เรื่องของเรามันค่อนข้างจะนิยายน้ำเน่ามากค่ะ  เราอายุ 25 ตอนนี้เราท้องได้ 7 เดือนแล้ว  เราทะเลอะกับแฟนและต้องเลิกกันค่ะ เราแพ้ท้องหนักมาก ทำงานไม่ไหว เลยออกจากงาน แล้วกลับบ้านมาอยู่กับพ่อแม่  แต่พ่อแม่เราเลิกกันค่ะ แม่เราไปมีสามีใหม่ ส่วนพ่อก็มีภรรยาใหม่ แม่ให้เราอยูกับพ่อค่ะ  แม่เลี้ยงของเราไม่ค่อยดีกับเรา  เค้าจะทำดีก็เฉพาะต่อหน้าพ่อหรือคนเยอะๆเท่านั้นค่ะ แล้วก็เป็นใหญ่ที่สุดในบ้านพ่อทำตามที่เค้าสั่งทุกอย่าง พ่อเราชอบเมาเหล้า และเล่นการพนัน  ทุกครั้งที่พ่อเมาพ่อจะทำร้ายเราค่ะ  ไม่ได้ทำร้ายแบบตีสั่งสอนนะคะ  เค้าฟาดหัวเราจนเลือดออก กระชากผมถ้าเราวิ่งหนี แล้วก็ข่มขู่ว่าจะฆ่าถ้าเราไม่หยุดร้องไห้  แม่เลี้ยงเราก็เฉยๆค่ะ เค้าไม่ได้สนใจ เพราะส่วนมากเราจะโดนพ่อทำร้ายเพราะเรื่องแม่เลี้ยงประจำค่ะ  เรากลัวพ่อทำให้เราแท้งลูก เราเลยหนีไปอยู่บ้านยาย  แต่ยายก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะพ่อเราเป็นตำรวจ ยายเราเป็นชาวนา เค้าเกรงใจพ่อเราและไม่กล้าต่อว่า  เลยส่งเรากลับมาอยู่กับพ่อเหมือนเดิม ยายบอกให้อดทน รอคลอดแล้วทำงานเองได้ ค่อยออกมาอยู่คนเดียว  จนถึงวันนี้ค่ะ พ่อเมาอีกตามเคย เราไม่ได้กินข้าว ในบ้านไม่มีอะไรเหลือให้กินเลยค่ะ เราหิวมาก เราร้องไห้โทรไปหาแม่ เราอยากให้แม่มาอยู่เป็นเพื่อนเราระหว่างที่เราคลอด  เพราะแม่คือที่พึ่งสุดท้ายที่เราเหลือยู่ แต่แม่ปฏิเสธทุกอย่าง เราน้อยใจมากค่ะ คิดซ้ำไปซ้ำมาว่าแม่เลือกสามี มากกว่าลูก  เราทรมานมากตลอดเวลาที่อยู่กับพ่อ ทั้งต้องเจอคำพูดให้เสียใจจากแม่เลี้ยง และพฤษกรรมที่ทำให้เราหมดศรัทธาในตัวพ่อ  เราอยากหนีออกไปจากที่นี่มากค่ะ แต่ก็ไม่มีที่ไหน ไม่รู้จะไปอยู่ไหน ทำงานอะไรเค้าก็ไม่รับ ท้องก็ใกล้จะคลอดเข้าทุกวัน หมอบอกว่าลูกเราน้ำหนักน้อย ต้องบำรุงเยอะๆ เรากลัวลูกเกิดมาไม่สมบูรณ์มากค่ะ  นมเราก็แทบไม่ได้กินเลย ข้าวก็กินบ้างบางวัน เพราะพ่อไม่ได้มาสนใจเรื่องอาหารการกินพวกนี้ ส่วนแม่เลี้ยงเราเค้าก็หาให้ลูกเค้ากินก็พอแล้ว ถ้าวันไหนไม่มีอะไรเหลือในตู้เย็น เราก็อดไปค่ะ เราทรมาน  เราคิดว่าถ้าเราหนีไป ถ้าเรามีงานทำ เราอาจบำรุงลูกได้มากกว่านี้  แต่ติดที่แม่กับยาย ที่อยากให้เราอดทนและอยู่กับพ่อไปก่อน   เราควรทำยังไงดีคะ  เราเสียใจ เครียด และเป็นทุกข์มากค่ะ