จะกล่าวถึงรถสาธารณะประเภทนึงที่ ฮอตฮิตติดชาร์จลมบนที่ถูกด่าทออันดับต้นๆในประเทศ นั้นคือรถตู้
ตามบันทึกที่จดจำได้ในสมองกลวงๆ ก็เห็นรถตู้บริการตั้งแต่ยุคบุกเบิกกันเลยทีเดียว (น่าจะเดาอายุอานามกันได้นะพี่น้อง)
จนถึงปัจจุบัน บริบทในกุมบังเหี่ยนรถตู้ในความคิดคือ
-รถไม่เต็มตรูไม่ออก
-บอกเสียงเบาตูเลยป้าย
-ไม่พอใจผู้โดยสารตูด่าสดออกอากาศ
-ถ้ามีเถียง ตูไล่ลงจากรถ มีตามไปตบสั่งสอนด้วย
-ซิ่งแรง แซงทุกโค้ง
-จอดทุกที่ที่มีคนสบตา (ทำนองว่าไม่ต้องใช้มือโบกส่งกระแสจิตถามกันเอาว่างั้น...)
เอาเป็นว่าที่นึกได้แล้วกันถ้าท่านใดมีประสพการณ์ตรงก็มาบอกกล่าวกันจะพิจราณาเป็นพิเศษ(ทำเป็นสมัครงานเลย...ไอ้บ้า)
ปูเรื่องมาเยอะแล้วเข้าเรื่องเลยดีก่า จาก ภาคแรก กำเนิด "มนุษย์ไร้ไฟเลี้ยว VS จักรยาน"
http://ppantip.com/topic/31831803
ภาคนี้ขอนำเสนอในท้องเรื่อง "รถตู้มหาประลัย ปะทะ มนุษย์จักรยาน" ให้เสียงภาษาไทยโดย พันธมิตร...
ผมขี่จักรยานไปทำงานเกือบเป็นประจำแบบกะปิดกะปอย ขี่บ้างไม่ขี่บ้างจนต้องพึ่งยาสตรีหมอเส็ง ขาไปสบายหายห่วงมิมีใครมาเบียดเบียน(เส้นทาง บางกะปิ มุ่งหน้า ลาดพร้าว เข้าเลียบด่วน มุ่งหน้ารามอินทรา ขากลับ ย้อนตามทางเดิม)
เรื่องราวลึกลับก็เกิดขึ้นในขากลับนั้นเอง(เสียงอารมณ์คนบรรยายคนอวดผี) เมื่อขี่ผ่านบิ๊กซีลาดพร้าว กำลังจะถึง The Sky2 ศูนย์รวมรับบริจาคไถ่ชีวิโค (โคเนื้อบ้าง โคนมบ้าง) แถวนั้นมีป้ายรถเมล์ ไอ้เรารึก็ปั่นมาเรื่อยๆมาเรียงๆ ผ่านป้ายไปแล้ว พบเห็นหญิงสาวออฟฟิสหน้าตาแจ่มใส่ไร้เดียงสาหันมาเหมือนจะสบตาเรา(คิดในใจเข้าข้างตัวเอง คงมองมาที่เราเพราะตัวเรานั้นรูปงามแถมยังรักโลกอีก)
แต่ที่ไหนได้สายตามองข้ามเราไปเหมือนเราเป็นเพียงสิ่งที่ "เจนสัมผัสได้" ทันใดนั้นความเร็วแรงของลมก็พุ่งผ่านด้านหลังราวกับ กามนิตหนุ่มถือแก้วเหล้าพุ่งหาสาวที่หมายตาโต๊ะตรงข้ามที่ Warm Up พรวดเดียวเท่านั้น อีกนิดเดียว ก็จะถึงตัวน้องนางแล้ว ทันใดนั้นเหมือนสวรรค์กลั่นแกล้ง เพียงเสี้ยววินาทีสาวเจ้าก็สะบัดบ๊อบใส่เมินหน้าหนีประหนึ่งผัวน้องเค้ากลับมาจากห้องน้ำพอดี ไอ้แห้ว(กามนิตหนุ่ม)ก็ได้แต่ก้มหน้าแก้เขิ่นแล้วค่อยๆเดินจากไปอย่างช้าๆ (สมุติฐานจากบริบท จอดทุกที่ที่มีคนสบตา ทำนองว่าไม่ต้องใช้มือโบกส่งกระแสจิตถามกันเอาว่างั้น... แต่สาวออฟฟิสเมินใส่เพราะไม่ได้ไปเส้นทางนั้น)
ไอ้คนที่ถูกมองข้ามอย่างเราได้แต่หักห้ามใจด้วยการกำเบรคไว้แน่น แต่ถึงกระนั้นก็เอาไม่อยู่จักยานล้อตายตูดยก เอาไงดีว่ะคิดขึ้นมาได้รวบรวมพลัง จากจักรทั้ง7ของเพอร์ซิอุส (จำจากในรายการทีวีจานดำมา)
ส่งพลังไปที่แก้มก้นต้านขวา อัดกระแทกเบาะสุดแรง พร้อมกับร้อง ซี๊ด...อูย เห็นผลทันตาเหมือนใช้ ยากระตุ้นที่มีชื่อ MAXๆๆๆๆ ทั้งหลายตามจานดำ ท้ายจักรยานปัดขึ้นไปอยู่บนบาทวิถี
เงยหน้า เป่าปาก ด้วยความโล่งใจ หันไปสบตากับสาวออฟฟิสเล็กน้อย ก่อนจะแปลความหมายจากสายตาน้องเค้าได้ว่า "ไงล่ะไอ้จักรยาน เกือบได้เจ็บตัวแล้วนะ
"
ไอ้เราก็ขึ้นเด่ะ ส่งสายตากันนอกป้ายรถแล้วยังมามองอย่างนี้ แต่ก็ตัดใจก้มหน้าปั่นต่อไปเพราะนึกถึงคำพูดพี่คนนึงได้ คำนั้นคือ "ริวจะไม่ยุ่ง"
"ขอได้รับความขอบคุณจาก CVD International มา ณ โอกาสนี้ด้วยครับ"
ติดตามภาคแรก กำเนิด "มนุษย์ไร้ไฟเลี้ยว VS จักรยาน" ได้ที่
http://ppantip.com/topic/31831803
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
"รถตู้มหาประลัย ปะทะ มนุษย์จักรยาน"
ตามบันทึกที่จดจำได้ในสมองกลวงๆ ก็เห็นรถตู้บริการตั้งแต่ยุคบุกเบิกกันเลยทีเดียว (น่าจะเดาอายุอานามกันได้นะพี่น้อง)
จนถึงปัจจุบัน บริบทในกุมบังเหี่ยนรถตู้ในความคิดคือ
-รถไม่เต็มตรูไม่ออก
-บอกเสียงเบาตูเลยป้าย
-ไม่พอใจผู้โดยสารตูด่าสดออกอากาศ
-ถ้ามีเถียง ตูไล่ลงจากรถ มีตามไปตบสั่งสอนด้วย
-ซิ่งแรง แซงทุกโค้ง
-จอดทุกที่ที่มีคนสบตา (ทำนองว่าไม่ต้องใช้มือโบกส่งกระแสจิตถามกันเอาว่างั้น...)
เอาเป็นว่าที่นึกได้แล้วกันถ้าท่านใดมีประสพการณ์ตรงก็มาบอกกล่าวกันจะพิจราณาเป็นพิเศษ(ทำเป็นสมัครงานเลย...ไอ้บ้า)
ปูเรื่องมาเยอะแล้วเข้าเรื่องเลยดีก่า จาก ภาคแรก กำเนิด "มนุษย์ไร้ไฟเลี้ยว VS จักรยาน" http://ppantip.com/topic/31831803
ภาคนี้ขอนำเสนอในท้องเรื่อง "รถตู้มหาประลัย ปะทะ มนุษย์จักรยาน" ให้เสียงภาษาไทยโดย พันธมิตร...
ผมขี่จักรยานไปทำงานเกือบเป็นประจำแบบกะปิดกะปอย ขี่บ้างไม่ขี่บ้างจนต้องพึ่งยาสตรีหมอเส็ง ขาไปสบายหายห่วงมิมีใครมาเบียดเบียน(เส้นทาง บางกะปิ มุ่งหน้า ลาดพร้าว เข้าเลียบด่วน มุ่งหน้ารามอินทรา ขากลับ ย้อนตามทางเดิม)
เรื่องราวลึกลับก็เกิดขึ้นในขากลับนั้นเอง(เสียงอารมณ์คนบรรยายคนอวดผี) เมื่อขี่ผ่านบิ๊กซีลาดพร้าว กำลังจะถึง The Sky2 ศูนย์รวมรับบริจาคไถ่ชีวิโค (โคเนื้อบ้าง โคนมบ้าง) แถวนั้นมีป้ายรถเมล์ ไอ้เรารึก็ปั่นมาเรื่อยๆมาเรียงๆ ผ่านป้ายไปแล้ว พบเห็นหญิงสาวออฟฟิสหน้าตาแจ่มใส่ไร้เดียงสาหันมาเหมือนจะสบตาเรา(คิดในใจเข้าข้างตัวเอง คงมองมาที่เราเพราะตัวเรานั้นรูปงามแถมยังรักโลกอีก)
แต่ที่ไหนได้สายตามองข้ามเราไปเหมือนเราเป็นเพียงสิ่งที่ "เจนสัมผัสได้" ทันใดนั้นความเร็วแรงของลมก็พุ่งผ่านด้านหลังราวกับ กามนิตหนุ่มถือแก้วเหล้าพุ่งหาสาวที่หมายตาโต๊ะตรงข้ามที่ Warm Up พรวดเดียวเท่านั้น อีกนิดเดียว ก็จะถึงตัวน้องนางแล้ว ทันใดนั้นเหมือนสวรรค์กลั่นแกล้ง เพียงเสี้ยววินาทีสาวเจ้าก็สะบัดบ๊อบใส่เมินหน้าหนีประหนึ่งผัวน้องเค้ากลับมาจากห้องน้ำพอดี ไอ้แห้ว(กามนิตหนุ่ม)ก็ได้แต่ก้มหน้าแก้เขิ่นแล้วค่อยๆเดินจากไปอย่างช้าๆ (สมุติฐานจากบริบท จอดทุกที่ที่มีคนสบตา ทำนองว่าไม่ต้องใช้มือโบกส่งกระแสจิตถามกันเอาว่างั้น... แต่สาวออฟฟิสเมินใส่เพราะไม่ได้ไปเส้นทางนั้น)
ไอ้คนที่ถูกมองข้ามอย่างเราได้แต่หักห้ามใจด้วยการกำเบรคไว้แน่น แต่ถึงกระนั้นก็เอาไม่อยู่จักยานล้อตายตูดยก เอาไงดีว่ะคิดขึ้นมาได้รวบรวมพลัง จากจักรทั้ง7ของเพอร์ซิอุส (จำจากในรายการทีวีจานดำมา)
ส่งพลังไปที่แก้มก้นต้านขวา อัดกระแทกเบาะสุดแรง พร้อมกับร้อง ซี๊ด...อูย เห็นผลทันตาเหมือนใช้ ยากระตุ้นที่มีชื่อ MAXๆๆๆๆ ทั้งหลายตามจานดำ ท้ายจักรยานปัดขึ้นไปอยู่บนบาทวิถี
เงยหน้า เป่าปาก ด้วยความโล่งใจ หันไปสบตากับสาวออฟฟิสเล็กน้อย ก่อนจะแปลความหมายจากสายตาน้องเค้าได้ว่า "ไงล่ะไอ้จักรยาน เกือบได้เจ็บตัวแล้วนะ
ไอ้เราก็ขึ้นเด่ะ ส่งสายตากันนอกป้ายรถแล้วยังมามองอย่างนี้ แต่ก็ตัดใจก้มหน้าปั่นต่อไปเพราะนึกถึงคำพูดพี่คนนึงได้ คำนั้นคือ "ริวจะไม่ยุ่ง"
"ขอได้รับความขอบคุณจาก CVD International มา ณ โอกาสนี้ด้วยครับ"
ติดตามภาคแรก กำเนิด "มนุษย์ไร้ไฟเลี้ยว VS จักรยาน" ได้ที่ http://ppantip.com/topic/31831803
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้