สวัสดีค่ะวันนี้มีเรื่องของมนุษย์ป้าทั้งสายแข็งและสายอ่อนมาเล่าสู่กันฟังนะคะ

พอีวันนี้ต้องไปตามนัดคุณหมอที่ศิริราชอย่างที่ทราบกันว่าการตรวจสอบสิทธิ์ช่วงเช้าประชากรหนาแน่นมาก

คนไข้ต่างยืนต่อแถวกันอย่างเป็นระเบียบพอประมาณเรายืนต่อแถวคุณยายท่านนึงไว้ระหว่างนั้นคุณยายก็คุ้ยกระเป๋าก๊อกแก๊กๆหาอะไรซักอย่างงว่างระหว่างคุณยายกับคนข้างหน้าเพียงแค่ จขกท.ก้มลงเชคเมนชั่นในทวิตเงยหน้าขึ้นมาก็พบว่า...แท่น แทนแท๊น  คุณพี่เสื้อส้มท่านนึงปรากฏกายขึ้นหน้าคุณยาย

จขกท.ก็กำลังยืนนึกเอ๊ะเมื่อกี๊มีพี่คนนี้อยู่ด้วยหรือเปล่าหว่า...มี..ไม่มี..มี..หรือไม่มี

ปรากฏว่าคุณยายร้องอ้าว มาจากไหนเนี่ยหนูเค้ายืนต่อแถวกันอยู่นะจ๊ะไม่เห็นแถวเหรอหรือว่าใกล้ตายแล้วถ้ารีบเอาเลยๆต่อไปเลย

รัวมือ 15 นาทีให้คุณยายค่ะ คุณพี่เสื้อส้มเธอก็มูฟตัวไปต่อท้ายแถวอย่างว่าง่าย

นี่ถือเป็นมนุษย์ป้าสายอ่อนยังพอมีความละอายใจอยู่บ้างหน้ายังบางสกิลยังเตาะแตะ

ตกบ่าย จขกท.ท้องเสียพอยื่นใบสั่งยาเสร็จก็เข้าห้องน้ำทันที  คิวยาวพอประมาณมีคุณป้าท่านนึงต่อหลัง จขกท.พอดี จขกท.ได้เข้าก่อนก็เข้าห้องกลางนั่งปลดทุกข์ด้วยความสุขารมณ์ยิ่งนักกำลังเร่งสปีดเพราะเกรงใจคนต่อแถวก็ได้ยินเสียงคุณป้าพูดขึ้นด้วยสำเนียงอีสานแปลคร่าวๆได้ว่า

"อ่าว  นี่มันยังไงกันล่ะเนี่ยไม่เห็นหรือไงว่าคนอื่นเค้าต่อแถวกันอยู่"

ด้วยความเผือกหูก็ผึ่งทันที  แล้วก็ได้ยินเสียงมนุษย์ป้า

"อะไรไหนแถวไม่เห็นจะมีเลย"

"ก็เนี่ยไงเค้าต่อแถวรอเข้ากันอยู่เนี่ยมาแซงคิวได้ยังไงโว๊วววว"

"อะไรแค่นี้โวยวายเหรอไม่เข้าก็ได้นะรีบนักเหรอปวดหนักนักใช่มั๊ยเอาสิมาสิมาเข้าเลย" แหน่ะมีการกระแนะกระแหนแต่คุณป้าเธอก็ตอบกลับว่า

"เข้าไปครึ่งตัวขนาดนั้นแล้วหูรูดไม่ดีก็เอาก่อนเลยคนอื่นๆเค้ารอได้รอมาตั้งนานแล้วรออีกคนคงไม่ราดหรอกเอาเลยๆเชิญตามสบาย"

มนุษย์ป้าก็ตอบกลับไปว่า

"ก็แค่นี้จะโวยวายอะไรนักหนาถ้าปล่อยให้เข้าก็เสร็จนานแล้ว"

โห.....อิป้า.....หน้านี่โบกปูนมาหรือไง  เราเสร็จธุระก็ออกมายิ้มให้คุณป้าแต่คุณป้าคงไม่มีอารมณ์รื่นเริงหน้าบึ้งใส่เรา เราเลยต้องรีบมูฟตัวเปิดทางให้คุณป้าเข้าห้องน้ำไป

ไม่ได้รอดูหน้ามนุษย์ป้านะคะพอดีถึงคิวรับยาพอดี

คุณป้าเป็นวีรสตรีศรีห้องสุขามากค่ะ