อย่างม้าเจ็กกับจ้าวคว่อบุตรจ้าวเซอ วีรบุรุษสงครามของแคว้นจ้าว ส่วนจ้าวคว่อบุตรชายเองก็เป็นคนที่มีความรู้ในเรื่องวิชาการทหารกลยุทธ์ และตำราพิชัยสงครามเป็นอย่างสูง ตอนกษัตริย์เรียกไปสอบถามความรู้ก็ตอบได้หมด จนกษัตริย์พอพระทัยโปรดเกล้าให้ไปเป็นแม่ทัพไปรบกับอริราชศัตรูอย่างแคว้นฉินที่สมรภูมิฉางผิง แต่เพราะความรู้วิชามามากนี้เองทำให้เขาปฏิเสธแผนการตั้งรับและตีศัตรูตอนถอยทัพของแม่ทัพเหลียนพอ หนึ่งในสี่แม่ทัพที่แข็งแกร่งที่สุดในยุคจ้านกว๋อ ที่แม่ทัพที่เก่งอีกสามคน ไป๋ฉี หลี่มู่  หวังเจี้ยน เปลี่ยนไปใช้วิธีบุกรุกรานอย่างเดียวจนโดนปิดล้อม และพอลูกน้องมาบอกว่าให้ใช้โอกาสที่ทหารยังมีกำลัง ใช้แรงตีหักฝ่าวงล้อมไปเลย ก็ดันไม่ฟังแต่กลับให้ทหารตั้งรับเพื่อรอกำลังเสริมมาช่วยตีฝ่าวงล้อมให้ แต่พอไม่มีกำลังเสริมมาช่วยก็เลยจะตีฝ่าวงล้อมแต่ก็ไม่ทันแล้ว เพราะทหารหมดแรงจากการถูกปิดล้อม เลยพ่ายแพ้ แม่ทัพตายกลางสนามรบ ส่วนบรรดาลูกน้องที่ตกเป็นเชลยสงครามก็ถูกสังหารหมู่ไปจนเกือบหมด เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้รัฐจ้าวแทบจะสิ้นชาติเพราะทหารที่ไปก็เกือบจะทั้งประเทศเลย กับอีกคนก็ม้าเจ๊กแห่งสามก๊ก ที่เป็นลูกศิษย์รักของเฮียมังกรหลับขงเบ้ง แต่ดันไม่ฟังคำของนายทหารเก๋าประสบการณ์อย่างอองเป๋งขุนพลผู้ไม่รู้หนังสือแต่เก๋าประสบการณ์ ดันไปตั้งทัพบนภูเขาจนโดนปิดล้อมและขาดน้ำจนแพ้สงคราม การพ่ายแพ้ครั้งนี้ยิ่งใหญ่มากๆจนทำให้ตัวขงเบ้งในฉบับวรรณกรรม ต้องไปใช้อุบายเมืองร้างดีดพิณหลอกล่อสุมาอี้เลยทีเดียว
จากสองเหตุการณ์ข้างต้นนี้ทำให้เรารู้ว่าการที่คนรู้หนังสือแต่ไม่สนประสบการณ์มาทำงานมันอันตรายแค่ไหนเหมือนที่จ้าวคว่อกับม้าเจ๊กทำงานพลาดเพราะไม่สนใจคำเตือนของผู้มากประสบการณ์อย่าง เหลียนพอ กับอองเป๋ง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้จริงๆแกอาจเป็นโรค LD เหมือนอัจฉริยะหลายๆคน
แต่บางครั้งผู้มีประสบการณ์อาจพลาดเพราะไม่รู้และสนใจหนังสือแบบที่เล่าปี่แพ้ลกซุนที่ศึกอิเหลง เพราะทำผิดตำราพิชัยสงคราม ที่ขนาดโจผีที่ไม่ได้เก๋าประสบการณ์ในยุทธภูมิแบบเล่าปี่ยังรู้เลยว่าวางค่ายผิดและโดนแม่ทัพหน้าใหม่ ที่เป็นคนรุ่นใหม่ไฟแรงแบบในวรรณกรรมปราบได้
ผมเลยสงสัยว่าระหว่างประสบการณ์กับความรู้อะไรมีค่ามากกว่ากันเหรอครับ และอะไรที่เราจะไม่เลือกจนผิดแบบกษัตริย์รัฐจ้าวและมังกรหลับจูกัดเหลียงขงเบ้ง
และไม่ผิดพลาดทั้งที่มีประสบการณ์มากแบบเล่าปี่แต่ดันไปพ่ายแพ้ครั้งใหญ่เลยเหรอครับ