จริงๆไม่ค่อยอยากลงเรื่องราวนี้สักเท่าไหร่ แต่มันอึดอัดกับความรู้สึกอยู่ในใจตลอดเวลา เวลาส่วนใหญ่นอกเหนือจากเวลางาน เราจะอยู่ด้วยกันตลอดเวลา เช้ามาส่ง เย็นมารับ  กินข้าว ดูหนัง ขึ้นนอนพร้อมกัน วันหยุดพักผ่อนไปไหนไปกัน ซึ่งไม่เคยอยากจะคิดเลยว่า เขาจะสามารถไปคุยกับคนอื่นได้ ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นอีกครั้ง  มีความรู้สึกต่างๆผ่านเข้ามาทุกช่วงอารมณ์  ความสุข ความสุขที่สุด เศร้า เหงา เสีย เสียใจที่สุด ผิดหวัง ผิดหวังที่สุด ผิดหวังซ้ำซากเรื่องเดิมๆ เราไม่ใช่คนดีเพียบพร้อมสักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่เคยเรียกร้องอยากได้อะไร เหมือนผู้หญิงทั่วๆไป ที่อยากได้แค่ ความจริงใจทั้งต่อหน้าและลับหลังจากคนที่เรารัก ไม่โกหก ไม่เจ้าชู้ ซื่อสัตย์ และมีแค่สิ่งนี้ที่เราย้ำกับเขาเสมอ ฉันขอแค่นี้ๆ แต่วันนึง เขาก็ได้ทำลายความไว้ใจที่มีอยู่หายไป ในครั้งแรก มีการนัดเจอผู้หญิงกินข้าวกัน โกหกซึ่งๆหน้า  ในช่วงเวลาประมาณเดือนกว่าๆ  กว่าที่เราจะรู้ มันเจ็บ เจ็บทีสุด ไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้นกับเขาคนนี้ ทุกอย่างตื้นตัน คนๆนึงที่เขาดี ดีที่สุด บอกรักเราทุกวัน ทุกช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันได้รับรู้สึกถึงความรัก ความอบอุ่นจากเขาเสมอ วันนั้นเขาทำมันพัง แต่ด้วยความรักที่เราคิดว่ามันดีที่สุดแล้ว คนรักกันต้องให้อภัยกัน และเรายังคงรักเขา ยังทำใจไม่ได้กับการจากลา รักมากก็เจ็บมาก คงเป็นบทสดสอบให้เราฝ่าฟันไปด้วยกัน แล้วเขาก็ขอโอกาส สัญญาว่าจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกแน่นอน ให้อภัยแล้วทำให้ดีที่สุด แต่จะรู้ไหม เราต้องอดทนกับความรุ้สึกในใจแค่ไหน ความไว้ใจมันหายไป ความระแวงมันแทนที่ 24 ชม. ทุกวันเราพยามทำให้ดีที่สุด ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี ในใจภาวนาเขาคงเข้าใจเรา แล้วเห็นสิ่งที่เราทำให้ แล้วเขาคงจะหยุดมันได้ แล้วเอาความไว้ใจกลับมาให้เรา ทำให้เราไม่ต้องอดทนกับความรู้สึกนี้ มันทรมานนะ ยิ้ม ยิ้ม แต่ในใจเราร้องไห้อยู่นะ ใจจะหวิวๆตลอด แต่แล้วๆ ครั้งแรกผ่านมาได้ประมาณเกือบจะ 6 เดือนแล้ว ความไว้ใจยังไม่ได้กลับมาเต็มร้อย ครั้งที่สองเกิดขึ้น เมือวันเสาร์ 29 มี.ค 57 ซึ่งความรู้สึกบอกไม่ถูกอ่ะ เฮ้ยๆ เวลาที่ผ่านเราแย่ขนาดนั้นเลยหรอ เราทำให้เขาหยุดไม่ได้ เขายังมองหาใครอยู่ เหมือนเดิม ให้อภัยเขา เพื่อตัวเราเองยังทำใจไม่ได้ แต่ว่า การให้อภัยครั้งนี้ ไม่เหมือนเดิมนะ ทุกๆอย่างถ้ามันไปในทางทีดึขึ้น ก้ขึ้นอยู่การกระทำของเขา เพราะหลังจากนี้เราต้องอดทนกับความรู้สึกเดิมๆเพิ่มมากขึ้น โอกาสที่จะเกิดขึ้นอีกมีมากกว่าเดิม หลังจากวันที่ 1 เมษา 57 เขาเริ่มงานที่ใหม่ ซึ่งยังไม่รู้ ว่าจะยังตื่นเช้า มาพร้อมกันได้ไหม เย็นจะมารับได้ไหม หากไม่ได้แน่นอน ช่องว่างระหว่างเราจะเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม อาจจะต้องแยกกันอยู่ จ-พฤ จะได้เจอกันแค่ ศ-อ และนั้นคือสิ่งที่เราจะทำ เราจะอยู่อย่างการทำใจวันละนิดๆ ตราบใดที่เขายังให้ความเชื่อมั่นและความไว้ใจกลับมาไม่ได้ มันคือการพยามทำใจไม่ให้รักคนที่เขาให้ใจเราไม่ได้  เราก็ไม่ควรเสียเวลากับการทำให้ตัวเองไม่มีค่าขนาดนั้น แต่ในทุกๆวัน เราจะยังคงปกติ ยังคงทำให้ดีที่สุด เท่าที่ใจจะทนได้ อยู่ย่างปวดใจ วันนึงอดทนกับการปวดใจไม่ไหว ทำใจได้ เราไม่จะไม่โกรธในความรักครั้งนี้ ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว แต่คงยังไม่ดีพอสำหรับเขา ถ้าเราดีพอ เขาคงจะทำให้เรากลับมามีความรู้สึกเหมือนเดิม ก่อนที่เราจะทำใจได้ (แอบหวัง อิอิ)
** ปล. ถ้าตัวได้เข้ามาอ่าน อยากให้เข้าใจ ไม่ใช่เค้าไม่รักตัวนะ แต่เค้าเหนื่อย บางทีเค้าก็แบกรับความรู้สึกหลายๆเรื่องไม่ไหว ถ้าเค้าต้องเริ่มต้นใหม่ เค้าไม่อยากเริ่มต้นใหม่ความรู้สึกใหม่กับคนเดิม เจ็บแบบเดิมๆซ้ำ ตอนนี้ทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวนะ เจ็บเท่าๆกัน เข้าใจตรงกันนะ