เราคลอดแบบผ่าท้องค่ะ เราตัวเล็กและบวมมาก ใจไม่สู้เอาสะเลย นอนไม่ได้เลยค่ะตอนใกล้คลอด เลยผ่าออก หมอเห็นว่าคงไม่มีแรงเบ่งแน่ๆ ใจมันไม่สู้เลย พอคลอดเราไม่มีน้ำนมเลยแม้แต่หยดเดียว นมนี้เหี่ยวลงๆ จนสามีเราหัวเราะเลย  ดูคนอื่นจิ พอใกล้คลอดนมงี้เต่ง บางคนมีน้ำนมไหลแล้ว แต่ของเราเหี่ยวลงเหี่ยวลง พอหลังคลอดทุกวันพยาบาล กับหมอมาบีลนมเรา ดูน้ำนม  แต่มันก็ไม่มีเลย จนเราท้อมาก ลูกเรากินนมชงค่ะ แต่เราไม่ท้อนะค่ะ เราอยากให้ลูกได้กินนมแม่ ถึงจะช้าไปแต่ก็ขอให้ได้กิน  โชคดีที่โรงบาลที่เราคลอดเขาซีเรียสเรื่องนมแม่มาก  ผ่านไปหนึ่งเดือน เราไปตรวจหลังคลอด พี่พยาบาลถามเราว่าลูกเรากินนมไร  พอรู้ว่ากินนมชง เขาจับเราไปนั่งคุยค่ะ แนะวิธีที่จะเรียกน้ำนมมา  ไม่ต้องพึ่งยา ไม่ต้องพึ่งสมุนไพร  โดยการบีบกระตุ้นที่หัวนม และพยายามให้ลูกดูด  เราก็ฮึดสู้ คิดดูว่าเด็กที่ติดจุกแล้วมันยากแค่ไหนที่จะเข้าเต้า  แต่รู้มั๊ยค่ะ เราทำได้ค่ะ ลูกเรา ได้กินนมเราตอนสองเดือนครึ่ง  ได้กินช้าดีกว่าไม่ได้กินเลย  เราจึงอยากจะแนะนำแม่ๆ ว่าอย่าท้อค่ะ  ทุกอย่างมันเป็นไปได้