ขอรบกวนเสียสละเวลาสักนิดนะคะ น้องแอปเปิ้ลน่าสงสารมาก
เรื่องคือ ปัญหาเด็กที่ว่าชื่อน้อง แอปเปิ้ล ซึ่งแม่กับพ่อของเรา หรือก็คือ ยายกับตาของน้องแอปเปิ้ล ไปเอาตัวน้องแอปเปิ้ลมาเลี้ยง
ตั้งแต่น้องได้คลอดออกมา 4 เดือน เพราะว่า ทางพ่อแม่น้องไม่สามารถมีเวลามาเลี้ยงดูได้ เพราะทำงานกรุงเทพ
ด้วยความที่แม่เรารักแอปเปิ้ลเหมือนลูกคนหนึ่ง ฟูมฟักทะนุถนอมมาอย่างดี น้องแอปเปิ้ลเลยติดแม่เรามากพิเศษ เรียกแม่เราว่า แม่ทุกครั้ง
ทางแม่พ่อเราส่งน้องเรียนจนน้อง อยู่ ป.2 ในโรงเรียนแห่งหนึ่งคะ
ส่วนทางด้านแม่กับพ่อเด็กมีพาไปเที่ยวบ้าง แต่ก็ต้องรีบเอากลับมาส่งทุกครั้ง เพราะแอปเปิ้ลไม่ยอมอยู่ด้วย
และจนเกิดเรื่องทะเลาะกัน เรื่องการเอาตัวเด็กไปอยู่ด้วยถาวร เพราะแม่เราเห็นคนทั้งคู่ทะเลาะตบตีกันบ่อยมาก
เป็นการเสี่ยงที่จะเอาเด็กไปอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนั้น และสอบถามตัวน้องแอปเปิ้ลเองก็ไม่ต้องการไปอยู่กับพ่อแม่เด็กเลย
จนเวลาผ่านไปหลายเดือนคะ ทางด้าน พ่อกับแม่เด็กมา แอบมาลักตัวน้องแอปเปิ้ลที่โรงเรียนไปไว้ที่สระบุรี โดยไม่บอกทางครอบครัวเราเลย
แม่ พ่อของเรากินไม่ได้นอนไม่หลับเลย ร้องไห้กันทั้งบ้าน จนพอทำใจกันได้แล้วว่า อย่างน้อยเด็กก็ได้อยู่กับพ่อแม่
น่าจะเลี้ยงดีละนะ ก็เลยลองปล่อยไปไม่เอาความ รหว่างนั้นก็พยายามโทรติดต่อทางแม่แอปเปิ้ล สอบถามความเป็นอยู่ว่าสุขสบายดีมั้ย
ทางครอบครัวเราจะได้หมดห่วง แต่ก็ไม่สามารถติดต่อใครได้เลยคะ มือถือปิดเครื่องตลอด บางครั้งก็ไม่รับสาย
พอสืบทราบจากคนแถวนั้น ว่าน้องได้เรียนโรงเรียนแถวสระบุรี ทางเราก็โล่งใจ ว่าเด็กยังได้เรียนหนังสือ
...........จนระยะเวลาผ่านไป 6 เดือน ช่วงน้องปิดเทอมพอดี มีสายโทรศัพท์แปลกๆโทเข้ามาคะ !!!!!!!!!!!!!
แม่เราเป็นคนรับสาย สรุปว่าดีใจเฮกันกั้งบ้าน แอปเปิ้ลโทรมาคะ
แต่เป็นการ แอบโทรมา น้องร้องห่มร้องไห้ บอกว่า
" ช่วยมารับตัวหนูไปที หนูไม่อยากอยู่ที่นี้แล้ว หนูจะหนีไปที่ถนนขับรถมารับหนูหน่อย "
แม่เรางงเลยคะ รีบถามไถ่หลานรักว่าทำไมถึงไม่ติดต่อมาเลย ได้ความจริงทั้งหมดมาแบบนี้คะ
** แม่ของน้องติดคุกคะ !!!! ติดคุกตั้งแต่เดือนแรกๆที่มาลักน้องไปจากโรงเรียนแถวบ้านเรา
ส่วนพ่อน้องก็พาน้องไปอยู่กับบ้านญาตืทางฝ่ายพ่อ (ลืมบอก เราเป็นญาติทางฝ่ายแม่นะคะ)
ซึ่งก็มี ตา ยาย ลุง ป้า เราก็กังวลใจ ที่น้องถูกเอาไปอยู่กับญาติที่ไม่รู้จัก ไม่คุ้นเคย ไม่ได้เลี้ยงดูมาเหมือนแม่ของเรา
แถมพ่อน้อง ก็ดันไปติดผู้หญิงใหม่ บ้านช่องกลับมาบ้างไม่กลับบ้าง ตอนที่น้องแอบโทมาเล่าให้ฟังน้องร้องไห้ไม่หยุดเลยนะคะ
ทางครอบครัวเราร้อนใจมาก เลยสรุปรีบไปหาหลานกันที่สระบุรี ไปที่บ้านญาติฝ่ายพ่อนั้นแหล่ะคะ
ออกเดินทางกันตั้งแต่ตี 4 ไปถึงนู้นราว 7 โมง ซึ่งไกลมาก อ้อมเขาแบบเวียนหัวเลย แต่ก็อดทนเพื่อจะไปเยี่ยมหลาน
ในที่สุดก็ถึง อ. วังม่วงคะ หลังจากขับเลยไปขับเลยมา จนคิดว่าใช่บ้านหลังนี้แน่ๆเลยจอดรถไว้หน้าบ้านเลย
เห็นเด็กผู้หญิงรูปร่างคล้ายแอปเปิ้ลนั่งซึมอยู่หน้าบ้าน เรากับแม่และพ่อ รีบตรงดิ่งไปเข้าไปหาเลยคะ
ช่วงนาทีแรกที่เห็นน้องซูบผอมมาก ผิวดำขึ้นจากที่เคยขาวๆ น้องมองมาที่แม่เราแบบน้ำตาคลอเลยคะ
เราก็ทำอะไรไม่ถูก รีบวิ่งเข้าไปกอดน้องเลย ความรู้สึกแบบไม่ได้เจอน้องกันนานมาก
แล้วสภาพที่เห็นน้องเหมือนป่วยคะ พอถามน้องก็บอกว่าป่วยจริงๆ ซักผ้าตากแดด
เราก็เอ๊ะ ! ซักผ้าเครื่องซักผ้าก็มีทำไมต้องตากแดด แล้วน้องบอกโดนสั่งให้ซักมือ ไม่ได้ซักเครื่อง และต้องซักเสื้อผ้าให้น้องอีกคนด้วย
เราแบบสะเทือนใจอะ คือ เลี้ยงน้องมาไม่เคยให้ซักผ้าด้วยมือเลย ก็คุยกับน้องพอหอมปากหอมคอ ทางด้านปู่กับย่า ที่เป็นญาติฝ่ายพ่อ
ก็เดินออกมาคุยกับแม่เรา บ่นเรื่องค่าใช้จ่าย ค่าเทอม ยังงู้นยังงี้ เรื่องเรียนพิเศษที่ต้องเรียนอีก
เราก็สงสัยว่า ปิดเทอมแล้ว เรียนพิเศษก็วันนี้วันสุดท้าย ทำไมต้องไปเรียนต่ออีก เริ่มมีพิรุษ
ช่วงที่ผู้ใหญ่พูดคุยกัน เราเลยให้พ่อเราไปส่งหลานที่โรงเรียนเพื่อเรียนพิเศษเป็นวันสุดท้าย เราก็จะได้รับตัวหลานกลับไปเที่ยวบ้านเราสัก 2 - 3วัน
แล้วจะเอากลับมาคืนทางญาติฝ่ายพ่อเอง ไม่ต้องห่วง
พอพ่อเราขับรถมาส่งน้องที่โรงเรียน เราก็เลยอาสาจะอยู่กับน้องจนเรียนพิเศษวันนี้เสร็จ ซึ่งก็พึ่งจะ 8 โมงเลยพาน้องไปกินหนมที่โรงอาหาร
เราเลยได้โอกาสถามน้องว่า จบนี้แล้วมีเรียนพิเศษต่อแบบที่ปู่ย่าบอกมั้ย หลานเราบอกไม่มี ปิดเทอม 2 เดือนยาวเลย
ช่วงที่ได้อยู่กับน้องสังเกตน้องร่าเริงมาก เราก็บอก " พี่กับยายแล้วก็ตามารับนะ แอปเปิ้ลอยากไปมั้ย "
น้องบอก อยากไปมากแต่ทาง ปู่ย่าไม่ยอมให้ไป ไม่ให้ติดต่อ อยู่นี้ไม่มีความสุขเหมือนอยู่กับทางเรา
เราก็กำมือแน่น น้องเล่าต่ออีกว่า
ช่วงน้องไม่สบายเป็นไข้ จนเลือดกำเดาไหลออกมา ไม่มีใครดูน้องเลย
เดินผ่านป้า(พี่สะใภ้พ่อแอปเปิ้ล) ป้าถามว่าเป็นอะไร น้องตอบไม่สบายเดินไม่ไหว แต่ป้าคนนั้นก็ไม่ยอมเอายาให้น้องกิน นอนกดทีวีดูต่อเฉย
ปล่อยน้องไว้จนน้องหายไข้ไปเอง เราที่ฟังน้องเล่าสะเทือนใจมาก
เราคิดว่าไม่ได้การละ ดูแลเด็กไม่ดีแบบนี้ได้ยังไง ฉุกคิดขึ้นได้เลย เอาโทสับมาอัดเสียงตอนพูดคุยกับน้องคะ
ส่วนนี้เป็นไฟล์เสียงที่เราอัดทันคะ
http://www.4shared.com/mp3/4wzUPHvuba/Voice_015__1_.html?
และช่วงบันทึกเสียงเสร็จ แม่เราโทเข้ามา บอกว่าทางย่าเขาจะมาจ่ายค่าเทอมที่โรงเรียน เลยจะไปพาแอปเปิลไปจ่ายค่าเทอมด้วย
เราก็อยู่กับน้องที่โรงอาหาร ก็ บอกแม่เราว่าอยู่โรงอาหาร สักพัก อิป้าตัวดีคนเดิมก็เดินออกมาคะ
ทำเป็นคุยโทสับ เราก็ไม่ยอมอยู่ห่างจากแอปเปิ้ลเลย สังหรณ์ในใจแปลกๆ
แล้วพากันเดินไปแผนกธุรการ ทำท่าเหมือนจะจ่ายเงิน แต่นางก็ไม่จ่าย
นางบอกเราว่าย่าแอปเปิลนั่งรออยู่ในรถ ขอคุยด้วยหน่อย เราก็ไม่ไว้ใจเลยเดินตามแอปเปิลไปที่รถด้วย
พอถึงรถเก๋งหน้าโรงเรียนเท่านั้นละคะ อิย่าแกที่ตอนอยู่ที่บ้านคุยกับทางเราดีดี๊ แกเห็นหลานเดินมาถึง ก็เข้ากระชากลากแขนแอปเปิ้ลเข้าไปในรถเลย
เราตกใจมาก นาทีนั้นตายเป็นตาย เราเลยกระโจนเข้าไปนั่งในรถด้วย แอปเปิ้ลก็เกาะเอวเราแน่นไม่ยอมเข้าไปนั่งกับย่าในรถ
เราก็พยายายามดึงแขนน้องให้ออกมาจากรถ และระหว่างดึงๆฉุดๆกันอยู่ ทางย่าก็ขู่เราว่าเดี๋ยวจะแจ้งตำรวจมาจับ !
เอ้า จับห่าอะไรวะ เราก็ถามแอปเปิ้ลดังๆว่าตอนนี้อยากไปอยู่กับใครที่สุด หลานรีบตอบออกมาเลย
" อยู่กับแม่หลง " ซึ่งคือแม่เราเองคะ นังคุณย่าเราก็ได้ยินชัดๆเต็มสองรูหูนะ เราบอกไม่ให้ปล่อยแขนเด็ก น้องเจ็บ
ทางย่าก็ไม่ปล่อย แถม อิป้า กับลุงแอปเปิ้ลก็มาดึงตัวเราแยกออกจากหลาน คุณครู รวมถึงผู้ปกครองคนอื่นๆ
ไทยมุงกันจ้า ไม่มีเข้ามาช่วยเคลียร์หรืออะไรเลย เราก็ร้องให้คนช่วย
พยายามพูดกับทางฝั่งนั้นดีๆว่า " ไปคุยกันในโรงเรียนมั้ย ห้องธุรการเลย จะได้ไม่วุ่นวาย ให้จบไปเลย "
ทางฝั่งแม่กับพ่อเราที่ยังอยู่บ้านญาติฝั่งพ่อแอปเปิ้ล ก็ไม่ได้รุเรื่องเลยว่าเขาซ้อนแผน ลักตัวแอปเปิ้ลไปโดยเด็กไม่เต็มใจที่โรงเรียน
ซึ่งเหลือเราอยู่กับน้องแค่ 2 คน สุดท้ายแรงผู้ชาย บวกกับ ย่า ป้า มหาภัย 3 คน เราสู้แรงไม่ไหว
กลัวแขนน้องเจ็บด้วย เลยรีบปล่อยแขนน้อง พอปล่อยปุ๊บ มันสต๊าทรถออกไปทันที เราร้องไห้น้ำตาไหล หน้าโรงเรียน
บรรดาครูที่โรงเรียนเลยเชิญไปนั่งคุยในห้องธุรการ เราเลยจะโทรบอกแม่ ว่าเขามาเอาแอปเปิ้ลไปแล้วนะ มือถือเจ้ากรรมก็ดันไม่มีสัญญาณ
เลยต้องขอมือถือคุณครู โทรหาแม่ พอแม่รู้ว่าโดนหลอก แม่เราโวยวายใหญ่เพราะถูกหลอกให้อยู่นั่งรอบ้านเขาไง
เลยไม่รู้ว่าพวกเขาซ้อนแผนมาดอดเอาตัวหลานไปที่โรงเรียนเรียบร้อยแล้ว
[img]http://www.id-quick.com/pictures/c4908b7bf5150fb4b29ea3c3a4fa7174.jpg[/img]
[img]http://www.id-quick.com/pictures/c4908b7bf5150fb4b29ea3c3a4fa7174.jpg[/img]
[img]http://www.id-quick.com/pictures/b2dfedb89ee7e2d9d2b1a3e595080bea.jpg[/img]
ระหว่างที่เรานั่งรอพ่อกับแม่มารับที่หน้าโรงเรียนนั้น พึ่งสังเกตุแขนตัวเองทั้งสองข้างมันแสบไปหมด
มันคือ รอยเล็บข่วนของแอปเปิ้ลรั้งตัวเราไว้คะ เป็นแผลซิบๆทางยาวเลย พอนึกภาพที่เรากับหลานฉุดกันพยายามออกมาจากรถคันนั้น
หลานพยายามเกาะตะกายหาเราสุดฤทธิ์ แต่เราสู้แรงพวกนั้นไม่ได้ น้ำตาไหลเลย ร้องไห้ไม่อายครูบาอาจารย์ที่นู้นเลยคะ
สรุป เราก็ไม่สามารถช่วยเอาตัวหลานที่อยากกลับไปอยู่กับทางเราได้คะ
กลับไปนั่งรอที่บ้านพวกเขานานหลายชั่วโมง ก็ไม่มีวีแววว่าเขาจะกลับกันเข้ามาบ้านเลยสักนิด
แม่เราหน้าเครียดมาก แจ้งความก็ไม่ได้ โทหาพ่อเด็กก็ติดต่อไม่ได้
**** เลยอยากฝากถามผู้รอบรู้เกี่ยวกับเรื่องสิทธิการเลี้ยงดูเด็ก ถ้าเราไม่ใช่พ่อแม่เด็กแต่เป็นคนเลี้ยงถนอมมาตั้งแต่เกิด
รวมๆก็ 8 ปีคะ และตัวเด็กไม่ได้เต็มใจอยู่กับทางฝั่งพ่อ เราสามารถเรียกร้องสิทธิการเลี้ยงดูกลับคืนมาได้มั้ยคะ
หรือจะต้อง ไปคุยกับทางแม่เด็กในคุก ให้เขาทำเป็นลายลักษณ์อักษร แล้วยื่นต่อองกรเกี่ยวกับเด็กดีคะ
ตอนนี้ทางครอบครัวเรา มืดแปดด้าน ไม่รู้จะช่วยน้องแอปเปิ้ลให้กลับมาอยู่ในการดูแลของทางเราได้ยังไงดี
พอมีหนทางบ้างมั้ยคะ ตอนนี้นั่งฟังคลิปเสียงน้อง น้ำตาไหลหลายรอบมาก ภาพน้องใจสลาย ร้องไห้ตามเรามันติดตาจริงๆคะ
ขอวอนช่วยเห็นใจชี้แนะแนวทางทีนะคะ . *****
ปล. อาจจะลำดับประโยคผิดๆไปบ้าง เพราะเรายังสะเทือนใจพยายามกอบกู้สติกันอยู่คะ
ถ้าสงสัยอะไรถามมาได้เลยนะคะ
ขอความช่วยเหลือ เกี่ยวกับเรื่องกฏหมายสิทธิการเลี้ยงดูเด็กคะ
เรื่องคือ ปัญหาเด็กที่ว่าชื่อน้อง แอปเปิ้ล ซึ่งแม่กับพ่อของเรา หรือก็คือ ยายกับตาของน้องแอปเปิ้ล ไปเอาตัวน้องแอปเปิ้ลมาเลี้ยง
ตั้งแต่น้องได้คลอดออกมา 4 เดือน เพราะว่า ทางพ่อแม่น้องไม่สามารถมีเวลามาเลี้ยงดูได้ เพราะทำงานกรุงเทพ
ด้วยความที่แม่เรารักแอปเปิ้ลเหมือนลูกคนหนึ่ง ฟูมฟักทะนุถนอมมาอย่างดี น้องแอปเปิ้ลเลยติดแม่เรามากพิเศษ เรียกแม่เราว่า แม่ทุกครั้ง
ทางแม่พ่อเราส่งน้องเรียนจนน้อง อยู่ ป.2 ในโรงเรียนแห่งหนึ่งคะ
ส่วนทางด้านแม่กับพ่อเด็กมีพาไปเที่ยวบ้าง แต่ก็ต้องรีบเอากลับมาส่งทุกครั้ง เพราะแอปเปิ้ลไม่ยอมอยู่ด้วย
และจนเกิดเรื่องทะเลาะกัน เรื่องการเอาตัวเด็กไปอยู่ด้วยถาวร เพราะแม่เราเห็นคนทั้งคู่ทะเลาะตบตีกันบ่อยมาก
เป็นการเสี่ยงที่จะเอาเด็กไปอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนั้น และสอบถามตัวน้องแอปเปิ้ลเองก็ไม่ต้องการไปอยู่กับพ่อแม่เด็กเลย
จนเวลาผ่านไปหลายเดือนคะ ทางด้าน พ่อกับแม่เด็กมา แอบมาลักตัวน้องแอปเปิ้ลที่โรงเรียนไปไว้ที่สระบุรี โดยไม่บอกทางครอบครัวเราเลย
แม่ พ่อของเรากินไม่ได้นอนไม่หลับเลย ร้องไห้กันทั้งบ้าน จนพอทำใจกันได้แล้วว่า อย่างน้อยเด็กก็ได้อยู่กับพ่อแม่
น่าจะเลี้ยงดีละนะ ก็เลยลองปล่อยไปไม่เอาความ รหว่างนั้นก็พยายามโทรติดต่อทางแม่แอปเปิ้ล สอบถามความเป็นอยู่ว่าสุขสบายดีมั้ย
ทางครอบครัวเราจะได้หมดห่วง แต่ก็ไม่สามารถติดต่อใครได้เลยคะ มือถือปิดเครื่องตลอด บางครั้งก็ไม่รับสาย
พอสืบทราบจากคนแถวนั้น ว่าน้องได้เรียนโรงเรียนแถวสระบุรี ทางเราก็โล่งใจ ว่าเด็กยังได้เรียนหนังสือ
...........จนระยะเวลาผ่านไป 6 เดือน ช่วงน้องปิดเทอมพอดี มีสายโทรศัพท์แปลกๆโทเข้ามาคะ !!!!!!!!!!!!!
แม่เราเป็นคนรับสาย สรุปว่าดีใจเฮกันกั้งบ้าน แอปเปิ้ลโทรมาคะ
แต่เป็นการ แอบโทรมา น้องร้องห่มร้องไห้ บอกว่า
" ช่วยมารับตัวหนูไปที หนูไม่อยากอยู่ที่นี้แล้ว หนูจะหนีไปที่ถนนขับรถมารับหนูหน่อย "
แม่เรางงเลยคะ รีบถามไถ่หลานรักว่าทำไมถึงไม่ติดต่อมาเลย ได้ความจริงทั้งหมดมาแบบนี้คะ
** แม่ของน้องติดคุกคะ !!!! ติดคุกตั้งแต่เดือนแรกๆที่มาลักน้องไปจากโรงเรียนแถวบ้านเรา
ส่วนพ่อน้องก็พาน้องไปอยู่กับบ้านญาตืทางฝ่ายพ่อ (ลืมบอก เราเป็นญาติทางฝ่ายแม่นะคะ)
ซึ่งก็มี ตา ยาย ลุง ป้า เราก็กังวลใจ ที่น้องถูกเอาไปอยู่กับญาติที่ไม่รู้จัก ไม่คุ้นเคย ไม่ได้เลี้ยงดูมาเหมือนแม่ของเรา
แถมพ่อน้อง ก็ดันไปติดผู้หญิงใหม่ บ้านช่องกลับมาบ้างไม่กลับบ้าง ตอนที่น้องแอบโทมาเล่าให้ฟังน้องร้องไห้ไม่หยุดเลยนะคะ
ทางครอบครัวเราร้อนใจมาก เลยสรุปรีบไปหาหลานกันที่สระบุรี ไปที่บ้านญาติฝ่ายพ่อนั้นแหล่ะคะ
ออกเดินทางกันตั้งแต่ตี 4 ไปถึงนู้นราว 7 โมง ซึ่งไกลมาก อ้อมเขาแบบเวียนหัวเลย แต่ก็อดทนเพื่อจะไปเยี่ยมหลาน
ในที่สุดก็ถึง อ. วังม่วงคะ หลังจากขับเลยไปขับเลยมา จนคิดว่าใช่บ้านหลังนี้แน่ๆเลยจอดรถไว้หน้าบ้านเลย
เห็นเด็กผู้หญิงรูปร่างคล้ายแอปเปิ้ลนั่งซึมอยู่หน้าบ้าน เรากับแม่และพ่อ รีบตรงดิ่งไปเข้าไปหาเลยคะ
ช่วงนาทีแรกที่เห็นน้องซูบผอมมาก ผิวดำขึ้นจากที่เคยขาวๆ น้องมองมาที่แม่เราแบบน้ำตาคลอเลยคะ
เราก็ทำอะไรไม่ถูก รีบวิ่งเข้าไปกอดน้องเลย ความรู้สึกแบบไม่ได้เจอน้องกันนานมาก
แล้วสภาพที่เห็นน้องเหมือนป่วยคะ พอถามน้องก็บอกว่าป่วยจริงๆ ซักผ้าตากแดด
เราก็เอ๊ะ ! ซักผ้าเครื่องซักผ้าก็มีทำไมต้องตากแดด แล้วน้องบอกโดนสั่งให้ซักมือ ไม่ได้ซักเครื่อง และต้องซักเสื้อผ้าให้น้องอีกคนด้วย
เราแบบสะเทือนใจอะ คือ เลี้ยงน้องมาไม่เคยให้ซักผ้าด้วยมือเลย ก็คุยกับน้องพอหอมปากหอมคอ ทางด้านปู่กับย่า ที่เป็นญาติฝ่ายพ่อ
ก็เดินออกมาคุยกับแม่เรา บ่นเรื่องค่าใช้จ่าย ค่าเทอม ยังงู้นยังงี้ เรื่องเรียนพิเศษที่ต้องเรียนอีก
เราก็สงสัยว่า ปิดเทอมแล้ว เรียนพิเศษก็วันนี้วันสุดท้าย ทำไมต้องไปเรียนต่ออีก เริ่มมีพิรุษ
ช่วงที่ผู้ใหญ่พูดคุยกัน เราเลยให้พ่อเราไปส่งหลานที่โรงเรียนเพื่อเรียนพิเศษเป็นวันสุดท้าย เราก็จะได้รับตัวหลานกลับไปเที่ยวบ้านเราสัก 2 - 3วัน
แล้วจะเอากลับมาคืนทางญาติฝ่ายพ่อเอง ไม่ต้องห่วง
พอพ่อเราขับรถมาส่งน้องที่โรงเรียน เราก็เลยอาสาจะอยู่กับน้องจนเรียนพิเศษวันนี้เสร็จ ซึ่งก็พึ่งจะ 8 โมงเลยพาน้องไปกินหนมที่โรงอาหาร
เราเลยได้โอกาสถามน้องว่า จบนี้แล้วมีเรียนพิเศษต่อแบบที่ปู่ย่าบอกมั้ย หลานเราบอกไม่มี ปิดเทอม 2 เดือนยาวเลย
ช่วงที่ได้อยู่กับน้องสังเกตน้องร่าเริงมาก เราก็บอก " พี่กับยายแล้วก็ตามารับนะ แอปเปิ้ลอยากไปมั้ย "
น้องบอก อยากไปมากแต่ทาง ปู่ย่าไม่ยอมให้ไป ไม่ให้ติดต่อ อยู่นี้ไม่มีความสุขเหมือนอยู่กับทางเรา
เราก็กำมือแน่น น้องเล่าต่ออีกว่า
ช่วงน้องไม่สบายเป็นไข้ จนเลือดกำเดาไหลออกมา ไม่มีใครดูน้องเลย
เดินผ่านป้า(พี่สะใภ้พ่อแอปเปิ้ล) ป้าถามว่าเป็นอะไร น้องตอบไม่สบายเดินไม่ไหว แต่ป้าคนนั้นก็ไม่ยอมเอายาให้น้องกิน นอนกดทีวีดูต่อเฉย
ปล่อยน้องไว้จนน้องหายไข้ไปเอง เราที่ฟังน้องเล่าสะเทือนใจมาก
เราคิดว่าไม่ได้การละ ดูแลเด็กไม่ดีแบบนี้ได้ยังไง ฉุกคิดขึ้นได้เลย เอาโทสับมาอัดเสียงตอนพูดคุยกับน้องคะ
ส่วนนี้เป็นไฟล์เสียงที่เราอัดทันคะ
http://www.4shared.com/mp3/4wzUPHvuba/Voice_015__1_.html?
และช่วงบันทึกเสียงเสร็จ แม่เราโทเข้ามา บอกว่าทางย่าเขาจะมาจ่ายค่าเทอมที่โรงเรียน เลยจะไปพาแอปเปิลไปจ่ายค่าเทอมด้วย
เราก็อยู่กับน้องที่โรงอาหาร ก็ บอกแม่เราว่าอยู่โรงอาหาร สักพัก อิป้าตัวดีคนเดิมก็เดินออกมาคะ
ทำเป็นคุยโทสับ เราก็ไม่ยอมอยู่ห่างจากแอปเปิ้ลเลย สังหรณ์ในใจแปลกๆ
แล้วพากันเดินไปแผนกธุรการ ทำท่าเหมือนจะจ่ายเงิน แต่นางก็ไม่จ่าย
นางบอกเราว่าย่าแอปเปิลนั่งรออยู่ในรถ ขอคุยด้วยหน่อย เราก็ไม่ไว้ใจเลยเดินตามแอปเปิลไปที่รถด้วย
พอถึงรถเก๋งหน้าโรงเรียนเท่านั้นละคะ อิย่าแกที่ตอนอยู่ที่บ้านคุยกับทางเราดีดี๊ แกเห็นหลานเดินมาถึง ก็เข้ากระชากลากแขนแอปเปิ้ลเข้าไปในรถเลย
เราตกใจมาก นาทีนั้นตายเป็นตาย เราเลยกระโจนเข้าไปนั่งในรถด้วย แอปเปิ้ลก็เกาะเอวเราแน่นไม่ยอมเข้าไปนั่งกับย่าในรถ
เราก็พยายายามดึงแขนน้องให้ออกมาจากรถ และระหว่างดึงๆฉุดๆกันอยู่ ทางย่าก็ขู่เราว่าเดี๋ยวจะแจ้งตำรวจมาจับ !
เอ้า จับห่าอะไรวะ เราก็ถามแอปเปิ้ลดังๆว่าตอนนี้อยากไปอยู่กับใครที่สุด หลานรีบตอบออกมาเลย
" อยู่กับแม่หลง " ซึ่งคือแม่เราเองคะ นังคุณย่าเราก็ได้ยินชัดๆเต็มสองรูหูนะ เราบอกไม่ให้ปล่อยแขนเด็ก น้องเจ็บ
ทางย่าก็ไม่ปล่อย แถม อิป้า กับลุงแอปเปิ้ลก็มาดึงตัวเราแยกออกจากหลาน คุณครู รวมถึงผู้ปกครองคนอื่นๆ
ไทยมุงกันจ้า ไม่มีเข้ามาช่วยเคลียร์หรืออะไรเลย เราก็ร้องให้คนช่วย
พยายามพูดกับทางฝั่งนั้นดีๆว่า " ไปคุยกันในโรงเรียนมั้ย ห้องธุรการเลย จะได้ไม่วุ่นวาย ให้จบไปเลย "
ทางฝั่งแม่กับพ่อเราที่ยังอยู่บ้านญาติฝั่งพ่อแอปเปิ้ล ก็ไม่ได้รุเรื่องเลยว่าเขาซ้อนแผน ลักตัวแอปเปิ้ลไปโดยเด็กไม่เต็มใจที่โรงเรียน
ซึ่งเหลือเราอยู่กับน้องแค่ 2 คน สุดท้ายแรงผู้ชาย บวกกับ ย่า ป้า มหาภัย 3 คน เราสู้แรงไม่ไหว
กลัวแขนน้องเจ็บด้วย เลยรีบปล่อยแขนน้อง พอปล่อยปุ๊บ มันสต๊าทรถออกไปทันที เราร้องไห้น้ำตาไหล หน้าโรงเรียน
บรรดาครูที่โรงเรียนเลยเชิญไปนั่งคุยในห้องธุรการ เราเลยจะโทรบอกแม่ ว่าเขามาเอาแอปเปิ้ลไปแล้วนะ มือถือเจ้ากรรมก็ดันไม่มีสัญญาณ
เลยต้องขอมือถือคุณครู โทรหาแม่ พอแม่รู้ว่าโดนหลอก แม่เราโวยวายใหญ่เพราะถูกหลอกให้อยู่นั่งรอบ้านเขาไง
เลยไม่รู้ว่าพวกเขาซ้อนแผนมาดอดเอาตัวหลานไปที่โรงเรียนเรียบร้อยแล้ว
[img]http://www.id-quick.com/pictures/c4908b7bf5150fb4b29ea3c3a4fa7174.jpg[/img]
[img]http://www.id-quick.com/pictures/c4908b7bf5150fb4b29ea3c3a4fa7174.jpg[/img]
[img]http://www.id-quick.com/pictures/b2dfedb89ee7e2d9d2b1a3e595080bea.jpg[/img]
ระหว่างที่เรานั่งรอพ่อกับแม่มารับที่หน้าโรงเรียนนั้น พึ่งสังเกตุแขนตัวเองทั้งสองข้างมันแสบไปหมด
มันคือ รอยเล็บข่วนของแอปเปิ้ลรั้งตัวเราไว้คะ เป็นแผลซิบๆทางยาวเลย พอนึกภาพที่เรากับหลานฉุดกันพยายามออกมาจากรถคันนั้น
หลานพยายามเกาะตะกายหาเราสุดฤทธิ์ แต่เราสู้แรงพวกนั้นไม่ได้ น้ำตาไหลเลย ร้องไห้ไม่อายครูบาอาจารย์ที่นู้นเลยคะ
สรุป เราก็ไม่สามารถช่วยเอาตัวหลานที่อยากกลับไปอยู่กับทางเราได้คะ
กลับไปนั่งรอที่บ้านพวกเขานานหลายชั่วโมง ก็ไม่มีวีแววว่าเขาจะกลับกันเข้ามาบ้านเลยสักนิด
แม่เราหน้าเครียดมาก แจ้งความก็ไม่ได้ โทหาพ่อเด็กก็ติดต่อไม่ได้
**** เลยอยากฝากถามผู้รอบรู้เกี่ยวกับเรื่องสิทธิการเลี้ยงดูเด็ก ถ้าเราไม่ใช่พ่อแม่เด็กแต่เป็นคนเลี้ยงถนอมมาตั้งแต่เกิด
รวมๆก็ 8 ปีคะ และตัวเด็กไม่ได้เต็มใจอยู่กับทางฝั่งพ่อ เราสามารถเรียกร้องสิทธิการเลี้ยงดูกลับคืนมาได้มั้ยคะ
หรือจะต้อง ไปคุยกับทางแม่เด็กในคุก ให้เขาทำเป็นลายลักษณ์อักษร แล้วยื่นต่อองกรเกี่ยวกับเด็กดีคะ
ตอนนี้ทางครอบครัวเรา มืดแปดด้าน ไม่รู้จะช่วยน้องแอปเปิ้ลให้กลับมาอยู่ในการดูแลของทางเราได้ยังไงดี
พอมีหนทางบ้างมั้ยคะ ตอนนี้นั่งฟังคลิปเสียงน้อง น้ำตาไหลหลายรอบมาก ภาพน้องใจสลาย ร้องไห้ตามเรามันติดตาจริงๆคะ
ขอวอนช่วยเห็นใจชี้แนะแนวทางทีนะคะ . *****
ปล. อาจจะลำดับประโยคผิดๆไปบ้าง เพราะเรายังสะเทือนใจพยายามกอบกู้สติกันอยู่คะ
ถ้าสงสัยอะไรถามมาได้เลยนะคะ