ย่ากับปู่เลี้ยงดูเราตั้งแต่พ่อแม่เลิกกัน ตอนเรา 3 ขวบ พ่อและแม่ต่างก็มีครอบครัวใหม่ พ่อรับราชการอยู่ต่างอำเภอส่งเสียเพียงค่าเทอม เมื่อเราโตขึ้นมาหน่อยพ่อได้แยกมาปลูกบ้านใหม่อีกที่หนึ่ง ย่ากับปู่ก็จะไปๆมาๆหาเราที่บ้านใหม่ พอปู่เสียย่าก็มาอยู่กะเราถาวร ตอนนี้เรายังเรียนอยู่ แต่เรียน ส.อ ที่พอมีเงินใช้เพราะรับเขียนแบบได้ไม่มากแต่พอกินและทำโปรเจคโดยไม่ได้ขอใคร

        เท้าความนิดนึงย่าเป็นคนปากหวานก้นเปรี้ยว ชอบโกหกเป็นนิสัยพูดดีเข้าต้ว ปัญหาคือหลายชายย่าลูกพี่ลูกน้องเราเองอายุ 20 แล้วแต่มาขอเงินทุกเช้าพร้อมกินข้าว ตอนเย็นมาขอเงินกินเหล้าโกหกเรื่องไปทำงานมาขู่เอาเงินแทบทุกวันบางครั้งเอามีดจี้บ้างบางวันมาพังบ้านทุบประตู กระจกนี่แตกแล้วแตกอีก ไม่มีใครห้ามปรามหรือทำให้มันเลิกนิสัยอย่างนี้ได้เลยแม้กระทั้งพ่อ พอเราด่ามันย่าก็มาด่าว่าเราไปว่าให้มันทำไม คราวนี้ญาติๆก็มาด่าเราใหญ่เลยเป็นพี่น้องกัน(ไม่เคยนับญาติ) ตั้งแต่นั้นมาเราไม่ยุ่งเรื่องของเค้าอีกเลย อยากจะทำไรก็เชิญ

      ทุกวันนี้ย่าได้เงินจากการขายของ แต่เชื่อมั้ยเงินนั้นเราไม่เคยได้ใช้แม้แต่บาทเดียว บางทีมันน้อยใจนะ เราอยากไปทำงาน จ-ศ แต่พ่อไม่ให้เราไปเขาว่าไม่มีใครดูแลย่าไม่มีใครพาไปหาหมอ ยิ่งตอนย่าผ่าตัดนอน รพ.เป็นเดือนไม่มีใครไปเปลี่ยน เราต้องหอบเอางานไปทำที่ รพ. เราไม่เคยได้มีโอกาสไปเที่ยวเหมือนคนอื่นเค้า ย่าก็จะโทรหาพ่อว่าเราทิ้งเค้าอยู่คนเดียว และไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนต้องรีบกลับบ้าน หน้าที่ของเราทุกเช้า-เย็นคือไปหาซื้อกับข้าว โดยเงินที่ย่าให้ไปนั้นซื้อแต่ของย่า เหลือต้องทอนเพราะจะเอาให้หลายชายเค้า ช่วงที่เราไม่ค่อยมีเงินเคยขอเงินซื้อข้าวกินนะ แต่เขากลับบอกว่าตังเขาจะหมด ไหนจะหลานเค้าอีก เค้าว่าเราเนรคุณ ถึงขั้นว่าเราเป็นตัวกาละกิณีของเค้ากับพ่อ เพราะเค้าลำบากตั้งแต่เราเกิดมา  ย่าเค้าเคยพาเราไปดูดวงตอนเด็กเค้าว่าเราเปนแม่เค้า กลับชาติมาเกิด ไม่รู้ว่าเหตุผลนี้หรือเปล่าที่เค้าเกลียดเรา เพราะย่าบอกเสมอๆว่าแม่เค้าชอบด่าชอบทุบตี

     เค้าไล่บอกชาวบ้านว่าทุกวันนี้เค้าต้องขายของเลี้ยงเรา หาข้าวหาน้ำให้เรากิน เมื่อก่อนเราไม่เถียง " ระลึกเสมอมันคือบุญคุณ " แต่ 3-4 ปีหลังนี่มันไม่ใช่ เราไม่เคยชินกับสายตาชาวบ้านเวลาไปตลาดได้สักที มีแต่คนบอกให้เราดูแลย่าบ้างอย่าด่าอย่าว่าย่าเค้าเลี้ยงดูเรา...เอิ่มมมม..........พูดไม่ออก  เราจะมีปัญหากับย่าทุกครั้งที่ย่าไม่ค่อยมีเงิน เค้าจะเอาปัญหาของเค้ามาระบายที่เราเสมอๆและหาเรื่องทวงบุญคุณ ตอนนี้เบื่อมากๆๆๆๆๆ ของทุกอย่างในบ้านต้องแยกของใครของมัน แม้กระทั้งเตาแก๊ส เราอยากจะทนนะแต่ความอดทนน่ะมันน้อยลงทุกที........................อยู่เหมือนคนไม่มีใครสนใจ เค้ามองเป็นเรื่องเล็กน้อย หลังๆมาพ่อก็เบื่อที่จะฟังเรื่องของเรากับย่า...........แล้วเราล่ะ

ขอคำปรึกษาหน่อนนะคะ ไม่รู้จะไปปรึกษาใคร ร้องไห้จนตาบวมแล้ว