กระทู้นี้ เนื้อหา ไม่เกี่ยวว่า เป็นทหาร ดีหรือไม่ดี เหมาะหรือไม่เหมาะ แต่เป็นแค่เหตุการณ์เล็กๆมากมายที่เกิดขึ้น สมัย จขกท เป็นทหารเกณฑ์ แค่ 6 เดือนที่มีโอกาสเป็น ก็เยอะอยู่นะ

เรื่องแรก - นกเมียรัก
- บ่ายวันนึง หลังเสร็จข้าวเที่ยง ตอนเช้าฝึกภาคสนามไปละ กินข้าวเที่ยง (เชียงใหม่ข้าวเหนียว-ง่วงโคตร) บ่าย เรียนยุทธวิธีในห้อง หน้าห้องมี  white board จขกท นั่ง ทหารเอาคนสูงอยู่หน้า

กำลังง่วงมาก แต่ถ้าหลับมีซ่อม ขณะกำลังพยายามเรียนสุดฤทธิ์ หมู่คนนึง เดินผ่านมาข้างหลัง แล้วพูดพลางหัวเราะอย่างดังว่า เฮ้ย!! ไอ้นี้เขียนจดหมายนี่หว่า จ่าคนที่กำลังสอน เลยบอกว่า "ไหน? เอามาดูดิ๊"

กำลังเขียนจดหมายหาเมีย จ่าหมั่นไส้ บอกให้ จขกท อ่านดิ๊ เขียนอะไรวะ จดหมายดังนี้ (จำได้เกือบหมด เพราะอ่านเอง)

"นกเมียรัก ตอนนี้พี่ง่วงมาก กำลังเรียนในห้องตอนบ่าย เมื่อเช้าพี่เรียนภาคสนาม อ้อ... เมื่อวาน พี่ไปยิงปืนมา M16 ตอนแรก พี่กลัวมาก แต่พอนึกถึงนกแล้วพี่ก็หายกลัว .... (เขียนจบแค่นี้)"

จ่าบอกว่า "ข้าส่งเจ้าไปรบ ไม่ใช่ไปรัก"

โน่น ยึดพื้นทาเตรียม 30 ครั้ง (ตอนนั้น แรงอยู่ตัวกันแล้ว กินข้าวเสร็จ แรงมา ไม่ยากหรอก ตอนนั้น จขกท ได้ตั้ง 70 ติดกัน ตอนนี้ ให้ทำ 20 ยังคิดอยู่)

ไม่ได้ร้ายแรงอะไรหรอกท่าน ขำๆ จ่าก็ขำ เพื่อนก็เขิน ว่าแต่ ตอนจะส่ง ก็ต้องให้หัวหน้าผู้ฝึกตรวจสอบอยู่แล้ว ถ้าเค้าอ่านก็โดนอำแหลก

ขอบคุณเพื่อนและน้องนก ที่ทำให้พวกเราหายง่วง


ไกด์ไม่เก่า

ป.ล. อีก 3 วัน มีจดหมายถึงเพื่อนอีกคน แฟนเขียนมา ไม่รู้คิดอย่างไร ดันเขียนเป็นภาษาอังกฤษ ผู้ฝึกเซนเซอร์แล้ว ก็เรียกเพื่อนเจ้าของ จ.ม. มารับ พลางเรียกชื่อเพื่อนแบบฝรั่งพูดไทยว่า "ซา หมาด ทา ชาย" (สมรรถชัย)

เพื่อนกำลังจะรับ ผู้ฝึกบอกด้วยสำเนียงฟารั้ง "พูหมวด คอค่าแปล วิดพื้น 20"