"คปท.  เขาต้องระวังตัวเหมือนกัน"

"เขาจึงต้องยิงใส่ทหาร"

......................................................

ถ้าเป็นโล้น นกเขา พูด ผมจะไม่ว่าซักคำ

ถ้าเป็นนายอุทัย พูดเงินเป็นเฮิน ออกมาบอก ผมก็ไม่สงสัย

แต่เผอิญ....ไอ้คนที่พูดหนะ มันเป็นผู้บังคับบัญชา ของไอ้พวกที่ถูกยิง

อันนี้สิ...บอกันตรง ๆ ผมอึ้ง

ผมมีลูกน้องเหมือนกัน แม้นจะไม่ใช่ทหาร แต่ในฐานะของ ผู้บังคับบัญชาคนหนึ่ง หากมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับลูกน้องใต้บังคับบัญชาของผม ผมจะไม่ยอมเด็ดขาด หากลูกน้องผมโดนกระทำเยี่ยงนี้

การจะครองหัวใจลูกน้อง มันไม่ใช่มีแต่พระเดช แต่มันต้องมีพระคุณด้วย

คุณใช้เขา เขาทำงานให้ตามที่คุณสั่ง คุณก็ต้องดูแล พวกเขา ไม่ใช่กระทืบซ้ำเมื่อลูกน้องโดนกระทำ

มีหัวหน้าแบบนี้ ถ้าอยุ่ในสนามรบ หัวหน้าแบบนี้ไม่ตายด้วยข้าศึกหรอก รับรองได้เลยว่า...ตายจากมือลูกน้องแน่ ๆ

เคยได้ยินคำพูดของนายทหารพดกับลูกน้องก่อนออกสนามรบมั้ยที่ว่า

"ในสนามรบผมไม่สามารถยืนยันได้ว่า พวกเราจะรอดตายกลับมาได้ทุกคน"

"แต่ผมขอยืนยันกับวกท่านไว้ว่า ผมจะเป็นคนแรก ที่เหยียบลงไปสนามรบและเป็นคนสุดท้าย ที่จะถอนตัวออกเมื่อได้รับคำสั่ง"

"เราจะไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลังเป็นอันขาด เราจะพาพวกเรากลับมายังมาตุภูมิของเราให้ได้ทุกคน ไม่ว่าเขาคนนั้นจะเป็นหรือตาย"

หันมาเทียบกับประโยคนี้แล้ว

ทหารไทยผู้ใต้บังคับบัญชาของนายลตรี คนนี้รู้สึกยังงัยกันบ้างครับ