มีเรื่องดีๆที่คิดถึงทีไรก็ต้องอมยิ้มทุกครั้งไป อดไม่ได้ที่จะเอามาแบ่งปันให้ทุกๆคนอ่านค่ะ
เรื่องของเรื่องคือจขกท.เป็นคนชอบท่องเที่ยว ถ้ามีเวลาว่างก็มักจะลางานไปวัดนั้นวัดนี้ตามที่ต่างๆ
ไปนอนพักโรงแรม ซื้อของไปทำบุญถวายสังฆทานที่วัด เรียกได้ว่าทำบุญเรื่อยเปื่อยตามประสาค่ะ
เมื่อเดือนที่แล้วจขกท.ไปเที่ยววัดที่อยุธยามาค่ะ เที่ยวอยู่ 3 วัน วันแรกปั่นจักรยาน
พอวันที่ 2 เบื่อๆเลยอยากเปลี่ยนบรรยากาศ หันมานั่งตุ๊กๆไปลงวัดแล้วเดินเที่ยวแทนค่ะ  
เดินเรื่อยเปื่อยจากวัดมหาธาตุ เดินไปวัดนั้นวัดนี้ จนสุดท้ายตอนห้าโมงเย็นก็มาป้วนเปี้ยนอยู่ที่วัดพระศรีสรรเพรญ์ค่ะ
เดินออกมาจากวัดก็หกโมงเย็นพอดี  รู้สึกเหนื่อยและกระหายน้ำมาก
พอหันไปมองก็เจอคุณป้าหาบน้ำอ้อยขาย เดินมาจากทางวัดมงคลบพิตร  เลยซื้อน้ำอ้อยคุณป้า แก้วละ 15 บาท
ระหว่างทางที่เดินจากวัดก็สนทนากันเรื่อยเปื่อย  ตามบทสนทนาดังนี้ค่ะ

คุณป้า : "หนูมาคนเดียวเหรอ เที่ยวคนเดียว ถ้ามีใครมาชวนหนูไปไหนหนูอย่าไปนะ เป็นผู้หญิงมันอันตราย"
จขกท.: "ค่ะป้า" (คิดในใจ หนูอยู่มาครึ่งชีวิตแล้วค่ะป้า รุ่นนี้คงไม่มีใครชวนแล้วล่ะมั้ง....
ยิ้มให้คุณป้าแล้วก็ถามคุณป้าว่ามาทำงานอย่างไร แล้วให้แกแนะนำว่าจะกลับที่พักแบบไหนได้บ้าง)
คุณป้า: "ป้าเป็นคนอยุธยา เนี่ยตอนเช้าป้าก็นั่งมอเตอร์ไซต์รับจ้างแล้วก็มาต่อรถสองแถวมาหาบน้ำขายที่วัดมงคลบพิตร
ช่วงนี้ขายไม่ค่อยดีเลย แต่วันเสาร์อาทิตย์คนเยอะ ขายดีมากเลย (พูดไปยิ้มไปฟังดูมีความสุข)
นี่หนูขึ้นรถสองแถวคันเดียวกันกับป้าก็ได้ เดี๋ยวพอป้าลงตรงหน้าโรงพยาบาลหนูอย่าเพิ่งลงนะ
นั่งเลยไปอีกหน่อยแล้วค่อยลงหน้าที่พัก"
จขกท:" ขอบคุณค่ะป้า งั้นเดี๋ยวหนูขอลงพร้อมป้าเลยนะคะ พอดีหนูอยากเดินดูร้านค้าแถวๆนี้สักหน่อย
เผื่อได้อะไรติดมือก่อนกลับที่พัก"
.........................................................................................................................................................

พอจะลงจากรถแค่นั้นแหล่ะค่ะ คุณป้ารีบหาบน้ำลง จขกท.เองตั้งใจว่าจะจ่ายเงินค่ารถให้คุณป้า
ขอบคุณที่คุณป้าบอกทางกลับบ้าน แทนที่จะต้องจ่ายค่าตุ๊กๆแพงๆ แต่คุณป้ารีบวิ่งไปที่คนขับรถพร้อมจ่ายเงินให้เสร็จสรรพ
คุณป้า: "หนูไม่ต้องจ่ายเงินนะ เดี๋ยวป้าจ่ายค่ารถให้หนูเอง นี่งัยป้าเตรียมเงินเอาไว้แล้ว 20 บาท "แล้วคุณป้าก็ชูแบงค์ 20 ให้ดู)
จขกท.: (อึ้งกิมกี่)" ป้าคะ ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูจ่ายให้ป้าดีกว่านะคะ"
คุณป้า:  "ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวป้าจ่ายให้นะ หนูเดินกลับที่พักดีๆล่ะ"
จขกท.: (มัวแต่ซึ้งจนพูดไม่ออก ยื่นเงินให้ป้าแก 20 บาท ป้าแกก็ไม่ยอมรับสุดท้ายเลยบอกคุณป้าว่า…)
"ป้าคะ งั้นหนูขอซื้อน้ำป้าอีกแก้วได้ไหมคะ พอดีน้ำหนูหมด ยังไม่หายคอแห้งเลย "
(ไม่รู้ว่าจะให้เงินป้าได้อย่างไรเลยซื้อน้ำแกอีกแก้ว ให้เงินแกไป 20 บาท บอกคุณป้าว่าไม่ต้องทอน)
คุณป้า: " ได้เลยจ้า งั้นเดี๋ยวหนูยังไม่ต้องไปนะ กินน้ำให้หมดก่อนแล้วเดี๋ยวป้าเติมให้อีก ป้าไม่คิดตังค์เพิ่มหรอก"
จขกท.: "ขอบคุณค่ะป้า หนูกินน้ำแค่นี้ก็พอแล้วค่ะ ป้ากลับบ้านดีๆนะคะ "
(ป้าแกต้องนั่งเรือข้ามฟากแล้วก็ไปต่อมอเตอร์ไซต์กลับบ้านอีก)
คุณป้า: "ขอบใจหนูมากๆนะ ขอให้หนูเจริญๆนะลูก วันหลังมาเที่ยวอย่าลืมแวะมาอุดหนุนน้ำป้าบ้างล่ะ"
.......................................................................................................................................

หลายคนอ่านแล้วอาจจะงงว่า ก็แค่นี้เอง ไม่เห็นซึ้งตรงไหนเลย แต่สำหรับจขกท. บอกได้เลยค่ะว่าประทับใจมาก
เพียงแค่บทสนทนาสั้นๆก็ทำให้จขกท.เรียนรู้อะไรได้หลายๆอย่างจากคุณป้า  

1.จขกท.รู้สึกได้ว่าคุณป้ามีความสุข ถึงงานหาบของขายจะเหนื่อย แต่น้ำเสียงป้าแกร่าเริงตลอดเวลา
แววตามีความสุข เห็นแล้วคิดถึงคนใกล้ๆตัวจขกท.หลายๆคนที่ทำงานมีหน้ามีตา มีเงินมีทอง แต่ชีวิตกลับไม่มีความสุข
ทำให้จขกท.เรียนรู้ว่าความสุขจริงๆแล้วอยู่ที่ตัวเรา ต่อให้มีเงินเป็นแสนล้าน ถ้าไม่พอใจในสิ่งที่เรามี
ความสุขก็หามีไม่ ดังนั้น แค่พอดี มันก็ดีพอแล้ว (ขอบคุณคุณป้าที่ทำให้เรียนรู้)
2. คนไม่รู้จักกัน แต่มีน้ำใจให้กัน แถมคุณป้าก็ไม่ได้ฐานะดีอะไร ขายของไม่ดีแต่ยังมีน้ำใจจ่ายเงินค่ารถโดยสารให้จขกท.
บอกตรงๆค่ะ วันนั้นเกือบร้องไห้ออกมาแล้ว รู้สึกตื้นตันบอกไม่ถูกว่าใครก็ไม่รู้แต่ห่วงใยเราเหมือนลูกหลาน
นั่งรถไปก็ชวนคุยแล้วสอนเราตลอดทาง สิ่งนี้มันมีค่ามากมายสำหรับเด็กที่เติบโตมาปากกัดตีนถีบดิ้นรนในสังคมตัวคนเดียวอย่างเรา

สุดท้ายนี้.....ถ้าใครแวะผ่านไปเที่ยววัดมงคลบพิตรอย่าลืมแวะอุดหนุนน้ำอ้อยของคุณป้าหน่อยนะคะ (ไม่รู้ว่ามันจะเข้าโหมดโฆษณาขายของหรือเปล่า) เอาไว้ถ้าหนูกลับไปเที่ยวอยุธยาอีกครั้ง หนูจะแวะไปอุดหนุนน้ำคุณป้านะคะ

ใครมีเรื่องดีๆ เรื่องประทับใจจากคนแปลกหน้า ว่างๆเชิญมาแชร์กันค่ะ ^__^

ปล.แก้ไขคำผิดค่ะ พอดีพิมพ์ตกๆหล่นๆ