เข้าใจ จขกท. มากๆๆๆ

อยากจะเปรียบเทียบ การที่ลูกถูกพ่อแม่เลี้ยงดูแบบนี้ว่า..
เมื่อเราว่ายน้ำไม่เป็น ถ้าเราจมน้ำ เราก็ตายสถานเดียว ช่วยคนอื่นก็ไม่ได้ แถมเป็นภาระคนอื่นอีก

ทำไมไม่สอนให้เราว่ายน้ำ (หมายถึง..สอนให้พึงพาตนเองได้) ถ้าเราจมน้ำ เราก็ดูแลตัวเองได้ (พ่อแม่ก็หมดห่วงไปหน่อยนึง) แถมยังมีความหวังที่จะช่วยคนอื่นได้อีกด้วย

บางคนอาจสงสัยว่า..แล้วทำไมไม่รู้จักทำอะไรด้วยตัวเองล่ะ? ก็เพราะว่าพ่อแม่ไม่สนับสนุนไง (ไม่เปิดโอกาสให้ลูกทำ) และแถมยังช่วยขัดขวางอีก (ด้วยการห้าม บ่น ดุว่า มองโลกในทัศนคติทางลบ กลัวนั่น กลัวนี่ โน่นทำไม่ได้ นี่ไม่ดี ไม่เคยมองโลกแง่บวก)

การที่ลูกจะทำอะไร แต่กลับถูกพ่อแม่ห้ามไว้ ไม่เปิดโอกาส ไม่ให้การสนับสนุน ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องอบายมุข มันทำให้เด็กขาดความมั่นใจ และไม่กล้าคิด หรือตัดสินใจอะไรด้วยตัวเอง เพราะพอคิดเอง ก็ถูกดุว่า ถูกห้าม ก็ไม่กล้าคิดอะไร ยังไงก็ต้องทำตามความคิดของพ่อแม่อยู่ดี (จึงกลายเป็นการปลูกฝังความไม่กล้าคิดตัดสินใจ และขาดความมั่นใจในตัวเองไปในที่สุด)  ยกเว้นว่าพ่อแม่เปิดโอกาส ให้การสนับสนุน หรือตัวเด็กเองเริ่มตระหนักถึงผลเสียที่เกิดขึ้นจากการเลี้ยงดูแบบนี้ ก็จะทำให้เกิดการแก้ไขปรับปรุงให้ดีขึ้นได้

อยากให้อ่านเรื่อง "เลี้ยงลูกอย่างไข่ในหิน.....ให้ยาพิษกับชีวิตลูกโดยไม่รู้ตัว" ที่ http://www.oknation.net/blog/print.php?id=852877