หน้าที่ถนัด แต่งตัวสวย ท่องเที่ยวทั่วไทย มีผู้คนห้อมล้อม เอาอกเอาใจ ยกยอปอปั้น วันนี้  อี่น่องไปแอ่วบึงฉวากเฉลิมพระเกียรติฯ มีขี้ข้าปลาไหล 5 สั้น คนกำพร้าเมีย คุณหญิงไม่แจ่มใส ช้ำใจหนีไปบวชชี เพราะลุงเติ้งแก่แล้วไม่เจียมสังขาร แอบมีกิ๊กละอ่อนวัยคราวหลาน เกิดพยานรักมา 1 ตัวคน อาสามาต้อนฮับเฮา พล้อมทั้ง ยักแย่ยักยัน เข็ญรถวีลแชร์ ฮื่อน้องโตย ปากก็พ่นน้ำลายฝอยกระเด็นเป็นระยะ อี่น่องใช้วิชาหลบเลี่ยงเป็นพัลวัล ระหว่างชมสัตว์ทะเลนานาชนิด เช่น เต่าทะเล ปลาฉลาม และอื่นๆ ม่วนอ๊กม่วนใจ๋ อยู่นั้น เจ้ากรรม มีม็อบนกหวีดมาขัดจังหวะ เป่าปิ๊ดๆๆๆ ไล่อี่น่อง อยู่ฮั่นละ หนวกหู รำค๊าญ รำคาญ บ่สงสาร อีเป๋ วีลแชร์ บ้างเลย อุตส่าห์หนีออกมาสร้างภาพไกล ถึงบรรหารบุรี




รู้ไม๊...ม็อบนกหวีด ตำแหน่งผู้นำประเทศ อี่น่องบ่ค่อยอยากเป็นซักเต้าใด ถ้าไม่โดนอ้ายบ่าวแม้ว มะเร็งไข่ บังคับ ก่อนจะตกลงปลงใจ ต้องกราบไหว้ขอร้องอี่น่องถึง สาม ครั้ง... เหมือนเล่าปี่ไปเชิญขงเบ้งมาเป็นที่ปรึกษา  ยังต้องไปคาราวะถึง “สามครั้ง”… ขงเบ้งจึงยอมโอเคซิกาแรต... เจ้าเมืองซีจิ๋วที่ชราภาพ ต้องเอ่ยปากยกเมืองให้เล่าปี่ถึง “สามครั้งสามวัน”  เล่าปี่จึงยอมรับเป็นเจ้าเมือง...พี่แม้วสำทับอีก เมิงเป็นไปเต๊อะ ได้เที่ยวต่างประเทศรอบโลก ใช้เงินภาษีชาวบ้าน ทั้งนั้น อ้างไปขายข้าว ขายสินค้า บังหน้า แค่นี้ก็ไร้ผู้ตรวจสอบ... เวลาเค้าประชุมสภาฯ เราก็โดดร่ม อ้างไปตรวจงานต่างจังหวัด งานกล้วยๆราชรถมาเกย อย่างนี้ ถ้าไม่รีบรับ ก็ไปตายซะไป อี่น่องก็เลยตกกระไดพลอยโจน ฝืนใจรับตำแหน่ง ยังงั้นแหระ เจ๊า