น้องหมาที่เลี้ยงไว้หายไปตอนเช้า ปกติเขาก็จะแค่มุดรั้วออกมานอนเล่นอยู่แถวหน้าบ้าน ผมกับแม่ช่วยกันตามหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอจนมีคนมาบอกว่าเห็นน้องนอนดิ้นทุรนทุรายอยู่ถนนหน้าปากซอยซึ่งไกลพอสมควร ถามคนที่เห็นเขาบอกว่าน้องโดนรุมกีดจากหมาในซอย ผมรีบขี่มอไซค์ไปดูพอเห็นแทบใจสลายเห็นน้องนอนดิ้นพยายามจะลุกขึ้นมาแต่ไม้มีแรงผมรีบเข้าไปอุ้มแม้แต่จะเงยหัวขึ้นมายังทำไม่ได้เลย ตอนนั้นเหมิอนน้องไม่มีสติแล้วผมรีบพากลับบ้านแล้วให้หมอมาฉีดยาน้องนอนร้องอย่างทรมานตั้งแต่เช้าวันเสาร์จนถึงประมาตีสองเมื่อคืนน้องเริ่มหายใจแผ่วลงจนตอนเช้ามาน้องก็ไม่หายใจแล้ว ผมยังทำใจไม่ได้แล้วโทษตัวเองอยู่ตลอดเพราะน้องไม่สบ่ายจากอากาศร้อนจัดแล้วแถมมีอาการเจ็บขาหน้าอยู่ไม่รู้ว่าไปโดนตีหรือโดนงูกัดมาขาบวมช้ำๆ น้องเป็นหมาที่พูดจารู้เรื่องไม่ดื้อไม่เคยทำความเดือดร้อนให้ใคร ผมเลี้ยงมาตั้งแต้นังไม่เลิกนม เป็นเพราะผมเองที่ปล้อยปะละเลยไม่ใส่ใจดูแลเท่าที่ควรจนทำให้น้องต้องมาตายอย่างทรมานแบบนี้ พึ่งเอาไปฝังเมื่อเช้านี้คิดเมื่อไหร่ผมร้องไห้ตลอด ข้าวก็กินไม่ลงเสียงร้องของน้องยังดังอยู่ในหูผมเสมอเพราะมันเป็นเพราะผมเอง