมั่นคงอย่างที่เจ้าตัวก็ไม่รู้ตัวคือ  ค้นหาตัวเอง! ค้นหาๆๆๆๆ
แมรี่...ไม่ใช่ใส่ใจความคิดสังคม การทำหนังสือรุ่นคือความพยายามการแสดงตัวตนออกมา

เพลินกับนักแสดงทั้ง 2 ครับ แมรี่และซูริไม่ได้สวยมาก (แต่ขาสวยมาก)
มันมีความน่ารักมากในคาแรคเตอร์...มานั่งรอว่าเจ๊จะโวยวายอะไรอีก
ที่ชนะเลิศคือซูริ...นี่โคตรพ่องโคตรทนแมรี่ได้ระดับอัลตร้าเพลสเชอร์
เข้าใจทู๊กอย่างงง...อยู่ได้ทู๊กเวลา...ตามใจอะเว...ตามแก้ปัญหาให้โม๊ดดด
สาธุ ...ใครชอบแมรี่เอาไปเลยนะครับ  ขอซูริแทน 5555

--------------------------------------------
ประเด็นเรื่องการนำเสนอของสัญลักษณ์ต่างๆในหนังเนี่ยไว้หลังไมค์คุยกันเป็นอย่างๆไป
บอกหมดไม่ไหว เยอะเกิน

สรุป หนังไม่ได้สนุกที่เนื้อหา...แต่สนุกตรงการเล่าเรื่อง
ดูเพลินๆได้...ดูซ้ำได้ไม่เกิน 1 รอบ พอ ( 2 ชม. นานมาก)
แต่หนังดีครับ แนะนำให้ดู

ปล.พี่น้อยวงพลูนี่แมร่งโคตรไอด้อลเลย
...คาแรคเตอร์หน้านิ่งกวนตีนแบบนี้ไปหามาได้ไง
ผู้กำกับฉลาดมากที่เลือกพี่น้อยมาใส่ในหนังแนวนี้นะครับ