คือตอนนี้ผมเรียนอยู่มัธยมปลายครับ ที่ผมสงสัยคือ

   "เกรดดีมันบ่งบอกว่าเก่งเหรอครับ"   

     คือจริงๆผมโดนบ่นเรื่องเกรดมาน่ะครับ เกรดผมต่ำค่อนข้างมาก
  แม่ผมก็บ่นประจำ ตั้งแต่ผมเริ่มเล่นดนตรีตอนช่วง ม.4 เกรดก็ตกมาก (ตอนนี้ขึ้น ม.6)
  จริงๆแล้วผมก็เริ่มเครียดแล้วล่ะครับ เพราะเกรดผมแค่ 1.8 - 2.1 เอง
    พอแม่ถามว่าจะเรียนอะไรต่อ ผมก็บอกอยากเรียนสถาปัตย์แต่ก็ไม่ชัวร์ว่าจะเข้าได้ (โง่ซะขนาดนี้)
  
     ซึ่งเมื่อวานแม่ก็บ่นขึ้นมาอีกว่า 'ทำไมไม่รู้จักอ่านหนังสือบ้าง วันๆหมกตัวอยู่แต่กับเบส (ลืมบอกผมเล่นเบสครับ)
  แล้วก็ไม่ลืมเปรียบเทียบกับคนอื่นตามเคย 'เห็นมั้ยพี่คนนั้นน่ะ เรียนเก่ง ช่วยพ่อแม่ทำงาน
  แถมไม่เที่ยวบ่อยแบบเราอีกต่างหาก แถมเกรดก็ได้ตั้ง 3.7 กว่า
    'โหยแม่ เกรดน่ะ นั่งลอกงานส่งก็ได้ ใช่ว่ามันจะเรียนเก่งนิ' (คิดในใจ)
  แล้วจากนั้นเสียงแม่ก็หายไปทางหลังบ้าน จากนั้นผมก็เสียบหูฟังเลยเพราะรู้ว่าถ้าเดินกลับมาแม่บ่นอีกยาวแน่นอน

    แต่ผมคิดว่าเทอม ม.6 (ไม่รู้จะสายไปรึเปล่า) จะพยายามมากขึ้นซึ่งตอน ม.5 ผมก็พูดแบบนี้แหละครับ สุดท้ายก็ขี้เกียจ
  อยากหาวิธีขจัดความขี้เกียจ พี่คนไหนที่พอมีวิธีช่วยแนะนำทีครับ

    ปล. ว่าจะมาระบายเฉยๆ ขอเอาเคล็ดลับขจัดตัวขี้เกียจซักเล็กน้อย