อยู่ไกลกันเกินครึ่งฟ้า หากยังมีใจถึงกัน
จะโยงใยความสัมพันธ์ จนมาพบกันใกล้ตา
ต่อเติมแรงใจเมื่อท้อ แบ่งปันในยามทุกข์ตรมไม่หวั่น
ต่างคนเติมใจให้กัน เติมใจซึ่งกัน..จนเต็ม
(เพลง เติมใจให้กัน เพลงประกอบภาพยนต์เรื่อง พริกขี้หนูกับหมูแฮม)
เสียงปรบมือดังขึ้นหลังจากที่เสียงเพลงจบลง ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลาผู้มีดวงตาอันแสนอบอุ่น
ทิ้งโน๊ตตัวสุดท้ายลงบนเปียโนอย่างสวยงาม ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนเพื่อกล่าวขอบคุณแขกที่มาร่วมงานแสดงดนตรีในคืนนั้น
หลังจากกล่าวจบงานเสร็จเรียบร้อย เขาก็ค่อยๆเดินลงมาจากเวทีอย่างช้าๆแล้วเดินไปยังมุมด้านหลังของห้องโถง
...ที่ตรงนั้น มีหญิงสาวหน้าคมผิมเข้ม ร่างท้วมใหญ่คนหนึ่งนั่งรอเขาอยู่ ...ร่างที่ท้วมใหญ่นั่นหาใช่เกิดจากความอ้วนไม่
แต่เป็นเพราะ เธอผู้นี้กำลังตั้งครรภ์โดยมีอีกชีวิตน้อยๆอยู่ในร่างกายของเธอ...
ทันทีที่ชายหนุ่มสบตากับหญิงสาวคนนั้น ความเหนื่อยล้าจากการทำงานในอาชีพ “นักดนตรี” ก็หายไป
เพราะนอกจากจะได้ทำงานที่ตัวเองรัก ได้ถ่ายทอดความรักผ่านเสียงดนตรีให้ผู้อื่นในทุกๆวันแล้ว
เขาก็ยังมีเธอผู้นี้คอยเป็นกำลังใจให้เขา คอยอยู่ข้างๆเพื่อ “เติมใจให้กัน”เสมอมา
และเจ้าเด็กน้อยนั่น...ที่อยู่ในท้องของเธอ อีกไม่นานเกินรอ..เขาก็จะได้ออกมาลืมตาดูโลกใบนี้แล้ว
ชายหนุ่มค่อยๆโอบแขนไปประคองเธอเพื่อช่วยให้เธอลุกขึ้นยืน ทั้งสองจับมือกันและกันไว้
แล้วชายหนุ่มก็พูดด้วยน้ำเสียงที่แม้จะเหนื่อยล้าแต่ก็แฝงด้วยความอ่อนโยน “กลับบ้านกันเถอะจ๊ะ”
.........และนั่นคือเรื่องราวชีวิตของสามีภรรยานักดนตรีคู่หนึ่ง นายจตุภูมิ คำลือชา และนางสาวิตรี โสตถิพันธุ์
ที่อีกไม่นาน พวกเขาจะไม่ได้เป็นเพียงแค่สามีภรรยาอีกต่อไป แต่พวกเค้ากำลังจะกลายเป็น.....พ่อและแม่.....
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
วันศุกร์ ที่ 27 พฤศจิกายน พ.ศ.2535
ณ ห้องคลอดในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง มือของสูติแพทย์ได้คว้าเอาเจ้าเด็กน้อยเพศชายสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ออกมา
ทันทีที่เด็กน้อยออกมาลืมตาดูโลก ทันใดนั้น เจ้าเด็กน้อยก็อ้าปากร้องด้วยเสียงโอเปร่าของ The Phantom of the Opera
“Close your eyes and surrender to your darkest dreams
Purge your thoughts of the life you knew before
Close your eyes, let your spirit start to soar
And you'll live as you've never lived before”
เห้ยยยยย !!! มันจะเป็นไปได้ไงเล่า ...นี่เป็นเรื่องที่จะขึ้นต่อจากนี้อีก 18 ปีให้หลังต่างหาก!
ย้อนกลับไปที่ฉากเดิมในห้องคลอดอีกครั้ง...
“อุแว๊ อุแว๊ อุแว๊ !!” เสียงร้องไห้จ้าของเด็กน้อยเพศชาย ตาโต ร่างกายอ้วนท้วนแข็งแรงสมบูรณ์
ดังสะท้อนไปมาในห้องคลอดท่ามกลางความสุขล้นในวินาทีที่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งได้กลายเป็น “แม่”
เมื่อลูกชายตัวน้อยได้มาอยู่ในอ้อมอกของแม่ น้ำตาและรอยยิ้มก็ไม่สามารถถูกอดกลั้นไว้ได้อีกต่อไป
เมื่อครั้งยามเธออุ้มท้องเจ้าเด็กน้อย เธอได้แต่ภาวนาและทำทุกวิถีทางให้เด็กที่เกิดมาได้มีสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์
แต่ในยามที่เจ้าเด็กน้อยเกิดออกมาแล้วจริงๆ เมื่อมองไปที่ตาดวงเล็กคู่นั้น มือเล็กๆ เท้าเล็กๆ และนิ้วที่เล็กเหลือเชื่อ
ผู้ที่เป็นแม่ทุกคนหวังที่จะให้ลูกเกิดมาเติบโตเป็นคนดี อยากเห็นลูกใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
อยากให้เค้าได้พบแต่สิ่งดีๆคนดีๆมีแต่คนรักและสนับสนุน ขอเพียงเท่านี้ และแม่คนนี้..จะยอมทำทุกๆอย่างเพื่อลูก
ช่วยลูกในยามที่ลูกต้องการ ไม่ว่าจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตาม แม่ขอสัญญา ว่าจะดูแลเจ้าอย่างดีที่สุดเท่าที่คนอย่างแม่จะทำได้
ขอให้คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองลูกชายของฉันด้วยเถิด สาธุ ขอให้พระเจ้าคุ้มครอง อาเมน......
และนั่นเองคือที่มาของชื่อ เจ้าเด็กน้อย “อาเมน” ลูกชายคนเดียวของคุณพ่อหม่อง และคุณแม่เอียด สังเกตุดูนะว่าจะมีตัวอักษร อ.อ่าง จากคุณแม่ และตัวอักษร ม.ม้า ที่ได้มาจากคุณพ่อ นอกจากนี้นามสกุลก็มาจากทั้งของพ่อและแม่ด้วย
และแล้วบุตรชายเพียงคนเดียวของครอบครัวนี้ก็ได้ถือกำเนิดขึ้นมาในวันนี้นี่เอง
“เด็กชายอาเมน โสตถิพันธุ์ คำลือชา”
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
วันเดียวกันในอีก 4 ปีต่อมา ….
27 พฤศจิกายน 2539
เจ้าอุลตร้าอาเมน หรือ อุลตร้าเมน ตาโต จมูกโด่ง พร้อมกับรอยยิ้มกว้างโชว์ช่องว่างระหว่งฟันที่ฟันน้ำนมเพิ่งหลุดออกไปได้ไม่นาน
ร่างกายอ้วนท้วนแข็งแรงสมบูรณ์สมวัยสำหรับเด็กวัย 4 ขวบ กำลังวิ่งลงมาอย่างรวดเร็วจากชั้น 2 ของบ้าน
“แม่คร้าบบ หุ่นอุลตร้าทาโร่ ของขวัญวันเกิดอาเมน อยู่ไหนอ่ะคร้าบบบ?”
พูดยังไม่ทันขาดคำ อุลตร้าเมนก็วิ่งลงมาถึงชั้นล่าง แต่แล้วเจ้าเด็กน้อยก็รู้สึกถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น
เจ้าเด็กน้อยพบว่าวันนี้ที่โรงเรียนมีคนเยอะมากกว่าปกติ ทั้งคุณครูเปียโน คุณครูกีต้าร์ คุณครูร้องเพลง
ไหนจะญาติผู้ใหญ่ใครก็ไม่รู้เต็มไปหมดเลย หรือว่า พวกเค้าเหล่านี้จะมาเซอร์ไพร์สงานวันเกิดของอาเมนกันนะ !!??
สงสัยเราจะได้หุ่นอุลตร้าแมนครบทั้งตระกูลอุลตร้าแน่เลย !!!! ...ไม่รอช้า อุลตร้าเมนตัวน้อยก็เริ่มนับคนที่กำลังรวมตัวกันอยู่ในใจ …
“อุลตร้า 1 อุลตร้า 2 อุลตร้า 3 อุลตร้า 4 ....” พลางนึกถึงจำนวนหุ่นอุลตร้าแมนที่เค้าจะได้รับเป็นของขวัญวันเกิด
หารู้ไม่ว่า... ไม่ใช่หุ่นอุลตร้าแมนหรอกนะที่เจ้าจะได้รับเป็นของขวัญวันเกิดในปีนี้ ..เจ้าอุลตร้าเมนน้อย...
แต่ของขวัญที่พ่อหม่องและแม่เอียด รวมถึงคุณครูและญาติทุกคนในบ้านกำลังจะมอบให้เจ้านั่นคือ “โรงเรียนดนตรี” ต่างหากล่ะ
สถานที่ที่เจ้าจะเติบโตขึ้นมาในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยความรักในเสียงดนตรี ที่นี่ไม่เพียงแต่จะเป็นบ้านของเจ้าเท่านั้น
แต่ยังเป็นสถานที่ให้เจ้าได้เลือกเรียนรู้ทั้งจากพ่อแม่และคุณครูทุกคนรอคอยที่จะสอนเจ้าอยู่เสมอ ทุกเวลา
..เหมือนครอบครัวเล็กๆที่อบอุ่น เมื่อใดก็ตามที่เจ้าต้องการ ทุกคนจะถ่ายทอดความรู้ให้... เจ้าอุลตร้าอาเมน...
อุลตร้าเมน ในวัย 4 ขวบ
ในอนาคตไม่มีใครรู้ว่า อุลตร้าเมนน้อย ในวันนี้...จะโตเป็นเด็กวัยรุ่น และเป็นผู้ใหญ่ในวันข้างหน้าแบบไหน
แต่ที่แน่ๆคือ แม้ว่าจะไม่ได้เกิดมาในครอบที่ร่ำรวยหรือมีความพร้อมอะไรมากนัก แต่ในเรื่องความรักและความอบอุ่น
เจ้าอุลตร้าเมนคงได้รับอย่างเต็มที่แน่นอน ............................
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบตอนที่ 1 กำเนิดทายาทนักดนตรี
โปรดติดตามตอนต่อไป
[เรื่องราวของผู้ชายคนหนึ่งที่ชื่ออาเมน] ตอนที่ 1 กำเนิดทายาทนักดนตรี
จะโยงใยความสัมพันธ์ จนมาพบกันใกล้ตา
ต่อเติมแรงใจเมื่อท้อ แบ่งปันในยามทุกข์ตรมไม่หวั่น
ต่างคนเติมใจให้กัน เติมใจซึ่งกัน..จนเต็ม
(เพลง เติมใจให้กัน เพลงประกอบภาพยนต์เรื่อง พริกขี้หนูกับหมูแฮม)
เสียงปรบมือดังขึ้นหลังจากที่เสียงเพลงจบลง ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลาผู้มีดวงตาอันแสนอบอุ่น
ทิ้งโน๊ตตัวสุดท้ายลงบนเปียโนอย่างสวยงาม ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนเพื่อกล่าวขอบคุณแขกที่มาร่วมงานแสดงดนตรีในคืนนั้น
หลังจากกล่าวจบงานเสร็จเรียบร้อย เขาก็ค่อยๆเดินลงมาจากเวทีอย่างช้าๆแล้วเดินไปยังมุมด้านหลังของห้องโถง
...ที่ตรงนั้น มีหญิงสาวหน้าคมผิมเข้ม ร่างท้วมใหญ่คนหนึ่งนั่งรอเขาอยู่ ...ร่างที่ท้วมใหญ่นั่นหาใช่เกิดจากความอ้วนไม่
แต่เป็นเพราะ เธอผู้นี้กำลังตั้งครรภ์โดยมีอีกชีวิตน้อยๆอยู่ในร่างกายของเธอ...
ทันทีที่ชายหนุ่มสบตากับหญิงสาวคนนั้น ความเหนื่อยล้าจากการทำงานในอาชีพ “นักดนตรี” ก็หายไป
เพราะนอกจากจะได้ทำงานที่ตัวเองรัก ได้ถ่ายทอดความรักผ่านเสียงดนตรีให้ผู้อื่นในทุกๆวันแล้ว
เขาก็ยังมีเธอผู้นี้คอยเป็นกำลังใจให้เขา คอยอยู่ข้างๆเพื่อ “เติมใจให้กัน”เสมอมา
และเจ้าเด็กน้อยนั่น...ที่อยู่ในท้องของเธอ อีกไม่นานเกินรอ..เขาก็จะได้ออกมาลืมตาดูโลกใบนี้แล้ว
ชายหนุ่มค่อยๆโอบแขนไปประคองเธอเพื่อช่วยให้เธอลุกขึ้นยืน ทั้งสองจับมือกันและกันไว้
แล้วชายหนุ่มก็พูดด้วยน้ำเสียงที่แม้จะเหนื่อยล้าแต่ก็แฝงด้วยความอ่อนโยน “กลับบ้านกันเถอะจ๊ะ”
.........และนั่นคือเรื่องราวชีวิตของสามีภรรยานักดนตรีคู่หนึ่ง นายจตุภูมิ คำลือชา และนางสาวิตรี โสตถิพันธุ์
ที่อีกไม่นาน พวกเขาจะไม่ได้เป็นเพียงแค่สามีภรรยาอีกต่อไป แต่พวกเค้ากำลังจะกลายเป็น.....พ่อและแม่.....
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
วันศุกร์ ที่ 27 พฤศจิกายน พ.ศ.2535
ณ ห้องคลอดในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง มือของสูติแพทย์ได้คว้าเอาเจ้าเด็กน้อยเพศชายสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ออกมา
ทันทีที่เด็กน้อยออกมาลืมตาดูโลก ทันใดนั้น เจ้าเด็กน้อยก็อ้าปากร้องด้วยเสียงโอเปร่าของ The Phantom of the Opera
“Close your eyes and surrender to your darkest dreams
Purge your thoughts of the life you knew before
Close your eyes, let your spirit start to soar
And you'll live as you've never lived before”
เห้ยยยยย !!! มันจะเป็นไปได้ไงเล่า ...นี่เป็นเรื่องที่จะขึ้นต่อจากนี้อีก 18 ปีให้หลังต่างหาก!
ย้อนกลับไปที่ฉากเดิมในห้องคลอดอีกครั้ง...
“อุแว๊ อุแว๊ อุแว๊ !!” เสียงร้องไห้จ้าของเด็กน้อยเพศชาย ตาโต ร่างกายอ้วนท้วนแข็งแรงสมบูรณ์
ดังสะท้อนไปมาในห้องคลอดท่ามกลางความสุขล้นในวินาทีที่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งได้กลายเป็น “แม่”
เมื่อลูกชายตัวน้อยได้มาอยู่ในอ้อมอกของแม่ น้ำตาและรอยยิ้มก็ไม่สามารถถูกอดกลั้นไว้ได้อีกต่อไป
เมื่อครั้งยามเธออุ้มท้องเจ้าเด็กน้อย เธอได้แต่ภาวนาและทำทุกวิถีทางให้เด็กที่เกิดมาได้มีสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์
แต่ในยามที่เจ้าเด็กน้อยเกิดออกมาแล้วจริงๆ เมื่อมองไปที่ตาดวงเล็กคู่นั้น มือเล็กๆ เท้าเล็กๆ และนิ้วที่เล็กเหลือเชื่อ
ผู้ที่เป็นแม่ทุกคนหวังที่จะให้ลูกเกิดมาเติบโตเป็นคนดี อยากเห็นลูกใช้ชีวิตอย่างมีความสุข
อยากให้เค้าได้พบแต่สิ่งดีๆคนดีๆมีแต่คนรักและสนับสนุน ขอเพียงเท่านี้ และแม่คนนี้..จะยอมทำทุกๆอย่างเพื่อลูก
ช่วยลูกในยามที่ลูกต้องการ ไม่ว่าจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตาม แม่ขอสัญญา ว่าจะดูแลเจ้าอย่างดีที่สุดเท่าที่คนอย่างแม่จะทำได้
ขอให้คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองลูกชายของฉันด้วยเถิด สาธุ ขอให้พระเจ้าคุ้มครอง อาเมน......
และนั่นเองคือที่มาของชื่อ เจ้าเด็กน้อย “อาเมน” ลูกชายคนเดียวของคุณพ่อหม่อง และคุณแม่เอียด สังเกตุดูนะว่าจะมีตัวอักษร อ.อ่าง จากคุณแม่ และตัวอักษร ม.ม้า ที่ได้มาจากคุณพ่อ นอกจากนี้นามสกุลก็มาจากทั้งของพ่อและแม่ด้วย
“เด็กชายอาเมน โสตถิพันธุ์ คำลือชา”
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
วันเดียวกันในอีก 4 ปีต่อมา ….
27 พฤศจิกายน 2539
เจ้าอุลตร้าอาเมน หรือ อุลตร้าเมน ตาโต จมูกโด่ง พร้อมกับรอยยิ้มกว้างโชว์ช่องว่างระหว่งฟันที่ฟันน้ำนมเพิ่งหลุดออกไปได้ไม่นาน
ร่างกายอ้วนท้วนแข็งแรงสมบูรณ์สมวัยสำหรับเด็กวัย 4 ขวบ กำลังวิ่งลงมาอย่างรวดเร็วจากชั้น 2 ของบ้าน
“แม่คร้าบบ หุ่นอุลตร้าทาโร่ ของขวัญวันเกิดอาเมน อยู่ไหนอ่ะคร้าบบบ?”
พูดยังไม่ทันขาดคำ อุลตร้าเมนก็วิ่งลงมาถึงชั้นล่าง แต่แล้วเจ้าเด็กน้อยก็รู้สึกถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น
เจ้าเด็กน้อยพบว่าวันนี้ที่โรงเรียนมีคนเยอะมากกว่าปกติ ทั้งคุณครูเปียโน คุณครูกีต้าร์ คุณครูร้องเพลง
ไหนจะญาติผู้ใหญ่ใครก็ไม่รู้เต็มไปหมดเลย หรือว่า พวกเค้าเหล่านี้จะมาเซอร์ไพร์สงานวันเกิดของอาเมนกันนะ !!??
สงสัยเราจะได้หุ่นอุลตร้าแมนครบทั้งตระกูลอุลตร้าแน่เลย !!!! ...ไม่รอช้า อุลตร้าเมนตัวน้อยก็เริ่มนับคนที่กำลังรวมตัวกันอยู่ในใจ …
“อุลตร้า 1 อุลตร้า 2 อุลตร้า 3 อุลตร้า 4 ....” พลางนึกถึงจำนวนหุ่นอุลตร้าแมนที่เค้าจะได้รับเป็นของขวัญวันเกิด
หารู้ไม่ว่า... ไม่ใช่หุ่นอุลตร้าแมนหรอกนะที่เจ้าจะได้รับเป็นของขวัญวันเกิดในปีนี้ ..เจ้าอุลตร้าเมนน้อย...
แต่ของขวัญที่พ่อหม่องและแม่เอียด รวมถึงคุณครูและญาติทุกคนในบ้านกำลังจะมอบให้เจ้านั่นคือ “โรงเรียนดนตรี” ต่างหากล่ะ
สถานที่ที่เจ้าจะเติบโตขึ้นมาในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยความรักในเสียงดนตรี ที่นี่ไม่เพียงแต่จะเป็นบ้านของเจ้าเท่านั้น
แต่ยังเป็นสถานที่ให้เจ้าได้เลือกเรียนรู้ทั้งจากพ่อแม่และคุณครูทุกคนรอคอยที่จะสอนเจ้าอยู่เสมอ ทุกเวลา
..เหมือนครอบครัวเล็กๆที่อบอุ่น เมื่อใดก็ตามที่เจ้าต้องการ ทุกคนจะถ่ายทอดความรู้ให้... เจ้าอุลตร้าอาเมน...
อุลตร้าเมน ในวัย 4 ขวบ
ในอนาคตไม่มีใครรู้ว่า อุลตร้าเมนน้อย ในวันนี้...จะโตเป็นเด็กวัยรุ่น และเป็นผู้ใหญ่ในวันข้างหน้าแบบไหน
แต่ที่แน่ๆคือ แม้ว่าจะไม่ได้เกิดมาในครอบที่ร่ำรวยหรือมีความพร้อมอะไรมากนัก แต่ในเรื่องความรักและความอบอุ่น
เจ้าอุลตร้าเมนคงได้รับอย่างเต็มที่แน่นอน ............................
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบตอนที่ 1 กำเนิดทายาทนักดนตรี
โปรดติดตามตอนต่อไป